მობილურის ზარმა გამომაღვიძა .. ფრთხილად წამოვდექი "საკაციდან" , ისე რომ საბას არ გაღვიძებოდა და მობილურს დავხედე..  

ტანში ჟრუანტელმა დამიარა როდესაც ჯასტინის სურათი დავინახე ეკრანზე..

 ერთხანს შევყოვნდი , არ ვიცოდი უნდა მეპასუხა თუ არა მისთვის.. ბოლოს 

–გისმენ .. (დავიწყე მშვიდად)

 –როგორ ხარ ? (უწყინარად მესაუბრებოდა)

 –ნორმალურად შენ როგორ ხარ ? (კითხვა შევუბრუნე)

 –არამიშავს.. ანნა შენი ხმა არ მომწონს , ყველაფერი რიგზეა ? (ხმაში სიმკაცრე შეერია)

 –კი კიი ყველაფერი რიგზეა.. (უცებ ყველა უბედურებამ თვალწინ გადამირბინა, ცრემლები მომადგა თვალებზე)

 – ანა არ გინდა ონლაინზე დამელაპარაკო ? 

 –კი ძალიან მინდა.. მაგრამ ეხლა საავადმყოფოში ვარ .. მოგვიანებით რო დაგირეკო ? 

 –ამმ .. სტუდიაში მივდივარ.. მაგრამ კარგიი როცა მოიცლი დამირეკე.. 

 –კარგიი .. 

 დროებით დავემშვიდობე ჯასტინს და სავარძელში ჩავჯექი , გონებაში სულ ის მიტრიალებდა , რომ ყველაფრისდამიუხედავად ჯასტინი ისევ ისეთი თბილი და მზრუნველი იყო.. 

 ამასობაში საბასაც გამოეღვიძა.. უცნაურად შეიშმუშნა , სახის გამომეტყველებაზე შეეტყო , რომ ჯერ კიდევ ვერ ეგუებოდა მარადიულ სიბნელეს.. 

–ჰეეიი .. (მშვიდი ხმით ვუთხარი)

 –(სახეზე ღიმილი აღებეჭდა) ჩემი ანიი . 

 –არ გშია ? მე ძალიან ! ეხლა წავალ და რამეს ამოვატანინებ , რა თქმა უნდა ჩემთვის თორე შენ ის უნდა ჭამო რასაც ექიმი გეტყვის (დავუკნკრეტე)

 –კარგიი რაა.. იმედია მის მითითებებს არ დავემორჩილებით. 

 –მე არა და შენ დაემორჩილები .. (სხარტად ვუთხარი და პალატიდან გამოვედი)

კიბეები სწრაფად ჩავირბინე და გასასვლელთან საბას დედაც შემომეფეთა.. ცოტა ვისაუბრეთ და კვლავ გზა განვაგრძე.. მიუხედავად იმისა , რომ ნახევარი ღამე მეძინა მაინც საშინლად ვგრზნობდი თავს ალბათ გადაღლილობის ბრალ იყო.. მანქანაში ჩავჯექი და დავძარი.. პოპულში შევიარე და პროდუქტები ვიყიდე .. შემდეგ სახლისკენ წამოვედი.. მანქანა ეზოში შევაყენე და სახლის კარი გავაღე.. სამზარეულოში შევედი პარკებით დატვირთული და ყველაერს თავისი ადგილი მივუჩინე.. ამასობაში ჩემს მსნ–ზეც შევედი და ჩარტული დავტოვე.. შემდეგ ქათმის სალათა და ხაჭაპური გამოვიტანე და ტახტზე მოვკალათდი.. მივხვდი , რომ ჯასტინთან საუბარი საშინლად მჭირდებოდა მაგრამ ჩემი მობილური დასატენი იყო.. ამიტომ ველოდებოდი მის შემოსვლას. ჩემდა გასაოცრად , ჯასტინიც ონლაინზე ჩაირთო .. იმწამსვე დავრეკე.. მიპასუხა და პირდაპირ კამერა ჩართო .. ჯერ ვხედავდი როგორ მიიკვლევდა გზას , აშკარად ნოუთბუქი ხელში ეჭირა და დასაჯდომ ადგილს ეძებდა. შემდეგ ვიღაცეების ხმები მესმოდა, როგორც ჩანს სკუტერი , კენი და დრეიკი იყვნენ .. კიდე ჯასტინის სტუდიის წევრები .. მოკლედ როგორც იქნა მოკალათდა ჯასტინი და თვალი გაასწორა.. 

–აბა როგორ ხარ ? (მიღიმოდა)

–ნორმალურად შენ ? (ღიმილითვე ვუპასუხე)

–სტუდიაში ვართ , ახალ სიმღერას ვწერთ .. 

–ხელი ხო არ შეგიშალე ? 

–შენ ხელს არასოდეს მიშლი .. (შეყოვნდა) არაა ვიტყუები .. მიშლი ხოლმე (დასძინა და გაეცინა)

–(მეც სიცილში ავყევი) შენთან საუბარი მჭირდებოდა ძალიან .. 

–ხოდა მეც აქ ვარ.. 

–ყველაფრის და მიუხედავად აქ ხარ (გავუღიმე)

–ხოოო ხოოო .. საბა როგორ არის ? (მკითხა მშვიდად)

–ცუდად.. უფრო სწორად ორგანიზმში ყველაფერი რიგზე აქვს.. უბრალოოდ.. (ხმაში ცრემლი შემერია)

–უბრალოდ ? ... (ჩამერთო ჯასტინი)

–მხედველობა დაკარგა.. (ცრემლი გადმომვარდა თვალიდან)

ერთხანს გაუნძრევლად მიყურებდა , აშკარად დაეტყო სახეზე რომ გულში მოხვდა ჩემი ბოლო სიტყვები .. თან იმასაც ვატყობდი , რომ უკანასკნელი იმედის ნაპერწკალი ჩაუქრა თვალში .. 

–ძალიან ვწუხვარ (ძლივს წარმოთქვა)

–(არაფერი მითქვამს)

–ანუ კარგა ხანს ვერ ჩამოხვალ (გულდაწყვეტა იგრძნობოდა სიტყვებში)

–არ ვიცი ჯასტინ .. საშინლად მენატრებიი .. უბრალოდ საბასაც ვერ დავტოვებ მარტო , ეხლა მას ჩემი მხარდაჭერა სჭირდება ..

–(თავჩაქინდრული მისმენდა) მითხარი..

–რა ? (ძალიან მაიტნერესებდა რას მეტყოდა)

–რომ მხოლოდ მე გიყვარვარ და საბას ახლოსაც არ გაეკარებიი .. (უკვე ეჭვიანობაში და ეგოიზმში გადადიოდა მისი საქციელი)

–(ჩამეცინა ) მხოლოდ შენ მიყვარხარ და .. (შევყოვნდი)

–დაა... (გაიმეორა)

–და საბას ახლოს არ გავეკარები (გამეცინა)

–მიყვარხარ .. (გამიღიმა) ანნა , ეხლა უნდა წავიდეე და ჭკუით . ბევრი არ იცანცარო და რაც გითხარი მაგაზე იფიქრე .. (ჩაეცინა)

–კარგიი .. 

–გამორთეე.. (ჯასტინი)

–შენ გამორთე.. (ვუღიმოდი)

–არაა გამორთე.. 

–მაშინ ერთდროულად.. (შევთავაზე მე)

–კარგიი . 

მე , გავუთიშე მაგრამ მას ღილაკისთვის არ დაუკლიკებია... მოკლედ წავიხემსეე და თვალები დამეხუჭა.. 

     * * * 

 ერთი კვირის განმავლობაში გადაბმულად დავდიოდი საავადმყოფოში , მეტიც საბას თვალები გავხდიი .. მალევე გამოწერეს და ეხლა უფრო მსვიდად ვიყავით ყველანი .. ჯასტინსაც რა თქმა უდნა ყოველ დღე ვეკონტაკტებოდი .. ძალიან მიჭირდა მის გარეშე გაძლება , მაგრამ სხვა გზა მართლა არ იყო .. ასეა თუ ისე საბა ნელ–ნელა ეჩვეოდა მის ახალ ცხოვრებას . ზოგჯერ სულ მავიწყდებოდა , რომ მხედველობა დაკარგული ქონდა და ვეტყოდი .. "ვერ ხედავ ? ნახეე? უყურეეე ? წაიკითხე?" საპასუხოდ კი მუდამ ვიღებდი "ვერ ვხედავ . ვერ ვკითხულობ, არ მინახავს , ვერ ვუყურებ"  საშინლად მტკენდა ეს სიტყვები გულს.. 

 მოკლედ კიდევ 1 კვირ გავიდა მას შემდეგ რაც საბა საავადმყოფოდან გამოწერეს.. ჯერ კიდევ ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ იყო .. შაბათ , დილით , ზაზა ექიმმა დამირეკა და მთხოვა , რომ მასთან მივსულიყავი .. მეც არ დავაყოვნე და სასწრაფოდ საავადმყოფოში წავედიი .. სწრაფად ავირბინე კიბეები და ბატონი ზაზას კაბინტში შევაბიჯე. 

–გამარჯობათ.. (მორცხვად ვუთხარი)

–მოდი ანნა.. (მიღიმოდა)

–გისმენთ , რატომ დამიბარეთ ? (სულგანაბულ ივუსმენდი)

–კარგად იცი , რომ საბას ანალიზები 1 კვირის იწნ გადავაგზავნეთ ამერიკაში და პასუხხები გუშინ საღამოს ჩამოვიდა.. 

–მერე ? (დავიძაბე)

–მოკლედ, ჯერკ იდევ არის რაღაც შანსი , რომ საბამ მხედველობა დაიბრუნოს. როგორც ჩანს მისმა ნერვებმა აღდგენა დაიწყო , ამავდროულად ნერვული სტრესის ქვეშ არის და უმეტესი ნერვი მიძინებულია და არა მკვდარი .. 

–(სიხარულის ღიმილი აღმებეჭდა სახეზე) არ მატყუებთ ? მართლაა? ვაიმეე.. თქვენ ვერ წარმოიჯდგენთ როგორ გამახარეთ... (მოვეხვიე ექიმს)

–ხო მაგრამ ერთი პრობლემაა.. 

–რა პრობლემაა ? (შუბლი შევკარი)

–საბას ოპერაცია სჭირდება , რომელიც ძალიან დიდ თანხებთან არის დამოკიდებული .. ამას დამატებული მკურნალბოაც.. კარგად იცი , რომ საბას ოჯახს ეხლა განსაკუთრებით რთული პერიოდი აქვს და ამიტომ .. 

–კი მაგრამ რა თანხაზეა საუბარი ? (შუბლი შევჭმუხნე)

–როგორც ამერიკელი კოლეგები ამბობენ დაახლოებით 60 000 ევრო ჯდება ყველაფერიი .. 

–(თანხის გაგონებაზე , თვალები გამიფართოვდა)

–ლარებში რომ დავიანგარიშოთ დაახლოებით 140 000 ლარის ფარგლებშია ...

–კარგით კარგით .. 

მოკლედ საავადმყოფოდან წამოვედი თუ არა საბას სახლში წავედიი .. ყველანი იქ იყვნენ შეკრებილნი .. უკვე ყველამ იცოდა საბას ოპერაციის  და ამ უზარმაზარი თანხის შესახებ .. მოკლედ ასე იფიქრეს ისე იფიქრეს მაგრამ ამდენი თანხა მაინც არ გამოდიოდა .. არავინ იცოდა რა გზა უდნა მოეძებნათ .. ბოლოს მე გადავწყვიტე იმ ერთადერთ ადამიანთან დამერეკა ვინც ნამდვილად ბოლო იმედი იყო !