ჰაი მე ბარბარა ვარ 15 წლის . ვცხოვრობ ნიუ იორკში . ხვალ ჩემი პირველი დღეა მუსიკალურ სასწავლებელში და იმედი მაქვს ყველაფერი კარგად ჩაივლის . სწავლაზე ხელი დიდი ხანია ჩავიქნიე და წელს ძლივს მიხვდა დედაჩემი იმას , რომ ჯობს მუსიკალურ სასწავლებელში ვისწავლო . დედის ერთა ვარ :(( და მინდა , ძალიან მინდა. მაგრამ დის მაგივრობას ჩემი საუკეთესო მეგობარი მეგანი მიწევს. ის ჩემი სხეულის ნაწილია . ალბათ ჩემი ყველა ნაბიჯი იცის . გაგიკვირდებათ და ჩემი ‘უსაქმური’ ცხოვრების მიუხედავად შეყვარებული არ მყოლია.მიყვარს ძალიან მიყვარს ჭამა , მაგრამ მეუბნებიან რომ მაინც ძალიან კარგი ფიგურა მაქვს. მიყვარს დახეული შარვლები , დახეული შორტები , დახეული ელასტიკები . მოკლედ მიყვარს ყველაფერი ‘ დახეული ‘. ეს მოკლე ბიოგრაფია იყო ჩემს შესახებ. ************************************************ გათენდა ის სანატრელი დღე , რომელზეც ყოველთვის ვოცნებობდი. -ბარბარა ადექიიი ! არ დაგაგვიანდეს !! -დამიძახა დედამ. -ნუ ნერვიულობ უკვე ავდექი - ვუთხარი და დავეჭყანე . -ისაუზმე :)) მეგანმა დარეკა მე გამოვუვლიო. -კი მაგრამ მეგანს იქ რაუნდა ? -არც არაფერი .. უბრალოდ დღეს სკოლას აცდენს იძახის ბარბარა უნდა გავაცილოო.გადარია დედამისი.სკოლის პირველი დღის გაცდენა ვის გაუგია. -აი მაგიტომ მიყვარს , გიჟი როა . კაი ავედი ჩავიცმევ . ჩავიცვი.საბოლოოდ ასე გამოვიყურებოდი. -ბაააარბ მოვედიი !! - შემოვარდა სახლში გიჟივით მეგანი -რაიყო ? რახდება ? ვინმე მოგსდევს ? - ვკითხე სერიოზულად შეშინებულმა -ვაუუუ! დატრიალდიი! რა გოგო მყაავს , ძალიან გიხდება ეს კაბა -ნუუ ეს მე ვუხდებიი :დდ -კაი წავედით არ დაგაგვიანდეს -შენ რა განერვიულებს მერე ? :დ დეე წავედიი ჩამოო -წარმატებები , იმედია ახალ მეგობრებს გაიჩენ და დღესვე არ გამოლანძღავ ყველას. ვიცი მე შენი ხასიათი. -გპირდები რომ ყველას არ გამოვლანძღავ :დ მანქანაში ჩავჯექით და ჩვენთვის ერთ-ერთი საყვარელი სიმღერა party in the USA ბოლო ხმაზე ჩავრთეთ . ყველა ჩვენ გვიყურებდა და ჩვენც ბოლო ხმაზე ვმღეროდით. სკოლაში მივედი.ძალიან ლამაზი იყო. მე შევედი სკოლაში . მეგანი არ შემოუშვეს. -შეხვედრამდე მეეგ :** -კარგაად :** აბა შენ იცი ) კლასში შევედი.ზარი დაირეკა და მასწავლებელიც შემოვიდა. -გამარჯობა მე ვოკალის პედაგოგი ლიზა ვარ. იმედია დავმეგობრდებით.ახლა კი მოდით რადგან ცოტანი ვართ ( 10 ვიყავით) , ცოტა წავივარჯიშოთ .მოდი თქვენგან დავიწყოთ . რა გქვიათ ? მიუთითა გოგოზე რომელიც ჩემს გვერდზე იჯდა და ვაიღიარებ ძალიან ლამაზი იყო . -მე ბეჰატი ვარ . 15 წლის. -მცირე მონაკვეთი წაგვიმღერე იმ სიმღერის რომელიც შენ გინდა. -listen-ს ვიმღერებ . -ყოჩაღ . ახლა კი შენ . მითხრა მე. -მე ბარბარა ვარ . She will be loved -ს შევასრულებ. -მშვენიერია ძალიან მიყვარს ეს სიმღერა . აბა გისმენთ. სიმღერა დავიწყე . ღმერთო არვიცი რა დამემართა , ნეტა სულ არ დამეწყო . ყველა მე მიყურებდა და იცინოდა. მხოლოდ მაშინ მივხვდი რაც მჭირდა. -ოოოოოხ :@@ არუნდა მემღერა მანქანაში - ვიძახდი გულში . ამას ვეღარ გავუძელი და კლასიდან გარეთ გავვარდი.წვიმდა.მე მივუყვებოდი ქუჩებს და ვტიროდი. როგორ ჩამეშალა ყველაფერი . როგორ მიხაროდა პირველი დღე . როგორ უნდა გამოვჩნდე კლასში სირცხვილით.
ამ ფიქრებში გართული სახლამდეც მივედი.არავისთვის არაფერი არ მითქვამს , ჩავიკეტე ოთახში და ტირილში ჩამეძინა...
