- აბა როგორ გრძნობთ თავს?
-კარგად მადლობთ.. ანალიზების პასუხები როგორია?
-დამაკმაყოფილებელია..
- ანუ შემიძლია სახლში წავიდე?
- დიახ შეგიძლიათ.
- ძალიან კარგი.. :))
- თქვენს ოჯახის წევრებს დავუძახო?
-დიახ თუ შეგიძლიათ :) ..
იცით რა მინდა გკითხოთ .. ნიკი როგორაა? :((
- .. ისევ ისეა სამწუხაროდ :(
- კარგით მადლობა..
მოკლედ ამ დღემ ძალიან მოსაწყენად ჩაიარა.. ბავშვები ჩემს სანახავად ვერ მოვიდნენ .. ძალიან მეწყინა,.. ამიტომ სახლში რომ მივედი და მოვწესრიგდი ისევ სავადმყოფოში დავბრუნდი ნიკის სანახავად.. მოვედი და არავინ არ იყო მასთან .. დავუჯექი საწოლთან ..ხელი ჩავკიდე .. და ჩემდაუნებურად ტირილი ამივარდა.. ვქვითინებდი.. უცბად ხელზე რაღაც ვიგრძენი .. თითქოს მომიჭირაო მაგრამ თან ვფიქრობდი ხომ არ მეჩვენებათქო.. მერე ექიმს დავუძახე მაინც.. ექიმი მოვიდა და აპარატს უყურებდა.. მერე დამწუხრებული სახით მითხრა
- სამწუხაროდ არანარი ცვლილება არაა..
- აა.. ბოდიშით..
- არაუშავს. თუ რამეა დამიძახეთ
მოკკლედ ასე გადიოდა დღეები.. კვირები ..
ერთ დღეს როგორც ყოველთვის მივედი სამსახურში (დამავიწყდა მეთქვა მე უკვე სამუშაო დავიწყე..ზუსტად იმ სავადმყოფოში სადაც ნიკი იყო)
რომ მივედი ნიკის მკურნალი ექიმი "შემომეგება"
- სელენა რაღაცა უნდა გითხრა.. ჯობია დაჯდე..
- რა? რა მოხდა? ნუ მაშინებთ!
- დაწყნარდი..
-მითხარით პირდაპირ რა ხდება..!
- ნიკის სიტუაცია უარესდება :(( ძალიან ვწუხვარ.. :((
- არაფრით არ შეიძლება დახმარება?
- სამწუხაროდ არა...
მე ვცდილობდი შემენარჩუნებინა სიწყნარე.. და არ ჩავვარდნილიყავი პანიკაში..
-მისმა ოჯახმა იცის ამის შესახებ?
- ჯერ არა..
- კარგით მე შევატყობინებ..
- კარგით..
მე ნიკის პალატაში შევედი.. რაც უფრო და უფრო მეცლებოდა ხელიდან მით უფრო ვხვდებოდი თუ რა ძვირფასი ყოფილა ჩემთვის.. ნამდვილად ვერ გადავიტანდი რომ დამეკარგა..იმედია არც დავკარგავ.. ვუყურებდი მას და ვიხსენებდი ყოველ წუთს რომელიც ერთად გაგვიტარებია...ყოველი კინკლაობა,ხუმრობა,კოცნა.. მახსენდებოდა და გული მწყდებოდა...გული მწყდებოდა იმაზე რომ ამ ბოლო დროს შევიცვალე მასთან მიმართებაშიი.. მინდოდა მომცემოდა შანსი იმისა რომ მისთვის კიდევ ერთხელ მეთქვა რომ მიყვარს!.. იმედია ღმერთი არ გასწირავს მას და არც მე არ გამწირავს..
მალევე ფიქრებიდან გამოვედი და გადავწყვიტე ჰარისთვის დამერეკა..რაც არ უნდა მძიმე ყოფილიყო ეს ჩემთვის..
- გისმენთ (ჰარი)
- ჰარი.. მე ვარ..
- ჰო სელლ .. როგორ ხარ? ბოდიში რა ამ ბოლო დროს რომ ვერ გეხმიანებოდი ..:(
-არაუშავს.. კარგი მაგაზე არ გირეკავ.. იმის სათქმელად ვრეკავ რომ გითხრა ..
- რა უნდა მითხრა? (დაძაბული ხმით მკითხა ჰარიმ)
- ნიკი უფრო ავადა..ექიმმა თქვა დიდხანს ვერ გასტანსო და ჯობია ჩამოხვიდე მის სანახავად..
- რაა?(დაიყვირა)
არ არსებობს.. შანსი არაა... არა,არა,არა,არა! (ამას იმეორებდა თავისთვის)
მე ცოტახანი ჩუმად ვიყავი და ჩემთვის მომდიოდა ცრემლები
- კარგი დაწყნარდი.. ჯობია მალე წამოხვიდე.. და მამაშენსაც შეატყობინე :(
_____________________
მეორე დღეს რომ მოვედი ორივე სავადმყოფოში დამხვდნენ..
მივედი და ორივეს გადავეხვიე.. საშინელ მდგომარეობაში ვიყავით ყველანი და უბრალოდ რამის თქმას აზრი არ ჰქონდა.. პალატაში ნიკის მამა იყო შესული..
გარეთ მე და ჰარი დავრჩით... ორივემ ერთდროულად შევხედეთ ერთმანეთს.. ვხედავდი თუ როგორი ცრემლიანი თვალები ჰქონდა.. მე ხომ მქონდა და მქონდა..
ცუდად ვიყავი უკვე ..ცალკე ეს მოლოდინი იმისა რომ მალე ცხოვრება მას წამართმევდა.. და ცალკე იმისა რომ შეიძლებოდა გამოკეთებულიყო.. ჰარისაც რომ ვუყურებდი იგივეს ვხედავდი რასაც მე ვგრძნობდი..ორივე საშინელ მდგომარეობაში ვიყავიით.. მალე მათი მამა გამოვიდა პალატიდან და ჰარი შევიდა.. ჯეიმსი(ჰარის და ნიკის მამა) მალევე წავიდა.. ისე წავიდა რომ არც მე და არც ჰარის არ დაგვემშვიდობა..ცოტა არ იყოს და გამიკვირდა..ალბათ ისიც სტრესშია და არაფრის თავი არ აქვს..გადავწყვიტე გარეთ გავალ და ყავას ვიყიდი-მეთქი.
პალატაში შევედი.. საშინელის სურათი დამხვდა... ჰარის ნიკის საწოლზე ედო თავი და ქვითინებდა(ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით) .. ჩუმად შევედი და მორიდებულად ვკითხე ჰარის
- ჰარი ყავაზე მივდივარ და წამოგიღო?
- კი თუ არ შეწუხდები.. (დაბალი ხმით მითხრა)
- არა რა შეწუხება..
მე გამოვედი და გარეთ გავედი.. უკვე მობნელებული იყო..და თითქოს ამინდიც გრძნობდა ჩვენს გასაჭირს.. წვიმდა საშინლად.. ამიტომ გადავიწყვიტე მანქანით წასვლა..მივედი სტარბაქსში.. შევუკვეთე ყავა.. დავჯექი და ველოდებოდი.. ფიქრებში გავერთე.. უცბად ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა... დავხედე და ვისგან იყო მოწერილი თქვენ მიხვდით უკვე
"Nickis ambavi gavige..dzalian vwuxvar martla..rogor minda exla
me ganugeshebde.. dzalian minda rom kargad iyo .. tu shegidzlia mnaxe.. asap!(as soon as possible ანუ რაც შეიძლება ჩქარა)
მე ისე ცუდად ვიყავი რომ ეხლა ჯასტინი ნამდვილად დამამშვიდებდა..მეც მივწერე :
"starbacks-shi var.."
პასუხი მალევე მომწერა :
"movdivar ukve!"
ცოტახანი თავი ჩავრგე ხელებში.. ცოტახანი მეგონა და ჯასტინი უკვე მოსული იყო..თურმე ფიქრებში ისე გავერთე ვერც კი მივხვდი დროის გასვლას.. ჯასტინი მოვიდა და უხმოდ დამიჯდა გვერდზე. არც მე არ ამომიღია ხმა და არც მას.. მე უნებურად ტირილი ამივარდა.. ჯასტინმა მიმიხუტა..თქვენ ვერ აგიღწერთ რა სითბო ვიგრძენი.. ძალიან დამამშვიდა.. ყავა მოვსვი.. და ჯასიტნმაც შეუკვეთა ყავა.. ბევრი ვისაუბრეთ .. ახლანდელ დროზე.. ჯასტინს ეტყობოდა რომ მართლა დარდობდა ნიკზე.. ნუ ნიკზე რა იცოდა რომ თუ მას რამე დაემართებოდა მე ცუდად
ვიქნებოდი..ამიტომაც ნიკზე დარდობდა...
- კარგი ჯასტინ ეხლა უნდა დავბრუნდე სავადმყოფოში.. ვაიმე ჰარისაც უნდა მივუტანო ყავა სულ დამავიწყდა :O
- კკაი მაშინ წამო გაგაცილებ..უკვე გვიანია.. ისე სახლში არ უნდა წახვიდე?
- კი წავალ მეც მალე..ყავას ავუტან და ..
-მაშინ მე წაგიყვან რა პრობლემაა..
- არა არ შეწუხდე..
- კაი რა შეწუხებაა.. მოდი შენ შენი მანქანით წადი,მე ჩემით უკან გამოგყვები..შენი მანქანა სავადმყოფოს გაჩერებაზე დატოვე და მე წამოგიყვან.
-კარგი მაშინ.. მადლობა (და ჯასტინს გადავეხვიე)
- არაფრის.
მე მართლაც ავუტანე ჰარის ყავა..ვუთხარი რომ არ ვიყავი კარგად და სახლში წავიდოდი..ჰარის ჩავეხუტე და წამოვედი.. ჯასტინმა მანქანამდე მიმაცილა. წამომიყვანა სახლში.. გზაში ვამჩნევდი რომ ჯასტინი ჩემსკენ იხედებოდა.. მეც ვაპარებდი ხოლმე თვალს.. სახლთან მივედით..
- დიდი მადლობა ყველაფრისთვის ჯასტინ ! ახლა მართლა ძალიან დამეხმარე.. <3 არასოდეს არ დაგივიწყებ იმას რომ მხარში ამომიდექი..
- კარგი რა.. Anytime baby ! (გადამკოცნა)
გადმოვედი მანქანიდან და სახლში შევედი.. სახლი ისეთი ცარიელი იყო .. შინაგანადაც სიცარიელეს ვგრძნობდი.. ავედი ჩემს ოთახში,გამოვიცვალე და დავწექი დასაძინებლად..
ბავშვებო თქვენი დახმარება მჭირდება.. ვერ გადამიწყვეტია მთავარ პერსონაჟად ისევ სელენა დავტოვო თუ მაილი იყოს.. დამეხმარეთ რა.. <3იმედია მოგეწონათ.. მართლა მინდოდა რომ კარგი თავი გამოსულიყო.. და კიდევ დიდი ბოდიშით რომ ამდენი ხანი ვერ / არ ვდებდი.. არ მქონდა რაღაცა ხალისი :S თან სკოლაც არ მიწყობდა ხელს.. და ახლა თუ მოგეწონებათ ყოველ დღე ან ყოველ ორ დღეში ერთხელ დავდებ ხოლმე :* მიყვარხართ <3
