შუაღამის მზე თავი 5 იმედია მოგეწონებათ ..! დააკომენტარეთ ..! ძნელია როცა აცნობიერებ რომ მკვლელობისთვის ხარ შექმნილი, მხოლოდ ტკივილს აყენებ ადამიანებს რომლებიც ერთ დროს გიყვარდა, და ვერ უმკლავდები წუთიერ სურვილს, ერთ წამში შეგიძლია ადამიანი მოკლა ისე რომ შემდეგ სინდისის გრძნობამ არც კი შეგაწუხოს, ეს ხომ ისეთი მარტივია, მიეპარო ადამის და სისხლი გამოწოვო. იმ წითას მხოლოდ სიამოვნებას გრძნობ, მაგრამ შემდეგ კი გტანჯავს ის გრძნობა რომ უდანაშაულო ხალხს ამხელა ტკივილს აყენებ. ასეთი ცხოვრება ჯოჯოხეთია დედამიწაზე, მხოლოდ დაწყევლილნი მიუყვებიან გზას, მათი სულები ხომ სამუდამო ტანჯვისთვის არის განწირული, ერთერთ მათგანს მეც წარმოვადგენ, და აღიარების არ მცხვენია, უბრალოდ ვიცი სამუდამოდ არ გამწირავს ცხოვრება, არ ვიცი რისი იმედით ვცხოვრობ, ჩემნაირებს ვეძებ და ვცდილობ საკუთარი ადამიანური გრძნობები არ დავივიწყო, რაც ერთ დროს ჩემი იყო მინდა კვლავ დავიბრუნო, მაგრამ მიჭირს იმის გაცნობიერება რომ ეს შეუძლებელია... გავა ერთი წელი, უკან მოვიხედავ და ვხედავ ადამიანების გვამებს, უდანაშაულო გაწამებულ ხალხს რომლებიც გამოვიყენე საკუთარი შიმშილის გრძნობის დასაკმაყოფილებლად, ჩემი გზა წყვდიადით, სიკვდილით არის მოცული, გადის წლები და ხვდები რომ ისევ იგივე ადამიანი ხარ რაც იყავი, წლები შენზე არ მოქმედებს, საუკუნეების ქარტეხილს ებრძვი მარტოდმარტო, ცდილობ თავის მოკვლას, მაგრამ ეს არასდროს ჭრის, თითქმის 50 წელზე მეტი გავიდა მაშ შემდეგ რაც მე ბოლო და უკანასკნელად ვიხილე მზის სხივი, თვალებზე დღემდე ცრემლი მადგე როცა ჩემს წარსულს ვიხსენებ, დღემდე მიჭირს გაცნობიერება იმისა რამდენი ტკივილი მივაყენე ადამიანებს რომლებიც ჩემთვის ყველაზე მნიშვნელოვანნი იყვნენ....მძულს ჩემი ცხოვრება, წყვდიადის მსახური და აჩრდილებთან მებრძოლო გავხდი, ყოველ საღამოს ვხედავ საკუთარ თავს სისხლში მოსვრილს, ჩემი შველა, ჩემი სულის გარადჩენაზე ფიქრი უკვე წარმოუდგენელი და არარეალურია, არ ვიცი რისთვის ვცოცხლობ, ალბად მხოლოდ იმისთვის რომ ხალხი დავხოცო და მათი გვამები სადღაც შორს მოვისროლო, რადგან ვიანაობა დავმალო, არ ვიცი ხალხმა ჩემი არსებობის შესახებ თუ ცის რამე, ანდაც ამდენ მკვლელობას რით ხსნიან................. არ ვიცი მომავალი კიდევ რა სიულპრიზს მიმზადებს, მაგრამ კიდევ რით უნდა დამსაჯოს ცხოვრებამ, მე ხომ გამოვცადე რას ნიშნავს საყვარელი ადამიანს საკუთარი ხელით მოკვლა, ან ათასობით ახალგაზრდა ქალის თუ კაცის საკვებად გამოყენების მიზნით მათი სხეულებიდან სისხლის ამოწოვა....................ალბათ პატიების თხოვნა მათი სულისთვის ან უფლისთვის სირცხვილი იქნება და სხვა არაფერი, მე ხომ საკუთარი თავი დავკარგე, მე ხომ იმ დემონმა მაჯობა რომელიც ჩემს სხეულში სახლობს, მე ვარ ადამიანი ორი სახით: ესაა ნორმალურ ადამიანში ჩამალული ეშმაკი ან ურჩხული, რომელიც წესით საფლავში უნდა იწვეს და იქ განისვენებდეს, მაგრამ ამის მაგივრად დედამიწაზე დადის და ტკივილს აყენებს დზააბნეულთ....... ჩემთვის ყოველივე ამქვეყნიურმა დაკარგა ფასი, მაგრამ ამ ხნის განმავლობა, მართალია მარტოსული ვიყავი, მაგრამ არასდროს მიფიქრია რომ რომელიმე ადამიანი გარდამექმნა და სამუდამო სატანჯველისთვის გამეწირა, ამას არ გავაკეთებ რადგან მე ვიცი ეს რამხელა ტვირთია, და ამ ჭუჭყის მოშორება არავის შეუძლია. ეს გიმახინჯებს სულს და გულს, განადგურებს როგორც ადამიანს და შენგან რჩება მხოლოდ ვამპირული სულის მქონე ცხოველი........ არსებობს ადამიანების კატეგორია ვისაც შურთ ჩვენი ამბობენ რომ ვამპირები სრულყოფილები, ძლიერები, არაამქვეყნიურად ლამაზები და მომხიბლავები არიან, შეუძლიათ რასაც მოისურვებენ ის გააკეთონ, მაგრამ დამიჯერეთ ეს ყოველივე ტყუილია და ფარსი, ეს არის ნიღაბი რასაც მათი სახელია ამოფარებუოლი, ნამდვილი სახე კი არის შემზარავი. წარმოიდგინეთ სკუთარი თავი გაშინებს, ხარ არაპროგნოზირებადი, არ იცი სად ან რას მოიმოქმედებ, არ მჭირდება ძალა და სრულყოფილება უბრალოდ მინდა უკან დავიბრუნო ჩემი ადამიანურობა, შევეშვა ამ თამაშს და კვლავ ნორმალური პიროვნება ვიყო... ეს ავსულობა უფრო მეტ ტკივილს მაყენებს და მანადგურებს ვიდრე ის რასაც ადრე ვგრძნობდი, მართალია არ მყავდა ბევრი მეგობარი და არ ვიყავი პოპულარული გოგონა, მაგრამ ვიყავი ნორმალური და არა მკვლელი და მანიაკი....................................... ჩემს ცხოვრებაში მოხდა ის რამაც გამაბოროტა და შეცვალა ჩემი სული, იყო დრო როცა გავიღიმე მაგრამ ამას ის მოყვა რისიც მეშინოდა,,,, ყოველივე ამას კი გიამბობთ შემდეგ შეხვედრაზე.........დამერწმუნეთ ჩემი სახსენებლის გაგონებაც კი არ მოგინდებათ, რომ გაიგებთ რა გავაკეთე, რამ გამანადგურა.......
