- "დაკარგვა" ეს ბოროტი სიტყვაა! უმჯობესია ითქვას! მე არ ვიცი სად არის ის!"
- უპსს! ჯობია წინ ვიაროთ- ნიკს და ანას წელზე მოვხვიე ხელები გაგვეცინა და წინ წავედით,
სამივე გახარებულები ვიყავით იმით რომ ძლივს 1 ნაბიჯი გადადგეს, კოლი მთელი გზა თავზე მკოცნიდა.
- მიყვარხარ! კერრ!
- მეც მიყვარხარ !!! ძალიან!!- სიტყვებით ვერ გადმოვცემ რამდენად
ძლიერი იყო ჩემი სიყვარული ნიკსა და თითეული მადგანის მიმართ, რადგან ჩენ 5 ბავშბიდან ერთად მოვდიოდით,
ამიტომაც ეს 4 ადამიანი ჩემთვის ყველაფერი იყო, და ვერც კი წარმომედგინა რა უნდა მექნა მათ გარეშე.
- იცი საყვარელო?! ვინმე უნდა შემოვიმატოთ !! - გამომხედა სიცილით ანამ.
- ეგ რას ნიშნავს?! - მე და ნიკმა ერთმანეთს გაკვირვებულებმა გავხედეთ.
- რას და იანს და ნინას ერთმანეთი უყვართ, არ იციან მაგრამ მაინც, ამ არსებსაც ვუყვარვარ მე! ანუ 1 გვაკლია შენთვის!
- მოიცა მოიცა! ნუ მეტენები ანა!
- არა ნიკ მართალია!!! - გამეცინა.
- არა! არარის!
- კიიი! - ანას სიცილი აუტყდა.
- რა გაცინებს ბარემ ქმარობა მთხოვე!
- რატომ?! მე უბრალოდ სიმართლე ვთქვი!!
- ნიკ! რაღაც სიყვარულის სუნი მცემს!
- სიყვარულის კი არა ანას უაზრო სუნამოს სუნია! - ჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰაჰა!!!!! - ჩემი სუნამო იქეთ გადავდოთ და იანი და ნინა სად არიან?! - უკან!! ვაცადოთ! - მალე მოსაღამოვდება და კარავს გავშლით!! მე გავთვალე რომ გოგოები ერთ კარავშ დაიძინებდით და მე და იანი ერთში მარგრამ, ჯობია ზედმეტი გქონდეს ვიდრე დაგაკლდეს ამიტომ წამოვიღე სამი , მე ხომ ასეთი ჭკვიანი ვარ, ამიტომაც ცოტა შევცვალოთ! ნინა და იანი ერთად იძნებენ, მე და კეროლაინი ერტად და ანა მარტო?! აბა?! - არა არანაირადდ! მე კერის გარეშე არ დავიძინებ! - მე კი მარტო არ დავიძნებ ანა! - შენ დათვი ან რამე ცხოველ მიიწვინე! - იქნებ და ნინას და იანს სულაც არ უნდათ ერთ კარავში ყოფნა?! და საერთოდ! მე გოგო ვარ და გოგოსთან ერთად უნდა ვიყო კარავში!
- არა შენ ხარ ბიჭი! - მაშ შენ ხარ გოგო! - აი ანა შენ კი ხარ.... არავინაც არ ხარ! მალე ნინა და იანიც წამოგვეწია, ისე იქცეოდნენ თითქოს არაფერი მომხდარა ჩვენ კი ერთი სული გვქონდა მოეყოლათ რაზე ისაუბრეს დაახლოებით ნახევარი საათის განმალობაში . - აბა?!
- გადავწყვიტეთ რომ ყველაზე კარგად მტრობა გამოგვდის! - კარგი რა იან! სერიოზულად!- მოვიღუშე. - მეგობრები ვართ! - გამიღმა იანმა, - ჰოოო?!!! - ნინას გავხედე, მან კი თავი დამიქნია. - ეჰჰ, ამდენხანს ამას ველოდებოდით?! - ალბათ! - მოიღუშა ანა. შუა ღამეს ჭამის შემდეგ ყველა კარვებში შევედით , ანას გაუმართლა მე და ნინა მათან ვიყავით კარავში. დიდი ლოდინის შემდეგ ჩამეძინა, და რამოდენიმე წუთში ნიკმა გამაღვიძა, ისე გავბრაზდი კინაღამ ვცემე მაგრამ მან მანიშნა რომ ჩუმად ვყოფილიყავი. - რა ჯანდაბა გინდა? - არ ფიქრობ რომ ვიღაც გაკლიათ?! - ეეე, ნინა?! - ჰო!!! მე კი იანი! იქნებ გამომყვე და მომაძებნინო?! ოღონდ ანა არ გააღვიძო ჩუმად გაცედი , უეცრად ფეხი დამიცდა მაგრამ ნიკმა დამიჭირა , რამდენიმე მეტრი გავიარეთ და ორივე ადგილზე გავშეშდით როცა ეს დავინახეთ :
ნიკმა სიცილი დაიწყო მაგრამ მე გავაჩმე - არ უნდა შეგვამჩნიონ! ჩუუ! ხვალ ვიხალისებთ!! მართლაც ესე მოვიქეცით, და დასაძინებლად წავედით.
მეორე დღე: ისე იქცეოდნენ თითქოს არაფერი მომხდარა. მანქანაში სიჩუმე იყო მე და ნიკი ერთმანეთს ვუყურებდით და გვეცინებოდა, ამჯერად ცოტა განსხვავებულად ვიყავით განლაგებული, იანის გვედით ნინა იჯდა , მე ნიკი და ანა კი უკან. ანა გაურკვვლობაშ იყო, გაკვირვებული შემოგვყურებდა მე და ნიკს და ვერ ხვდებოდა რა გვაცინებდა გაუჩერებლად, იანმა შემოგვხედა და თვალებ მოჭუტულმა შეგვათვალიერა რომ გაერკვია რა იყო ჩვენი სიცილის მიზეზი
- თქვენ ნამდვილად ტვინში გიჭირთ!
- თქვენ კი ნამუსში!- ჩაეცინა ნიკს - ეგ როგორ გავიგოთ?- წარბი ასწია ნინამ - კელოლაინ! - გამომხედა მე ნიკმა - გახსოვს გუშინ ღამე მე და შენ რომ კარვებიდან გავიპარეთ და ჩუმათ ერთმანეთს ვკოცნიდით?! , მგონი ნინამ და იანმადაგვინახეს და ეხლა დაგვცინიან! რას იტყვი?
საუბარი დაასრულა და სიცილისგან ცუდად გავხდი, ნინამ და იანმა ეცადეს თავი შეეკავებინათ მაგრამ შემდეგ ერთიანად ავტეხეთ სიცილი. - გამოგვიჭირეთ!
ჩემი სახლის წინ გამიჩერეს მანქანა, ყველას დავემშვიდობე და სახლისკენ გავეშურე, მათაც ჩემი საარბაზო ატოვეს. სამწუხაროდ ჩემი სადარბაზო მთვრალი ბიჭებით იყო სავსე, რომლებიც ჩემს დანახვაზე ფეხზე წამოდგნენ, უკან გავიხედე ჩემები უკვე შორს იყვნენ, გზა ამაყად გავაგრძელე (ვეცადე). - ჰეი! გამარჯობა ლამაზო!- ხმა არ გავეცი და კიბეებზე ავდგი ფეხი. - გოგონა თავს იყრუებს! - ფეხს ავუჩქარე ისინი კი გამომეკიდნენ. შეშინებულმა ავირბინე რამოდენიმე კიბე და უეცრად ვიღაცას შევასკდი, ვინც პირზე ხელი ამაფარა გული კინაღამ გამისჯდა სანამ არ დავინახე რომ ეს ვიღაც ნიკლაუსი იყო
