უკვე ერთი კვირაა აღარ მინახავს. ყოველ დღე ხმაურით ამოვდივარ კიბეებზე იმ იმედით რომ შევაწუხებ და დამენახება. ან და იქნებ მე სულაც არ გამირბის, მაგრამ თუ მე არ გამირბის მაშ რატომ არ ჩანს?!.
კლაუსზე ფიქრებშ ვიყავი გართული როდესაც ვიღაცამ კარზე ზარი მისცა. უხალისოდ წამოვდექი ფეხზე და კარი გავაღე.
- NickLaus?! - გამეღმა და მისკენ გაივწიე, დავფიქრდი ჩავხუტებოდი თუ არა!
მაგრამ მერე ვერანაირი მიზეზი ვერ ვიპოვე იმისთვის რომ ჩავხუტებოდი.
- მაპატიე, ქალაქში არ ვიყავი!
- აჰ, არა ! არა , არ ხარ ვალდებული ამიხსნა!.
- კეროლაინ, მე შენ გაკოცე ! ჩემი აზრით ეს იმის უფლებას მაინც გაძლევს
გაიგო რატომ არ ვჩანდი ერთი კვირა! - გაეცინა მას.
- შეიძლება! მაგრამ შენ იმ დღეს რაღაც დაგავიწყდა!
- იქნებ შემიძლია ეს შეცდომა გამოვასწორო!
- არ ვიცი! შეგიძლია?!
- კი, თუ დღეს დამთანხმდები და მოხვალ ჩემი დის წვეულებაზე!
სხვა გზა არ მაქვს იქ უნდა წავიდე, და გამიხარდება თუ შენც მოხვალ!
- ვწუხვარ მაგრამ ესეთ ცოტა დროშ ვერ მოვასწრებ ახალი კაბის ყიდვას!
ტანსაცმელების განმეორა კი არ მიყვარს! პლიუს ამას ჩემი ძველი კაბები არ მომწონს!
- მგონი ამ პრობლემის მოგვარებაც შემიძლია!
- ჰოო?! როგორ?!
- 8-დე გაიგებ! - გამიღიმა და ლოყაზე მეამბორა.
კარი დავხურე და სიხარულისგან ხტუნვა დავიწყე, რამოდენიმე წამში მივხვდი რომ ძალიან უაზროდ გამოვიყურებოდი.და ოთახში სერიოზული სახით შევედი, ჩემი გარდერობი გამოვაღე და სახე დამემანჭა. იქ უამრავი კაბა იყო მაგრამ ყველას აკლდა რაღაც.
როცა მთელი გარდერობი გადმოვალაგე და მერე ისევ გაბრაზებულმა შევალაგე , საათს შევხედე და უკვე 7 საათი იყო, ზუსტად იმ დროს როცა უკვე ფრჩხილების ჭამაზე გადავდიოდი კარზე ხმა გაისმა.
კარი გავაღე და მივიხედ მოვიხედე, ამოვიოხრე და როცა კარის დახურვა გადავწყვიტე ძირს
თეთრი ყუთი შევამჩნიე, ავიღე და სახლში შევიტანე.
ფურცელს ეწერა : From Klaus , და იქცე იდო ვურჯი პატარა ყუთი.
- ძამიკო შენი აზრით კეროლაინც შენი გაგზავნილი კაბა და სამაჯური მოეწონება?
- რათქმაუნდა მას ეს მოეწონება!, მას ხომ ჩვენი ძამიკო მოსწონს! - გაეღმა კოლს.
- ყურებს ვერ ვუჯერებ! ჩემი ძამიკო შეყვარებულია!.- ჩარცინა ელაიჯას.
- ნეტა იმ გოგოს თვალები სად აქვს? - ჩაეცინა მილას.
- და დარწმუნებულები ვართ რომ მოვა?!- დაინტერესებულმა გახედა ელაიჯამ ძმას.
- ჩემი აზრით არ მოვა!! - გაეცინა მილას.
- შენ გაჩუმდი!, ლესბოსელო! - გაუღმა კოლმა.
- ნახე რა ლამაზი შუა თითი მაქვს!
- სიმართლე მწარეა ლამაზო! - გაეცინა კოლს.
- ჯობია შენ ახტე დაშენს სხეულში ჩახტე კოლ, რადგან ჩვენი ძამიკო გითმენს
ეს იმას არ ნიშნავს რომ ეგ სხეული პატრონს აღარ უნდა დაუბრუნო
- ეგ კარგი გამახსენე მილა! კოლ როდის აპირებ ნიკს სხეული დაუბრუნო?!- გაბრაზებულმა გახედა ძმას კლაუსმა.
- ოოო, კარგი , წავალ და კოლს ვიპოვნი! აღარ მახსოვს სად დავდე!
- ეგრე აჯობებს! - წარბი ასწია ელაიჯამ
- იჩქარე! არამგონია კეროლაინს მოეწონოს მისი მეგობრის სხეულით შენი დანახვა! - მიაძახა კლაუსმა.
- ძამიკო, ჯობია ასე ითქვას! არამგონია კეროლაინც მოეწონოს იქ შენი დანახვა!
გამიხარდება თუ არ წამოვა! იქ ნერვებს მომიშლის !!
- ისე გაფრთხილებ რომ კროლაინი ლამაზია! მილა! - გაეცინა კლაუსს.
- რადგან ერთხელ გოგოსთ გავერთე ეს იმას არ ნიშნავს რომ ისინი მომწონს!
- გაჩმდი! ლესბოსელო ვამპირო!
- ჰაჰაჰა, იდიოტებო! გეტყობათ რომ ძმები ხართ! - ამოიოხრა მილამ.
- კარგი, წავედით!
- მოიცა კარგად გამოვიყურები?! - გაეღიმა მილას!
- როგორც ყოველთვის არა! - გაუღმა კლაუსმა.
მანჰეტენზე ზუსტად 8:20 წუთზე ვიყავი სწრაფად ავირბინე კიბეები და კარი შევაღე.
