გულში არ დამრჩა ბოღმის ადგილი, ყალბი სიტყვებიც აღარ მჭირდება, ჩემი დაკარგვა არის ადვილი, მაგრამ... მოძებნა გაგიჭირდება.
არსად აღარ არსებობ .. )) ბოლო გვერდივით ჩაგიკითხე და სამუდამოდ დაიხურა ზღაპრების წიგნი .. ♥ )) .. სამუდამოდ .. )))
დამიჯერე, არასოდეს ვასწავლი ქალს, შენთან ერთად ცეკვას! მხოლოდ მე შემიძლია, წვიმაში შენთან ერთად ცეკვა, თუნდაც უკანასკნელად!
მაგიჟებს შენი ჩემთან თამაში, ხან სიყვარულით მკვდარი მგონიხარ, ხან კი ყველაზე დიდი თვალთმაქცი.
მე შენს სიყვარულს ცამდე ავყავარ..!! ♥
მთავარია იცხოვრო როგორც ბავშვობაში,გრძნობებისა და ემოციების გარეშე♥
♥
დღეს უკვე სხვა დღეა! ჩვენ უკვე დავშორდით. არ ვამბობთ იმ სიტყვებს
ადრერომ ვამბობდით, არ ვისმენთ იმ ფრაზებს ადრე რომ ვისმენდით, დღეს
აღარგპატიობ გუშინ რომ ვითმენდი ♥
ღამეა
.. სიჩუმე .. სევდა და ალერსი .. ნატკენი გული და ჩაშლილი გეგმები ..
უსულო სხეული .. სევდა და ცრემლები .. რომლებიც ამბობენ .. "მოვა დრო
შეგხვდები" ..
ჩემს
ტუჩებს შეუძლიათ გითხრან რომ მე ვერ გიტან, მაგრამ ჩემი გული ამ დროს
ამბობს რომ მიყვარხარ და ამას ვერ ვიტანგულუბრყვიო ბავშური შიში შენი
დაკარგვის.. ჩემთან ერთად დაბორიალობს..♥
♥
მტკივხარ ადამიანო, ჩემი გულის, სულის ერთადერთი დანაკარგი ხარ, რომელსაც
ვერავინ ვერასდროს ვერ შეცვლის.შენ ჩემთვის ისევ ჩემი __ერთი ცალი
ხარ!!......
მე
ვარ მოვარდნილი წვიმა უდაბნოში... ქვიშას ჩახლართული ქარის ნაბიჯები...
მირაჟს მიჩვეული, ფიქრი იკაროსის... ფრთებით დალეწილი, მთებზე ნაგიჟები.
ბევრი ვიფიქრე და მივხვდი რომ ამ ცხოვრების აზრზე არ ხარ და არანაირი საკუთარი აზრი და ფრაზა არ გაგაჩნია
ვიცი ერთხელ სიგარეტის კვამლიანი მზერით წარსულს გადაქექავ,...და იქ სადღაც ფიქრების სიღრმეში.....მე წამაწყდები.
ასე
მგონია ვარსებობდი ქვეყნად ოდესღაც და ხელმეორედ მოვევლინე მიწას ცოდვებით
წუთისოფელში წამიერად ფიქრი მომბეზრდა და დავიღალე,დავიღალე მთელი
ცხოვრებით.....
შევიცვალე.. მე აღარ მტკივა.. მე არ ვნანობ.. ყველაფერი მავიწყდება ნელნელა..
ღმერთო
მომიტევე ფეხი თუ დამიცდა... შენი გაზრდილი ვარ, თვითონ წამოვდგები, ოღონდ
დამიტოვე ცხელი დედამიწა ცაში ასაფრენად ჯერ არ გამოვდგები..
გაივლის წლები,დაგავიწყდები მე ხომ სამარე დამაცვა ბედად ჩემს დატოვებულ წერილს მოგიტანს შავ ტანსაცმელში ჩაცმული დედა..!
ბოლოს
კიდევ ერთხელ შემობრუნდა, უცნაურად გამიღიმა და მითხრა: ,,იყო დრო, მეც
შემეძლო სიყვარული, თან ძალიან დიდი. ახლა მარტო ირონია ცოცხლობს
ჩემში........
მე კი მგონია რომ უბრალოდ თიხის კუბო ვარ და ჩემში ერთ დროს პოეზიას ჩაასვენებენ...
გაივლის
დრო და სადღაც შემხვდები♥და ვეღარ მიცნობ დიდხანს უნახავს))) გაგეღიმება
და ასე იტყვი "მე ეს გოგონა სადღაც მინახავს"...))))))♥
ისე მეღიმილება...ისე მეთამაშება...ისემეერთადყოფნება...ისე მებავშვება...ისე მემხიარულება...ისე მთბილა...ისე მეკარგადყოფნება რომ ვგრანდიოზულობ
დღეს თუ გამიშვებ, მერე ალბათ არც დავბრუნდები . .
რამდენჯერ დავღონდი, რა აღარ ვიღონე...
რაში მჭირდებოდა, რად გამოგიგონე?..
