კლასიდან გარეთ რომ გავედით ლოგანი სასაცილო ისტორიებს მიყვებოდა და მერე ჩემს სიცილზე თვითონაც ეცინებოდა. მერე ზარი დაირეკა და კლასში შევვარდით ორივე. მასწავლებელი დაგვემუქრა მაგრამ ესეც სიცილში გავატარეთ. ყველა შემდეგი გაკვეთილი ერთმანეთს გავდა. ისევ სიცილი, მასწავლებლის მუქარა და ასე შემდეგ. ბოლო გაკვეთილზე კი ორივე წყნარად ვიყავიტ უკვე აღარ გვეცინებოდა . როგორც კი გაკვეთილები გამოვიდა ჩანთან მოვკიდე ხელი და გარეთ გავედი მინდოდა ტეის დავწეოდი რომელიც ბოლო გაკვეთილზე ბარბარას გვერდით იჯდა მაგრამ ვერ დავეწიე, როგორც კი ნაბიჯს ავუჩქარე ლოგანი წამომეწია:
–არ მელოდები? – მოდი გელოდები :დ –სად მიდიხარ აქედან –მეგობართან.
– და ჩემთან ერთად რომ უნდა წამოხვიდე არ გახსოვს?? –ვინ გითხრა რომ არ მახსოვს. ნუ თუ შენ არ გადაიფიქრეეე... – არა რა გადავიფიქრე წავედით. პარკი სკოლასთან ახლოს იყო ამიტომ ბევრი სიარული არ დაგვჭირვებია. ორშაბათი დღე იყო და იქაურობა თითქმის ცარიელი იყო. მე და ლოგანი
პატარებს შევუერთდით და შადრევნებთან ვწუწაობდით. სულ რომ გავილუმპეთ მერე ხეებს შორის დავრბოდით, როცა დავიღალეთ ნაყინები ვჭამეთ. უფრო და უფრო ვრწმუნდებოდი რომ წარმატებული დღე მქონდა მაგრამ რა შეგვიშლიდა ხელს თუ არა ღამე. უკვე ღამის 2 საათი იყო. –ჰეი არ წავიდეთ?–მკითხა ლოგანმა/ –სად?
–სახლში. წამო რა ჩემთან –მაგაზე უკვე ვილაპარაკეთ. –კარგი რა ნუ ხარ ჯიუტი.
–ოოოოოოოოოოოო არ მინბდათქო. –მაშინ მთელი ღამე შენთან ვიქნები.
–კარგი რა. –რა კარგი რა. –ჰმ.. შენი გადასაწყვეტია..– მე ავდექი და წასვლა დავაპირე. – საით?–მკითხა ლოგანმა
– ააი იქ–ვუპასუხე და ხელი სახლკის სახურავისკენ გავიშვირე. –კარგი წავედით.
სახურავზე ასასვლელად დიდი ჯახირი არ დაგვჭირვებია. მარტივად ავცოცდით)) მერე სახურავებზე ვისრიალეთ და იქამდე ვიხმაუირეთ სანამ სულ მთლად არ დავიღალეთ. –ლოგან შეხედე ვარსკვლავი ჩამოვარდა. –ჰოო.. ამბობენ სურვილი უნდა ჩაიფიქროო. გჯერა? – შევამოწმოთ. შენ რას ჩაიფიქრებ. –ჰმ.. ხმამაღლა რომ ვთქვა აღარ ამისრულდება.
– ოოო თქვი რააა. –არა. – კარგი რა არაა ეგრეეეეეეე. ჰმ.. კარგი ხო მეც არ გეტყვი რას ჩავიფიქრებ.
თავი ლოგანს დავადევი და ვერც კი მივხვდი ისე ჩამეძინა. დილით რომელიღაც ოთახში გავიღვიძე. თვალი გავახილე თუ არა გარემო მეუცხოვა და მაშინვე წამოვხტი საწოლიდან . ოთახის კარი გამოვაღე და ლოგანი შემეფეთა. –სად ვარ?–ვუპასუხე შეშინებულმა.
–დამშვიდდი ჩემს სახლში ვარ. ღამით შენს ტრანსპროტირებაზე ვიზრუნე. საკუთარი თავის წარდგენაც კი ვერ მოასწრო სახეში სილა რომ გავაწანი. –არაფრის–მიპასუხა ღიმილით. –ხომ გითხარი არ მინდა შენს სახლშითქო.
–კარგი რა უკვე ხომ მეგობრები ვართ. მეგობრები კი ერთმანეთს ეხმარებიან. ჩემს ადგილას შენც ასე მოიქცეოდი. მე აფორიაქებული ვიყავი მაგრამ რომ დავმშვიდდი გამეღიმა და თავი გავაქნიე. –კარგი ხო!! აუ რას ვგავარ ასეთი მტვრიანი საწოლზე როგორ დამაწვინე :დ
–რა პრობლემაა შედი გადაივლე. –დაა..–კითხვა არ დამამთავრებინა –პირსახოცი აბაზანაშია :დ
–კეთილი–ვთქვი და აბაზანისკენ შევბრუნდი.
გამოვედი.ჩემ კუთვნილ ოთახში უნდა შევბრუნებულიყავი როცა კარებზე ზარი იყო.რადგან ლოგანი არ მიდიოდა არ დავაყოვნე და კარები გავაღე ...ო ეს იყო საოცრება ..ხელში ბარბარა შემრჩა
