დილით მზის სხივებმა გამომაღვიძა. მალევე წამოვდექი საწოლიდან და ტანზე ჩვიცვი. გარეთ არაჩვეულებრივი ამინდი იყო. ფანჯარაში გავიხედე და ეზოში , პატარა ბარბექიუსავით ჰქონდათ მოწყობილი .. მივხვდი , რომ დღესაც აგრძელებდნენ დროსი ტარებას და მათთან ჩავედი .
–ჩემი მშვენიერი (ხელები მომხვია დრეიკმა)
–ჩემი სიმპატიური (სახე შევშმუშნე)
–არ გშია ?
–კი თან საშინლად ! (კბილები ავაკაწკაწე)
–წამოო ..
პატარა მაგიდები ჰქონდათ შეერთებული და ყველანი ისხდნენ ,როგორც ჩანდა ადგილი ჩემთვის აღარ იყო ..
–დილა მშვიდობისა . (გავუღიმე ყველას და ჯასტინთან მივედი)
–(ცოტა ჩაჩოჩდა და ჩამომსვა) როგორ ხარ ? (ლოყაზე მაკოცა)
–კარგად .. (გავუღიმე)
სტეიკის დიდი ნაჭერი გადმომიღო .. ხალხმრავლობა იყო სახლში . მომბეზრდა ამდენი ხმაური სად წავსულიყავი აღარ ვიცოდი ..
–რა გჭირს ? (სახეზე უკმაყოფილება შემატყო ჯასტინმა)
–არ ვიციი .. გადავიღალე ალბათ..
საწოლზე ჩამოვჯექი თუ არა მობილურმა დარეკა..
–გისმენთ ? (ვუპასუხე მე ) რაა? როდის ? კი მაგრამ .. (სხეული ამიკანკალდა) როგოორ.. (თვალებიდან ცრემლები წამსკდა)
–ანა რა მოხდა ? (გაოგნებული მიყურებდა ჯასტინი)
მობილური კუთხეში დავაგდე და ცრემლების კდიევ ერთი ნაკადი წამსკდა.
–ანნა რა მოხდა ? (დასამშვიდებლად მოვიდა ჯასტინი)
–საბააა .. (მხოლოდ მისი სახელი აღმომხდა)
–საბაა? ანნა დამშვიდდი და ამიხსენი ყველაფერი ! (მისაყვედურა)
–(დამშვიდება ვცადე) სატვირთო მანქანა დაეჯახა. რეანიმაციაში ყავთ ! როგორც დედამისმა მითხრა კომაშია.. აუცილებლად უნდა ვნახოო . (ტირილს ვუმატე)
–ნახოო ? და შენი ნახვით რას უშველი ? ის კომაშია ვერაფერს გრძნობს !
–ამას როგორ მეუბნები ? (ჯასტინზე გავბრაზდი) აუცილებლად უნდა ვნახო ! გინდა ეს შენ თუ არა ! (კატეგორიულად განვუცხადე)
–(ანერივულება შეეტყო ჯასტინს. ოთხიდან გავიდა და კარი უხეშად გაიხურა)
გოგოები ამოვიდნენ ჩემთან , როგორც ჩანს ჯასტინმა უთხრა ყველაფერი .. თავს საშინლად ვგრძნობდი , ერთადერთი რაც მინდოდა ეხლა საბას გვერდით ყოფნა იყო .
–ანი დამშვიდდი , შენ მას ვერაფრით დაეხმარები .. (მამშვიდებდა ანიე)
–აუცილებლად უნდა ვნახო .. ღმერთო , რატომ მაინც და მაინც საბა ! (ტირილს არ ვწყვეტდი)
–კარგიი რაა.. (ცრემლები წამოუვიდა ნინის და მომეხვია)
ოთახში დრეიკი და ალფრედო შემოვიდნენ .. ორივე გაოგნებული იდგა და მიყურებდა.. დაახლოებით 5 წუთის შემდეგ ჯასტინიც შემოვიდა .. ხელში რაღაც ქაღალდები ეჭირა.. საწოლზე დაყარა..
–ეს რა არის ? (ვკიტხე როდესაც ცოტა დავმშვიდდი)
–შენი ბილეთია , დღეს მიფრინავ საქართელოში (გაყინული ხმით მითხრა)
–(მივხვდი , რომ ჩემი საქციელით ყველაფერი გავაფუჭე მაგრამ რა მექნა , საბას სიკვდილს ნამდვილად ვერ გადავიტანდი)
არაფეირ უთქვამს კვლავ , უხმოდ გავიდა ოთახიდან .. მას მიყვნენ სხვებიც. მე და გოგოები დავრჩით ოთახში .. პატარა ჩემოდანი ავიღე და ბარგი "ჩავყარე" .. სახე ჩამოვიბანე და ცოტა რომ დავმშვიდდი .. მისაღებში ჩავედი , სადაც ყველანი იყვნენ შეკრებილნი ..
–მიდიხარ ? (მკითხა დრეიკმა)
–ხოო .. (ხმადაბლა ვუთხარი თან ჯასტინს ვუყურებდი)
–მერე ? როდის ჩამოხვალ ? (ალფრედო)
–არ ვიციი ..
–კარგი , ჩვენ გაგაცილებთ (თქვა დრეიკმა და ჩემოდანი გაიტანა)
–ჩვენც წამოვალთ . (თქვეს გგოებმა და მას გაყვნენ)
–შენ ? (ვკითხე ჯასტინს როდესაც მარტო დავრჩით ოთახში)
–კეთილი მგზავრობა (წამოდგა და გასვლა დააპირა , მოვაბრუნე)
–მიყვარხარ ! (ჩავეხუტე)
–მეც ანა ! მეც .. მაგრამ არ მინდა რომ წახვიდე. მაშინებს საერთოდ ყველაფერი მაშინებს რაც საქართველოს და შენ გიკავშირდება.. როდესაც საქართველოშ ბრუნდები , სულ იმის შისი მაქვს რომ არ დაბრუნდები აქ. (ცრემლები მოადგა)
–დავბრუნდები .. მე დავბრუნდებიი .. (ყურში ჩავჩურჩულე)
–დამპირდიი .. (აცრემლებული თვალები მომაპყრო)
–(ხმა არ ამომიღია, თავი ჩავღუნე)
–ანნა დამპირდი .. (დაძაბული ტონით გამიმეორა)
–(აღარ შემიხედავს , მისთვის სახლიდან გამოვედი)
* * *
მოკლედ საქართველოში მშვიდობიანად ჩავფრინდი . ჩემი ბარგიანად , პირდაპირ საავადმყოფოში მივედი . კორიდორში , საბას დედა და შემომეფეთნენ ..
–როგორ არის ? (აღელვებულმა ვკითხე)
–ჯერ უკეთესობა არაფერი არ არის.. (ცრემლები წასკდა დედამისს)
–ექიმები იმედს ვერ გვაძლევენ (ძლივს თქვა საბას დამ)
–(ამან უფრო იმოქმედა ჩემზე ) შეიძლება ვნახო ?
–არავის უშვებენ . რეანიმაციაში ჰყავთ . (საბას ერთ–ერთმა მეგობარმა მითხრა)
ჩემი ჩემოდან იქვე დავტოვე და ექიმთან შევედი ..
–გამარჯობათ ბატონო ზაზა ! შეიძლება ?
–მოდი ანა მოდი, აბა როგორ ხარ ? .. (გამიღიმა )
–მე კარგად .. ჩემს ახლობელთან ვარ მოსული და იცით ? რაღაც მინდა გთხოვოთ ..
–გისმენ .. (ხრინწიანი ხმით მითხრა )
–აი გუშინ ახალი პაციენტი რომ მოგივიდათ , ახალგაზრდა ბიჭი .. საბა ონიანი .. რეანიმაციაში ყავთ ეხლა..
–კიი კიი .. მერე ?
–იქნებ , მის სანახავად შემიშვათ ? ძალიან გთხოვთ ! დღეს ჩამოვედი მეც ამერიკიდან დაა ..
–ანნა , კარგად იცი , რომ ეს შეუძლებელია..
–დიახ მაგრამ იქნებ რამე მოახერხოთ .. (ხმაში ცრემლი შემერია)
–კარგი კარგი .. ოღონდ მხოლო 5 წუთით ..
მოკლედ ჩამაცვეს რაღაც ფორმა და რეანიმაციაში შემიშვეს ,თან ბატონი ზაზაც შემომყვა..
–უგონოდ არის ? (ჩურჩულიტ ვკითხე)
–ყველაფერი ესმის ! უბრალოდ , ბევრი დაზიანება აქვს ორგანიზმში და ტკივილისგან კომაში რომ არ ჩავარდეს აპარატზე მივაერთეთ.. მე დაგტოვებ და მხოლოდ 5 წუთი ანნა ..
–კარგით ..
ოთახის კარი მიიხურა.. ნელი ნაბიჯით მივუახლოვდი საბას , ათას აპარატზე იყო მიერთებული . მიუხედავად ამ უბედურებისა , მაინც უზომოდ სიმპატიური იყო ..
–საბაა... (ძლივს წარმოვთქვი)
–(თითქოს რაღაც იგრძნო)
–გესმის ჩემი ? (ცრემლები წამომივიდა)
–(ტანხმობის ნიშნად მარცხენა ხელის საჩვენებელი თითი აამოძრავ)
–არ უნდა დანებდე .. გესმის ? არ უნდა დანებდე.. ყოველთვის ისეთი მიზანდასახული და მებრძოლი იყავი .. საბა შენ უდნა იცოცხლო .. რადაც არ უდნა დაგიჯდეს ეს უდნა გაუძლო .. შენ მე მჭირდები .. (ცრემლები ნაკადად მომდიოდა)
–(ქვედა ტუჩი აუთრთოლდა)
–(სახეზე ფრთხილად გადავუსვი ხელი)
–პაციენტს დასვენება სჭირდება (შემოვიდა ახალგაზრდა ექიმი)
–(საბამ მარჯვენა წარბი შეკრა)
–დავბრუნდები .. გპირდები დავბრუნდები (ფრთხილად ვაკოცე ლოყაზე და ოთახიდან გამოვედი)
იმდენად გადაღლილი და გათიშული ვიყავი , სახლში წასვლის თავიც არ მქონდა .. თუმცა რა მექნა , ტაქსი გავაჩერე და სახლში წავედი . საშინელ გუნებაზე ვიყავი ,საერთოდ არაფერი არ მინდოდა.. არავის დანახვა და არაფრის მოსმენა არ მინდოდა .. ლეპტოპი ჩართული დავტოვე და სამზარეულოში შევედი , რაიმეს მოსამზადებლად .. სტეიკი მოვამზადე კარტოფილ ფრისთან ერთად და ტახტზე დავჯექი .. უცებ მსნ–ზე ზარი შემოვიდა . თვალები გამინათდა როდესაც ჯასტინის სახე გამოჩნდა ეკრანზე. .
–ანნაა... (ჩვეული თბილი ხმით დამიძახა)
–ხოო ..
–როგორ ხხარ? კარგად იმგზავრე ? (თვალი ჩართო)
–კი ნორმალურად. შენ როგორ ხარ ?
–არამიშავს.. უკვე მენატრები (პატარა გაბუტულ იბავშვივით გაბუსხა ტუჩები)
–მეც ძალიან .. (სახე შემიწუხდა)
–როგორ არის ? (მკითხა საბაზე)
–ექიმები არაფერს ამბობენ .. იმედია კარგად იქნება ..
–იმედიია.. შენ როდის ბრუნდები ? (ვერ მოითმინა და მკითხა)
–არ ვიცი ჯასტინ ! სანამ საბა არ გამოჯანმრთელდება ვერსად წავალ ! (თითქოს მისი ბრალი იყო ყველაფერი)
–რაა? საბას შენს გარდა არავინ ყავს ? თავისმა ოჯახის წევრებმა მოუარონ ! შენ აქ დაბრუნდი !
–ღმერთო რა ეგოისტი ხარ.. ადამიანი კვდება და შენ კიდე მხოლოდ შენი თავი გადარდებს !
–საბა , საბა ყოველთვის საბაა .......... და შენ რა იცი , რომ მე ხვალ არაფერი დამემართება.. მერე რას იტყვიი ? თუმცა შენ მაინც საბასთან დარჩბი რათ უნდა ამას ბევრი ფიქრიი .. (გულდაწყვეტილმა ჩაილაპარაკა)
–ნუ სულელობ . . (მისმა სიტყვებმა , ცოტა არ იყოს ამანერვიულა )
–არ ვსულელობ ანნა ! მე რეალურს ვლაპაარაკობ (ეს მითხრა და გათიშა)
| 
