დილით დუგლასის მესიჯმა გამაღვიძა : -როგორ ხარ.? მიხარია რომ გნახავ , გუშინ ხომ შემპირდი ოოოხ არა , დღეს ხომ მეგანის დაბადების დღეა და უნდა მივეხმარო . რატომ შევპირდი ? რამ დამავიწყა . არადა მომწონს კარგი ბიჭია სამეგობროდ ვერ ვაწყენინებ. მაგრამ მეგანი ? რომ მთხოვა მომეხმარეო ? არა რა , რა დავაშავე ასეთი დღე რა ცუდად დაიწყო . არჩევანი უნდა გავაკეთო ან საუკეთესო მეგობარი ან დუგლასი და ან ორივე . ორივე , რათქმაუნდა ორივე . სკოლაში წავალ დუგლასს ვნახავ , ყველაფერს ავუხსნი და მერე უცებ მეგანთან გავიქცევი . ოხ რა ნიჭიერი ვარ :)) ვუპასუხე დუგლასს: -კი გნახავ , მხოლოდ პირველ გაკვეთილზე მცალია მერე უნდა გავიქცე საქმე მაქვს . -კარგი , პირველ გაკვეთილზე არ შევალ და სკოლის კაფეში დაგელოდები. -კარგი , შეხვედრამდე საბოლოოდ ავდექი , ვისაუზმე და ჩავიცვი . ასე გამოვიყურებოდი : ტაქსში ჩავჯექი და მეგანს დავურეკე : -გილოცავ ჩემო საყვარელო , რავალს დაესწარი , ძალიან მიყვარხარ ხო იცი . -მადლობა ბარბ..მოდიხარ უკვე ? -აუ მეეგ , ცოტა შემაგვიანდება მაპატიე რა . 2 საათში მოვალ ალბათ -მაგრამ ხომ შემპირდი , ჩემი კაბა ? -ვიცი მეეგ , მაპატიე , შენ კაბას მე გამმოვიტან . -კაი გელოდები , უკვე 1 საათსა და 55 წუთში აქ იყავი -კაი გკოცნი სკოლაში მივედი..ჩავედი სკოლის კაფეში და დუგლასი მართლაც იქ დამხვდა. -ჰაი ბარბ.. -ჰაი . -მოდი დაჯექი . სკამი გამომიწია . -როგორც ყოველთვის კარგად გამოიყურები. -მადლობა. -შეგიძლია ხვალ კინოში წამოხვიდე ჩემთან ერთად ? მეგობრები ვიკრიბებით . -კი მაგრამ , ბეჰატი ? -ბეჰატი ? -ხო ის ხომ შენი შეყვარებულია -არა საიდან მოიტანე , უბრალოდ მას მოვწონვარ და ის დედაჩემს მოწონს. მე ჩემი საკუთარი აზრი , ოცნებები გამაჩნია და ამ ოცნებებში მთავარი მოქმედი გმირი შენ ხარ. მე გავწითლდი.ის ნელ ნელა ჩემკენ იწვდა. ღმერთო რალამაზი თვალები აქ, ვფიქრობდი გულში . მან კოცნა დააპირა , წინააღმდეგობა არ გამიწევია , მაგრამ ამ დროს კაფის კარები გაიღო და დირექტორი შემოვიდა . -ბარბარა ? დუგლას ? -გისმენთ . ვუთხარით ორივემ დარცხვენილებმა.მაგრამ ორივეს გვეცინებოდა. -გაკვეთილზე რატომ არ ხართ ? და იმედია ეს ყველაფერი მომეჩვენა . -კი კი მოგეჩვენათ . წამოვიყვირე მე და მხოლოდ 1 წუთში მივხვდი რაც ვიბოდიალე. -იცით ახლა რაა მოხდება ? -რა ? წამოვიძაეთ მე და დუგლასმა . -თქვენი მობილურები მომეცით , აიპადები და ემპეტრებიც თუ გაქვთ. ახლა კი ადექით და კაფის დალაგება დაიწყეთ , საღამომდე აქ იქნებით , ყველას მოემსახურებით და დაალაგებთ. ხვალ კი თქვენზე ადრე თქვენი მშობლები მოვიდნენ სკოლაში! გვიყვირა და კლასიდან გავიდა . დუგლასმა სიცილი ატეხა , მე თავი ვერ შევიკავე და ტირილი დავიწყე . -რა გატირებს ? -დღეს ჩემი საუკეთესო მეგობრის დაბადების დღეა , შევპირდი რომ ორ საათში მივიდოდი და მის კაბასაც მე გამოვიტანდი / -კარგი არაუშავს გაგიგებს , ნუ ტირი . მითხრა და თავზე მაკოცა. -არ დავალაგოთ ? -დავალაგოთ ? -ხო , ხომ გვითხრა დაალაგეთო -კაი რა ეგ სულ ესე ამბობს . დამიჯერე ხვალ ჩვენი მშობლები რომ არ მოვიდნენ არც კი გაახსენდება. დალაგებით კი , დამლაგბლები დაალაგებენ . დაავიწყდა მათი გაფრთხილება , რომ ჩვენ უნდა დაგველაგებინა. ჩვენ უბრალოდ გავერთოთ -ჰმ.. როგორ გავერთოთ ? მუსიკა არ არის , ყველაფერი ჩამოგვართვა. -მოდი სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ. -კი მაგრამ ჩვენ ორნი ვართ. არამგონია საინტერესო გამოვიდეს. -პირიქით , ორშია ყველაზე საინტერესო . მე ვიწყებ . -სიმართლე თუ მოქმედება ? - მკითხა დუგლასმა. -სიმართლე -კარგი , მშვენიერია . შანსი რომ გქონდეს , ჩემი შეყვარებული გახდებოდი და ყველას დასანახად იტყოდი რომ ძალიან გიყვარვარ ? -ეგ ორი კითხვაა :დ -კარგი , მაშინ პირველზე მიპასუხე. ჩემი შეყვარებული გახდებოდი ? მხოლოდ კი ან არა. -კი . ვუპასუხე და ჩავიცინე. ახლა ჩემი დროა -სიმართლე თუ მოქმედება ? ვკითხე მე -სიმართლე. -ბეჰატი მართლა არ გიყვარს ? -რათქამუნდა , არა. ჩვენ თამაში გავაგრძელეთ . ამ დროს სკოლა დამთავრდა და კაფეში ბეჰატი შემოვიდა. ჩვენ კუთხეში ვიჯექით და დუგლასს ხელი ქონდა გადახვეული . ისეთი სახე მიიღო ბეჰატმა მეგონა გადამყლაპავდა. -დუგლას გაკვეთილები დამტავრდა და ჯობია წავიდე. იმედია მიმიშვებს მეგანი სახლში . -კაი , მეც მოვდივარ , ტელეფონები გამოვართვათ დირექტორს. დირექტორთან ჩავედით . კარზე დავაკაკუნე -შეიძლება ? -მობრძანდი ბარბარა - შეიძლება ჩვენი ტელეფონები წავიღოთ. -თქვენი ტელეფონები ? მე მქონდა ? მე დუგლასის ნათქვამი გამახსენდა და სიცილი ამიტყდა . მაგრამ თავი უცბად შევიკავე. -კი თქვენ გქონდათ. აი იქ დებს . მივანიშნე ფანჯრისკენ. -კარგით აიღეთ. -მადლობა, ნახვამდის. გარეთ გავედი , დუგლასი იქ მელოდებოდა. -აი აიღე , იცი არ ახსოვდა რომ ჩამოგვართვა :დ -ხომ გითხარი , მე გამოცდილი ვარ . სიცილით , გავედით სკოლიდან . 7 საათი იყო და ბნელოდა. -საით მიდიხარ? -მეგანთან მივალ სახლში . იმედია მაპატიებს -გაგაცილებ . ბნელა მარტო ხომ არ გაგიშვებ. ხელი გადამხვია და ისე გავუყევით ნიუ იორკის განათებულ ქუჩებს. აი აქ ცხოვრობს. -მიდი გელოდები , იმედია შეგიშვებს. კარებთან მივედი და დავაკაკუნე. კარი ატირებულმა მეგანმა გამიღო...
-GabbY-♥
| 
