ესემესი წავიკითხე და სახტად დავრჩი: მარი ფრთხილად იყოს...ნუ დაიჯერებს რომ მასთან ისევ ვმეგობრობ.რა სისულელეა. მაგ სოფლელთან როგორ უნდა ვიმეგობრო? მაგის გამოა რომმ ,რომ ნინი აღარააა,თუმცა...?'' ესემესიი აქქ წყდება, მაგრამ აშკარა იყოო რომ რაღაცის დაწერას კიდეევ აპირებდაა.სიმართლე რომ გიითხრათ ამას ჩემთვის უკვე აღარანაირი მნიშვნელობა აღარ ჰქონა. ამ ესემესის წაკითხვის შემდეგ ადგილზე გავქვავდი..ჩემს გულში ყველაფერი ამოტრიალდა იყო დრო როცა მე, თაკო , ანი , სალო და ნინიი სასტავი ვიყავით :* , მაგგრამ ნინის სიკვდილის შემდეგგ თაკომ ყველა ამოგვიძულა და ცცდილობას გაგვმაწაროს.ჩვენ ვცდილობდით თაკოსთან ურთიერთობა შეგვენარჩუნებინაა, მაგრაამმ არ გამოგვივდა. თაკო ძალიან მიყვარს ამიტომ მასთან მეგობრობა მინდა. როცა დღეს ჩვენთან მოვიდა და მითხრაა რომ ვუყვარვარ მასთან შერიგების სიმბოლო მეგონა მაგრამ შევცდი.. უცებ სალოს ტელეფონმა დაურეკაა. ანი იყო: -ხოო ანიი..(სალო) მეე დრო ვიხელთე და იქიდან გამოვიქეცი.არ მინდოდა სალოს ასე ვენახე. თაკოს ესემესმა ყველაფერი თავდაყირა დაააყენააა არაა ღმერთო რატომ ყოველთვისს მეე? აღარ შემიძლიაა.. სიკვდილლიი მინდა.პრინციპში უკვეე მკვდარი ვარ. აბა ასეთ სიცოცხლეეს სიცოცხლეე ქვია?შინაგანად განადგურებული ვარრ ;(.... ერთი ადგილი იყო სადაც ყოფნაა ძალიან მიყვარდა.ამ ადგილის შესახებ ჩემი და ნინის გარდა არავინ იცოდა.ვიჯექი დაა ვტიროდიი,ცხარე ცრემლებით ვტიროდი თავიი უკანასკნელი იდიოტიი მეგონა რომ თაკოს დავუჯერე.ვერ წარმოიდგენთ როგორ მძუულსს საკუთარი თავი.. ვიჯექი და ვტიროდიი..ვცდილობდი გული ამომეღო, იქვე დამეგდოო და გავქცეულიყავი. მინდოდა დრო უკან დამებრუნებუნა მაგრამ უშედეგოდ: უცებ ჩემთან არ ვიცი როგორრ მაგრაამ სალოო გაჩნდა: -საალი? როგორ მომაგენიი? ( მე ) -ერთხელ ნინის ტელეფონიდან აქ გადაღებული შენი სურათი გადმოვაბლუთუზე ჩემს ტელეფონში.სურათში კიი ყველაფერი კარგად ჩანდა. ) (სალი) -სალიი ცუდაად ვარ იცი რას ვხვდები? იმას რომ აქამდე რაც იყო, არაფერიც არ ყოფილა. მთავარი ახლა იწყება...დიდი ტრაგედია იწყება. იცი ნინის სიკვდილი საშინლად გადავიტანე,მაგრამ გადავრჩი.ახლა კი ვფიქრობ რომ სულ მალე ავალ. ზეცაში ავალ. ბანალური სიტყვებით რომ ვთქვა- დასასრულის დასაბამისობა. იცი..? მეევ არ მეგონა შენნაირები კიდევ თუ არსებობდნენ.უკაცრავად "კიდევ" არასწორია. საერთოდ თუ ოდესმე არსებობდნენ ეგეც არ მეგონა. შენ გამიგე ზედმეტი სიტყვების გარეშე, შენ განაგრძე იმ სიმძიმის თრევა, რასაც მე ვერ გავუძელი და შუა გზაზე დავტოვე.შენს დასანახად არ მჭირდება თვალები, მე შენ "უბრალოდ" სულიერად გგრძნობ. შენს პულსს კი მაჯაზე ხელდაუდებლად ვიგებ. ისიც არ მსურს გავიმეორო შენ მიერ ნათქვამი სიტყვები, მაგრამ რა ვქნა, რომ მე ხარ და ყველაფერს ზუსტად ისე ამბობ როგორც მე მინდოდა მეთქვა მაგრამ სიმძიმეს ვათრევდი და ვერ მოვახერხე. ხო, ზსუტად რამოდენიმე წუთის წინ გამეყინა სული, გული და ფიქრები მომპარა... უბრალოდ იოლად-გამანადგურა და არც გაჭირვებია.დამანახა რომ არარაობა ვარ.. ალბათ კარგიც არის. დაღდამსმელი სიტყვების მაგივრად რომ დაეტოვებინა და გაემეტებინა ცოტა ტკბილი სიტყვები უკეთესი იქნებოდა, აი, ის სიტყვები ჩემტვის ყველაზე ძვირფასს რომ ნიშნავდა... ყველაფერს რომ მერჩივნა, მაგრამ არ თქვა...! შენ შეგეძლო ჩემი გასაჭირი ფეხებზე დაგეკიდა,ნათლიაშენთან და ანასთან კარგად გართულიყავი მაგრამ არ მიმატოვე. მე ფეხზე წამოვდექი, მივედი დაა სალოს მაგრად ჩავეხუტე.ეხლა მისი სითბო მართლა მჭირდებოდა: -მარრიი ჩემი იმედი მუდამ გქონდესს :* როცაა იფიქრებ რომმ ქვეყანაზე არავის უყვარხარრ მეე გამიხსენეე :* გეფიცები მარრ სანამ ცოცხალი ვარრ არ მიგატოვებ და მარტოო არასდროს დარჩებიი :* (სალო) -არც მე მიგატოვეებბ მარრრ ... მოულოდნელად თავზეე ანი დაგვადგაა -ანიიიიიიი .. მე გავექანე და დიდი ხნის უნახავ მეგობარსსს მთელი ძალით ჩავეხუტეე(სამი დღეა არ მენახა :დ) (მე) ________________ მგონი არც ისე კარგი თავი გამომივიდაა. ცოტა გაბრუებულმა დავწერეეე )) დაერეთ კომენტარები
იყო დრო როცა მე, თაკო , ანი , სალო და ნინიი სასტავი ვიყავით :* , მაგგრამ ნინის სიკვდილის შემდეგგ თაკომ ყველა ამოგვიძულა და ცცდილობას გაგვმაწაროს.ჩვენ ვცდილობდით თაკოსთან ურთიერთობა შეგვენარჩუნებინაა, მაგრაამმ არ გამოგვივდა. თაკო ძალიან მიყვარს ამიტომ მასთან მეგობრობა მინდა. როცა დღეს ჩვენთან მოვიდა და მითხრაა რომ ვუყვარვარ მასთან შერიგების სიმბოლო მეგონა მაგრამ შევცდი.. უცებ სალოს ტელეფონმა დაურეკაა. ანი იყო: 
