სიყვარული თუ ვნება !? (4) ახალი მოთხრობა საიტზე, ყველანი სრულადში !! სურათები დაბლა დაცვივდა, ამ სურათებზე კი სანდრო ამ ბოზს ეფერებოდა. სავარძელზე ჩამოვჯექი და ავტირდი.
-როგორ დავუჯერე, სულელი ვარ ნამდვილი სულელი. - გავიძახოდი და ნელ-ნელა ძალა მეცლებოდა, ჩემთვის არ შეიძლებოდა ნერვიულობა, იმ ამბავის შემდეგ რომელმას საბოოლოდ დამსვა დაღი. გონება გამეთიშა და უგონოდ დავეცი იატაკზე, აი მერე კი ყველაფერი ბუნდოვანი გახდა.
**
თვალები ძლივს გავახილე, ჩემ წინ ორ სილეუტს ვხედავდი, მაგრამ ვერ ვარჩევდი. როცა თვალები კარგად გავახილე, დავინახე სანდრო და დედაჩემი. დედაჩემის სახე როცა დავინახე, უარესად გავხდი და კინაღამ ისევ გონება გამეთიშა.
-რ..ა მჭი..რს? - ვიკითხე და ხველა ამიტყდა.
-არ ილაპარაკო ჩუუ... ყველაფერი კარგად იქნება - მითხრა სანდრომ და თავზე ხელი გადამისვა, პატარა ბავშვისავით.
-დედა შეგიძლია ცოტა ხნით გახვიდე? - დედა ხმის ამოუღებლად გავიდა და დავრჩით მე დასანდრო მარტო.
-რატომ მომატყუე?
-ეს გაუაზრებლად მოხდა გეფიცები. მოვიდა და კოცნა დამიწყო, და ვერ გავუძელი ცდუნებას. მე კაცი ვარ გესმის? შენ რომ ჩემს ადგილას ყოფილიყავი შენც იგივეს გააკეთებდი.
-რატომ იმართლებ თავს როცა ყველაფერში შენ ხარ დამნაშავე? თუ არ გიყვარვარ, ნუღა მატყუებ მაინც და უბრალოდ დამტოვე, ასე ძნელია ეს?
-კი ძნელია ვთქვა ის რაც არ მინდა, მე შენი მიტოვება არ მინდა, მიყვარხარ გესმის?
-ეს სიყვარული არაა სანდრო!!! - სანდრო გაჩუმდა, მე ცრემლები წამომცვივდა, უცბათ მოვიწმინდე და სანდროს შევხედე.
-არ ვაპირებ დაგთმო, არასდროს ა მყვარებია ისე გოგო როგორც შენ, ამას მიხვდი არც ისე დიდი ხნის წინ. ისიც ვიცი რომ შენთან დაწოლას ვცდილობდი, მაგრამ მაშნ არ მიყვარდი გესმის?
-ანუ ახლა ჩემთან არც სექსი გინდა და არც რაიმე ფიზიკური ურთიერთბა ჰო?
-მინდა, მაგრამ არა გასართობად. ესეც სიყვარულის ნაწილია, მაგრამ შენ თუ არ გინდა არ დაგაძალებ. - ამ დროს ოთახში ანუკი შემოვარდა და ჩამეხუტა. სანდრო პალატიდან გავიდა და მას დედა შეენაცვლა. ორივეს მაგრად ჩავეხუტე, მაგრამ ოჯახური იდილია ექთანმა დაგვირღვია:
-ნემსი უნდა გავუკეთოთ და ხვალ შეძლებთ წაყვანას სახლში, თუ შეიძლება დატოვეთ პალატა
-საღამოს მოვალთ - მითხრა დედამ და გავიდა. ექთანმა ნემსი გამიკეთა თუ არა თვალები მივხუჭე და ძილს მივეცი.
**
-ქალბატონო მაია, ნება მომეცით თქვენი შვილი წავიყვანო დღეს და საღამოს უკანვე დაგიბრუნებთ.
-ამას როგორ მეუბნები, რა გაუკეთე ჩემს შვილს და კიდევ მასზე ფიქრობ?
-მე ნებართვა ავიღე თქვენგან მაგრამ ჩემთვის დიდი მნიშვნელობა არ აქ კის იტყვით თუ არა.... - საწოლიდან წამოვდექი და პერანგის გახდა დავიწყე, ფეხის ხმა გავიგონე თუ არა უკან მივბრუნდი და სანდრო დავინახე. ზეწარი ავიფარე და კედელს ავეყუდე.
-აქ რა გინდა? კიდევ არ მანებებ თავს?
-არა, მაგიჟებ რო იცოდე.
-შენ ყველა გოგო გაგიჯებს
-შენ ყველაზე მეტად.
-..
-ჩაიცვი სასწრაფოდ მივდივართ.
-რა? სად ? შენთან ერთად?
-კი ჩემთან ერთად, დანარჩენს მალე გაიგებ.
-არ ვაპირებ წამოსვლას.
-აპირებ. - სანდრო პალატიდან გავიდა, რაღაცნაირად გამიხარდა, მაგრამ რა იცი იქნებს ად მივყავდი? ჩავიცვი და დერეფანში გავედი. დედა სკამზე იჯდა და სანდრო აქეთ-იქით დადიოდა.
-დედა მივდივარ და მალე დავბრუნდები გპირდები. - სანდრომ გაიგო ეს თუ არა გაიღიმა და შემომხედა.
-წადი მაგრამ რამე რომ დაგიშავოს, გეფიცები ჩემი ხელით მოვკლავ.
-ნუ გეშინია, მეც შემიძლია მოკვლა. - დედას ვაკოცე და სანდროს უკან გავყევი. სანდრომ მანქანის კარები გამიღო, ჩავჯექი, ისიც მიუჯდა საჭეს და მანქანა დაძრა.
-არვიცი რატომ მოგყვები , მაგრამ იცოდე რომ იმედი ნუ გექნება ნურაფრის. - მანქანა დიდი რესტორნის წინ გააჩერა, ცოტა შემრცხვა რადგან ჯინსებით ვიყავი, მან შეამჩნია ეს და ჩაიცინა
-ნუ გრცხვენია, რესტორანში ჩვენს გარდა არავინ იქნება.
-რა? არავინ?
-ჰო არავინ. - ხელი ჩამჭიდა და შემიყვანა. ცენტრში ერთი მაგიდა იდგა და იატაკლზე სანთლებით ეწერა "მიყვარხარ".
-სანდრო.. არვიცი რა ვთქვა..
-ჯერ არაფერი.. - სკამი გამომიწია და დამსვა.
-ვცდილობ რომანტიკული ვიყო და მგონი გამოვიდა ჰო?
-როგორც ხედავ კი..
-ინებებთ რამეს? - ჩვენთან ოფიციანტი მოვიდა და ხელში კალამი მომარჯვა.
-ესპანური ქათმის სალათა ანანასით - ვუთხარი და გავუღიმე.
-ბიფშტექსი კვერცხით და ღვინო თუ შეიძლება
-წითელი თუ თეთრი?
-ნატა შენ რომელი გინდა?
-წითელი თუ შეიძლება.
-კარგით.
-მიყვარხარ ნატა!
-მეც სანდრო. - ამ დროს მუსიკა ჩაირთო, სანდრომ გამიღიმა და ხელი გამომიწოდა. ხელები წელზე მომხვია, მე მხარზე დავადე თავი და ლოყაზე ვაკოცე.
**
ბედნიერი ვარ, ძლივს ვიპოვე ის ადამიანი რომელიც მართლა მიყვარს და მზად ვარ ყველაფერი დავთმო მის გამო... <3 <3 2 იყო როცა გავიღვიძე, იმდენად გადაღლილი ვიყავი, არაფრის თავი არ მქონდა. ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი. სახლში მამა დავინახე და იმდენად გამიკვირდა, მეგონა მელადნებოდა.
-მამა, რა პატივია? - ვუთხარი ირონიით და ტოსტერის მომზადება დავიწყე.
-მომენატრე საყვარელო, გუშინ გვიან მოხვედი სად იყავი?
-ოო, ეგ არ არი შენი საქმე. და შენ სად იყავი ადმენი ხნის განმავლობაში?
-საქმეები მქონდა.
-გასაგებია. - ვისაუზმე და ოთახში ავბრუნდი, მოულოდნელად ფანჯარიდან სანდრო შემოვიდა.
-გული გამიხეთქე დებილო. - ვუთხარი და ვაკოცე.
-მომენატრე
-ჰოო იმდენი ხანი არ გინახივარ.
-კი სულ რაღაც 6 საათი ეგრე. - ხლები მომხვია და საწოლზე გადამაწვინა, მკოცნიდა, მაგრამ ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა.
-არ აიღო
-იქნებ ვინ არის, უნდა ავიღო. - ტელეფონი ავიღე და ნიკა იყო:- როგორ ხარ ნატუშკები?
-კარგად შენ როგორ ხარ?
-მეც კარგად, დღეს შემხვდები?
-მაპატიე არ მცალია, დაგირეკავ მერე. - ვუთხარი და გავთიშე:
-ვინ იყო?
-ნიკა, მაგრამ უბრალოდ რაღაც მკითხა და არ იეჭვიანო ეხლა.
-შევეცდები, კაი უნდა წავიდე და მერე დაგირეკავ - სანდრო ფანჯრიდან გადაძვრა, მე გავიღიმე და მიხვდი თ რამდენად ძვირფასი იყო ის ჩემთვის...
|
