= Teenagres = - [9] - = ვერ დაგპირდებით რომ ამ თავში იხალისებთ! = - მაგრამ ძალიან ჩაგითრევთ -
Klaus : ვოცნობობ ზღვაზე , მზეზე, იახრატაზე, და გვერდით შენ... ofther Girls : გააგრძელე!!! ?! ♥ Klaus : და გვერდით შენ ... იხრჩობი! Ps. Forever Caroline! ♥
Hello #Team Ian ! : ) I Know What You Love Ian (of Teenagres)
klaus : კლაუსის სახლის კარი გაღიმებულმა კოლმა შეაღო, ნიკლაუსმა წიგნი გვერძე გადადო და ძმა შეათვალიერა, კოლმაც თვალები გაუსწორა, და სიცილი აუტყდა.
- რა გაცინებს?! იქნებ მეც გამაცინო?!
- არა !! შენ უნდა იტირო! ამიტომაც მერე გაიგებ!!
- ეს ოცნებები! - ჩაილაპარაკა კლაუსმა.
- როგორ?!
- არაფერი! არაფერი! - ჩაეცინა კლაუსს.
- ის! კეროლაინი! ლამაზია! და თავაზიანი! ნეტა ესეთივე თავაზიანი იქნება
როცა სისსხლს ვთხოვ?! ანდა არანაირი თავაზიანობა! მე უბრალოდ ვუბრძანებ მას თავი მოიკლას!
კედელს თავი ურტყას! ან რამე ესეთი , იქნებ ნაწილებად დავგლიჯო?! ჰმ... ცოტა ფიქრი უნდა! იმდენი ვარიანტი მაქვს!
ნიკლაუსმა კოლის სიტყვები უპასუხოდ დატოვა, კოლმა კი ის გამოიწვია და სიცილი ატეხა.
- არ მინდოდა მაგრამ მაიძულე! - გაიღმა და ძმას კისერი გადატეხა.
სტეფან იანი შემოყვა და სიტუაცია დაიძაბა, ნინა სახეზე შეკრთა.
- აქ რა ხდება?!
- არაფერი, ვსაუბრობდით და კეროლაინი და ნინა რაღაცეებს მიყვებოდნენ! - გაუღმა ლექსიმ.
ნინას გაუკვირდა რომ ლექსიმ ის არ ჩაუშვა, სხვათაშორის მეც.
ლექსი იმაზე საყვარელი გოგო აღმოჩნდა ვიდრე წარმომედგინა , ნინას შერცხვა და ოთახიდან გავარდა იანიც მას გაჰყვა, ლექსი კი სტეფს ჩაეხუტა, მე კი თავი უხერხულად ვიგრძენი და აივანზე გავედი. არ ვიცი რატომ მაგრამ რაღაც ინსტიქტით და მოლოდინით რომ მას დავინახავდი გვერდით აივანზე გავიხედე.ძალაუნებურად გამეღიმა და მანაც გამიღიმა . - გამარჯობა! - ისევ მომაჯადაობლად გამიღიმა. - გამარჯობა! - ჩამეცინა მე . - ვიცოდი რომ აქ იყავი! - საიდან?! - გგრძნობ! - ჩაეღიმა. - მიხარია რომ გხედავ!! - მე უფრო! - შეიძლება! - გავუღიმე. დავფიქრდი და მივხვდი რომ მას ქონდა რაღაც ისეთი!, ის ერთადერთი ადამიანი იყო რომელთანაც შემეძლო 1 წუთში სულ ცოტა 5-ჯერ მაინც გამეღიმა. რამოდენიმე წამში მივიხედე და ნიკლაუსი აღარ იყო, ამოვიოხრე და სახლში შევბრუნდი. სტეფი და ლექსი მდივანზე იჯდნენ ნა ერთმანეთს ეხვეოდნენ, ნინა და იანი კი უკან იდგნენ და ფოტოებს ათვალიერებდნენ. იანი ნინაზე გაბრაზებული იყო ამიტომაც ყოველ წამს სახეებს იღებდა. ნინამ ერთ-ერთ ჩემს ფოტოს ავლო ხელი , სადაც მე და იანი ვიყავით 1 კლასში . იანს კი სწორედ იმ დროს მოუნდ აის ფოტო და ერთმანეთს დაცხეს. გამეცინა , და სახლიდან გავედი კარები გასაღებით ჩავკეტე რომ ცოტა მეხალისა. უეცრად მობილურზე დამირეკეს, დავხედე და ანა იყო! ჩამეცინა. - დღეს რატომ არ მოხვედი! უკვე მომენატრე! - ჩამეცინა. - კეროლაინ! კერეოლაინ სახლიდან არ გახვიდე! - ანას განწირული ხმა ჩამესმა ყურში. სახე შემეცვალა, და შეშინებული გავიქნიე თავი , უეცრად ნიკი დავინახე! ან კოლი! (ისინი ერთმანეთს ისე გავდნენ) - ნიკ?! - არა საყვარელო კოლ! - გამიღიმა და ჩემსკენ გამოიქცა. მხოლოდ ერთი რამე მახსოვს .... რაღაც დიდი ძალა შემეჯახა და თავი ძლიერად დავარტყი. როცა თვალები გავახილე და ძალაუნებურად სახეზე ხელი მოვისვი სისიხლი დავინახე, თავს ისე ცუდად ვგრძნობდი რეაქციაც არ მქონდა. სადღაც მიუგნებელ ადგილას ვიყავი, მოსახლეობის ნატამალიც არ იყო.
ამ დროს კლაუსთა:სახლის კარი კოლმა შეაღო, და კლაუს გახედა. - შენ რა პენსიაზე გახვედი?! მაინც, და მაინც სულ სახლში უნდა ეგდო?! - მეშინია ჩემმა იდიოტმა ძმამ სახლი არ გადამიწვას! - ან კეროლაინს ადევნებ თვალს! რომ რამე არ დავუშავო.. მაგრამ ცოტა უყურადღებობა შეგამჩნიე!! ესე არ შეიძლება! საწყალი კეროლაინი ნეტა ეხლა სად გდია სისიხლიანი?! მაგრამ იქ იქნება სადაც დავტოვე! ნახევრად შეჭმული როგორ გაინძრეოდა? ეს ნახევრად იმიტომ რომ... - სად არის!- ყელში წვდა კოლს.
Xo Xo ! :) Minibaby ♥ .. and! Can I Have Comentts Please?! why I'm Strong! ; ( Thenks!!!! :))
მემგონი ჩემი მოთხრობა საინტერესოა. და კარგად გაფორმებული! ასევე მომენტები მალ-მალე არ ვითარდება! , ვერ ვხვდები 23 მკითხველიდან 12 მკითხველზე რატომ ჩამოვედი?! რა არის პრობლემა?! მე როცა ვხედავ რომ ჩემი 2 საათიანი ნაწვალების შემდეგ ძალიან ცოტა კომენტარები აქვს.
| 
