სალოსთან და ანისთან ლაპარაკმა დამამშვიდა,მაგრამ მაინც სულიერად განადგურებული ვიყავი.მიუხედავად ამისა იყო რაღაც რააც ძალიან მახარებდა.) ხვალ 1თებერველია.სკოლა იწყება და ხვააალლლ 13 წლლის უნდა გავხდე.ამ დღეს ხომ მთელი წელი ველოდები ხოლმეე? ჩემი დაბადების დღე ზუსტად 12 საათში დაიწყება.ეხლაა სალოს ნათლიასთან მივდივართ იქიდან კიი საყიდლებზე. ხვალ პრინცესას უნდა ვგავდეეე )) ნუუ ვარრრ მაგრაამმ უფროო ლამაზ პრინცესასსს
-სალიი მალე მიდი ჩანთა დადე დაა წავედით.
-ხოოო ეხლავეე მოვდივარ (სალი)
-მე უკვე მოვედი (ანნიი)
-ხოოო კაარგი კარგიი წავედით.. (სალი)
მე,ანიმ და სალიმ ყველა სსავაჭრო ცენტრი მოვიარეთ,ყველა კაბა,შარვალი,შორტი და ა.შ დავიზომეთ.გამყიდვლები გადავრიეთ , მაგრამ ბოლოს მაინც ავარჩიეთ:
მეე ესს:
სალომ ეს:
ანიმ ეს (შორტების მანია სჭირს):
ყველაფერი კარგად იყო.. 3 სათი ვიარეთ.მერეე სახლში მივედით და ტანსაცმელები დავაწყეთ და სასეირნოთ წავედით.
*** სალოს ტელეფონზე ურეკავენ ***
-გისმენთ...
-.....
-რა? თავი დამანებეეეეე.
-.......
სალომ ტეელეფონი გათიშა.
-ვინ იყოო?(მე)
-თაკო. მაგრამ დამშვიდდი
*** მმეორე დღე:
-მარრ გილოცაააააააააააააავთ........... (ორივე ერთმხმად)
-გოგოებო :* გმადლობთ. (მე)
-ძილის გუდა მოემზადე. 5-ზე წვეულება იწყება ეხლა კიი ნახე რომელია:
-3 ? ამდენი ხანი მეძინაა :?
-შენ წარმოიდგინე ხოო (ანი)
-ფუ ამის. წავაალლ მოვწესრიგდები.!
_____________
*5 საათი..*
მართლა უმარავი ხალხი იყო. ერთმანეთში ირეოდა დიდი თუ პატარა :* დედაჩემის დაქალები თუ მამაჩემის ძმაკაცებბი. კარგად არის, ყველაფერი წესრიგშია.თბილი, სასიამოვნო საღამოა სანამ თოფის სროლის ხმა არ გავიგე.აცივდა... ერთაადერრთი რაც მოვასწარი ის იყოო რომ ანისკენნ და სალოსკენ გავიხედე.,,მიყვარხართ,ჩემზე არ იდარდოთ.უკან არ გამომყყვეთ''ვთქვიი და გამოვიქეცი.სიცივემ მოიცვა ჩემი გულიც... ვტიროდი ჩუმად, ყველასგან მალულად, როგორც ყოველთვის ცრემლებს ვერ ვიკავებდი, ისინი თავისთვის მოდიოდნენ და გზას იკაფავდნენ ჩემს ლოყებზე... გონებაში ათასობით კითხვა მიტრიალებდა, ვცდილობდი პასუხები მომეძებნა თითოეული მათგანისათვის, მაგრამ პასუხებიც წამში
ქრებოდა, უსასრულობაში შთაინთქმებოდა ხოლმე. უკვე შუაღამეა... ზეცა შავია, შეიძლება ითქვას მუქი ლურჯიც, წვრილ-წვრილი ვარსკვლავები აქეთ-იქით გაფანტულან და ხალებივით დატყობია თბილისის ზეცას. მთვარე?! მთვარე არსად სჩანს, ნუთუ მასაც შესცივდა? თვალები ცრემლებით ამევსო, კინოს კადრებივით ჩაიარა ჩემმა ბედნიერმა დღეებმა ჩემს მეხსიერებაში, მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრებაში არც თუ ბევრი მქონია. თუმცა ცხოვრება ხომ ჯერ წინ მაქვს? ი მ ე დ ი ა .............. წვიმა .ზღვა .ღამე .წყნარი მუსიკის ჰანგები... და შენ.აი,ეს არის ჩემი ჰობი ჩემს ცხოვრებაში, ხო კიდევ ლექსების წერა და ჩანახატების გაკეთება, თუმცა ყველაზე დიდი ჰობი ჩემს ცხოვრებაში შენ ხარ,უფრო მეტიც,შენ მასწავლე ცხოვრება, შენით გავიკვლიე ამ ცხოვრებაში გზა, ბილიკი............... და რაც მთავარია შენ მასწავლე ეს ლამაზი გრძნობა... გრძნობა , რომელსაც დედა-შვილობა ჰქვია..დედა-შვილობა რომელსაც მე ასე ვუფრთხილდებოდი... და რომელიც შენ თვითონ ჩამიკალი ისე, რომ მე ვეღარაფერი ვეღარ მოვასწარი, ვეღარ შევძელი რომ გადამერჩინა...შენ ჩემი რჩეული ხარ!.............
დრო გავა
თმაში ჭაღარა შემოგვეპარება, მიწისგან ვიშვით და ისევ მიწას დავuბრუნდებით, მხოლოდ ერთ რამეს დავიბარებ, შეიძლება
ითქვას ა ნ დ ე რ ძ ა დ: "შენ ჩემს ამბავს გაიგებ... შენ გაგახსენდება წარსული... ჩემს საფლავზედ შენი მოსვლაც კი გამახარებს, და გამაბედნიერებს იქაც... კი ... დ ი ა ხ . . . დ ი ა ხ . . . მე ზღვასთან ახლოს ვიქნები,ჩემი სურათი ზღვას უნდა გადაჰყურებდეს, ერთი წითელი ვარდი ჩემს გულზედ დადე ... უზომოდ მენატრეებიი დედიკოო .. აახლა რატომ დამტოვეე? რატომ წამართვი ღმერთო მისი თავი.
es ki dzalian magaria da originaluri
