„დიახ, ადამიანი ამ აზრს უცბად გაიგებს ხოლმე- რავინ იცის, რატიმ და რა საბაბის გამო და ამის შემდეგ ცხოვრებაში ყველაფერს ფერი და იერი ეცვლება . უკვე 15 წელიწადია, რაც ჩემს თავზე სიკვდილიმატლივით მუშაობს. ვგრძნობდი , რომთვედათვე,საათობითაც კი, დანგრეული სახლივით დავბლდებოდი და ამ ხნის განმავლობასი ისე დავმახინჯდი , რომ ცემს თავს თვითონაც ვეღარა ვცნობ, აღარაფერი დარჩა ჩემი ნამდვილი „მე"_სგან, იმ მხიარული , ცოცხალი და ძალოვანი კაცისგან, რომელიც ოდსღაც 30 წლისა იყო. მე თვალყურს ვადევნებდი სიკვდილს , რომელიც საოცარი გონიერებიტ და ბოროტი სიდინჯითათეთრებდა ჩემს შავ თმას. მან წამართვა მოქნილი კანი, კუნთები , კბილები და მთელი ტანი,რომელიც ოდესღაც მე მეკუთვნოდა. სასოწარკვეთილი სულის გარდა არაფერი აღარ დამიტოვა და საცაა ამასაც წარიტაცებს. დიახ , იმ საძაგელმა ჩემი არსის დანგრევაზე განუწყვწტლივიმუშავა და ნელნელა საშინლად დამღრღნა , ამჟამად კი , რასაც უნდა ვაკეთებდე ან სადაც უნდა ვიყო , ყველგან და მუდამ ჩემს სიკვდილს ვხედავ ხოლმე. ყოველ ნაბიჯზე მას ვუახლოვდები და ყოველი ჩემი ამონასუნთქი და მოძრაობა სიკვდილის საზარელ საქმეს აჩქარებს . სუნთქვა , ძილი , ჭამა , სმა , მუშაობა , ოცნება და უკლებრივ ყველაფერი , რასაც კი ვაკეთებთ, სიკვდილისთვის კეთდება და მასვე ემსახურება. თვითონ სიცოცხლეც მხოლოდ სიკვდილია და მეტი არაფერი, მოიცათ, თქვენც გაიგებთ ამას. 15 წუტი იფიქრეთ ამაზე და თქვენც ყველაფერს აშკარად დაინახავთ. ახლა რას ეებთ? რაღას ელით? სიყვარულს ?: კიდევ რამდენჯერმე აკოცებთ და ძალაც დაგელევა. 

კიდევ რა გნებავთ? ფული? რისთვის გინდათ/ ქალების საყიდლად ? ეა ბედენაა! ან იმისთვის , რომ ბევრი წამოთ, გასუქდეთ და ნიკრისის ქარის წყალობით დაღამებამდე იკვნესოტ ? 

კიდევ რა გსურ? კიდევ აღას ელოდებით? სახელი ? დიდება? რისთვის გინდათ , უკეტუ სიყვარული უკვე გაფრინდა !! 

მეე ? დასასრული ? მხოლოდ სიკვდილი. 

მე ახლა ისე ახლო მეცვენაბა ის , რომ ხშირად სურვილი მებადება , ხელი ვკარა და მოვიშორო. იგი დედამიწას ფარავს და ირგვლივ მთელ სივრცეს ავსებს. მე ყველგან ვპოულობ მას: გზაზე გასრესილი მწერი , ჩამოცვენილი ფოთოლი და მეგობრის წვერში გახვეული ჭაღარა - ყველაფერი გულს მიკლავს და მიკისის: „ აჰა, აი, სიკვდილი" 

იგი მიწამლავს ნამუშევარს და ყველაფერს , რასაც კი ვხედავ, ვჭამ , ვსვამ და რაც მიყვარს : მთვარის შუქიც, მზის ამოსვლაც, დიადი ზრვაც , მშვენიერი მდინარეც და ზაფხულის საღამოს ჰაერიც, რომელსაც ასე ტკბილად ვისუნტქავთ ხოლმე. 

http://a.pix.ge/c/7ptn6.jpg 

და, არასოდეს , არასოდეს არც ერთი არსება აღარ ბრუნდება .. შეიძლება ძეგლების ცამოსასხმელი ყალიბი შევინახოთ , რომელიც მუდამ ერთნაირ ნივთს იძლევა , მაგრამ ჩემი სხეული, ჩემი სახე,ჩემი აზრები და ჩემი სურვილი არასოდეს აღარ გამოჩნდება. მართალია , მილიონი და მილიარდი სულიერი იბადება , რომელტაც ჩემისთანა ცხვირი, ჩემისთანა თვალები, შუბლი , ლოყები, პირი და სულიც კი ჩემისთანა ექნებატ, მაგრამ მე ,- მე აღარ დავბრუნდები და არც ერთი ისეთი წვრილმანი რამეც აღარ განჩდება , რომ ჩემი თავი იმ ნიშნით მაინც ვიცნო. აღარ გამოჩნდება იმ უთვალავ ქმნილებათა შორის , დაუსრულებლივ სხვანაირთა შორის , რომელნიც ასე ჰგვენან ერთმანეთს , მაგრამ ყოველი მათგანი მაინც სავსებით დამოუკიდებელი და განუმეორებელი . 

რას მოვჭიდო ხელი ? ვის მივმართო ჩემი ურვის კივილი? ვის დავუჯერო და ვირწმუნო? ყველა რელიგია , მათი მორალი და მათი ეგოისტური დაპირებანიც სულელურია, შესაზარად უხამსურია. მხოლოდ სიკვდილია ცხადი და უეჭველი. 

ამაზე იფიქრეტ , იფიქრეთ მტელი დრეობიტ , თვეობით , წლობით და სიცოცხლეც სულ სხვანაირად მოგეჩვენებათ. სცადეთ მოიშოროთ ყველაფერი , რაც კი ირგვლივ გარტყიათ. ზეკაცური ძალიტ ცოცხლადვე ამოვარდით თქვენივე სხეულიდან და ს~დაივიწყეთ თქვენი ინტერესებიც , აზრებიც და მთელი კაცობრიობაც. მერე უკან მიიხედეთ და მიხვდებით, თუ რამდენად უმნიშვნელოა რომანტიკოსებისა და ნატურალისტების დავა ან ხარჯთაღრიცხვის განხილვა და ანგარიშბის ქექვა. 

და , გარდა ამისა სასოწარკვეთილების საშინელ ძალასაც იგრძნობტ. დაიკარგებით , დაიღუპებიტ და ეჭვით გაიწეწებიტ . ოთხივე მხრივ იკივლებთ : „მიშველეთ" - და არსაიდან პასუხს არ მიიებთ .ხელებს გაიშვერტ , მშველელს დაუძახებთ და სიყვარულს ნუგეშსა და გადარჩენას მოითხოვს , მაგრამ ამაოდ , არავინ გამოჩნდება. 

რა გაწვალებს ? რად იტანჯებით? იმიტომ , რომ სულირი ცხოვრებისტვის კი არ ვართ გაჩენილი , არამედ ხორციელისთვის მაგრამ ბუნების მიერ ნაჩუქარმა აზროვნებამ განვითარებულ ჭკუასა და ცხოვრების უცვლელ პირობათა შორის გარდაუვალი ხრამი ამოთხარა „ - გი დე მოპასანი „ ლამაზი მეგობარი „

სიკდილის შიში ყოველთვის იქედან იწყება, როდესაც ადამიანებს ეუფლებათ შიში ფიზიკურ სიცოცხლეში თავისი თავის ანუ თავისი "მე"ს დაკარგვა..ყველაფერი იმის რაც მისთვის ძვირფასია ამ სამყაროში..მას თავისი კუთვნილი ადგილი უჭირავს "აქ" 

მე მჯერა, რომ ადამიანს შეუძლია არჩევანი გააკეთოს სიკვდილსა და სიცოცხლეს შორის. 

ყოველი მისი ქმედება მოიცავს ამ არჩევანს"

სტატუსები სიკვდილზე:

"ხდება ისე ,რომ გბეზრდება ცხოვრება, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ შენ სიცოცხლე აღარ გინდა"

"სიკვდილი - ეს სწრაფი და ადვილია, ცხოვრება კი ბევრად უფრო რთულია"

"სიკვდილზე ფიქრს შეცდომაში შევყავართ, იმიტომ რომ ის გვაიძულებს დავივიწყოთ ცხოვრება"

"ჩვენ როგორ გვეცოდინება, რა არის სიკვდილი, როდესაც არ ვიცით რა არის ცხოვრება"

"ცხოვრების სიყვარული, სიკვდილის შიშის განუყოფელი ნაწილია"

"ხშირად იმისათვის რომ იცხოვრო უფრო მეტი ვაჟკაცობაა საჭირო ვიდრე იმისათვის, რომ მოკვდე"

"ცხოვრება - არის საკარანტინო შესასვლელი სამოთხეში.

"სიკვდილის შემდეგ ყველაფერი ჩერდება, თვითონ სიკვდილიც კი"

"ყველაფერი, რასაც არ აქვს დასასრული, არ აქვს აზრი"

"პოეტმა უნდა იფიქროს სიკვდილზე, რომ თავი აარიდოს მწარე ცხოვრებას