"საშობაო სიყვარული (3)"
ნამდვილ გრძნობასა და დიდ ტკივილზე
დაფუძნებული მოთხრობა,
რომელიც ძალიან მომწონს..
იმედია თქვენც მოგეწონებათ..
"საშობაო კოცნა"
ხმას არცერთი არ ვიღებდით..არც მე და არც მაიკს არაფრის თქმა არ გვინდოდა....უხმოდ წამიყვანა სახლში..არც კი დავმშვიდობებივარ მაიკს ისე გადავედი მანქანიდან.. არც მას გაუცია ხმა..სახლში როდესაც შევედი უკვე ყველას ეძინა,რადგან სკმაოდ გვიანი იყო..ჩემს ოთახში ავიპარე და კაბა გავიხადე,რომელიც საშინლად მიჭერდა.. პიჟამა ჩავიცვი და ლოგინში ჩავწექი.. მთელი ღამე ვერ დავიძინე.. არ ვიცი რა დამემართა... რა მჭირდა.. შეიძლება მაიკის კოცნა მესიამოვნა,მაგრამ რაღაცნაირად ტკივილი ვიგრძენი..არა ჩემს გრძნობებს თავისუფლება არ უნდა მივცე თორე დამიმონებს.. მე ვფიქრობ რმ ყოველტვის უნდა იმოქმედო ცივი გონებით..და ახლაც ასე მოვიქცევი უბრალოდ დავივიწყებ იმ კოცნას.. ის არაფერს ნიშნავდა.. იმ დღის შემდეგ მაიკთან კონტაქტი აღარ მქონია.. ჯესის ოჯახთან ერთად ლას-ვეგასში წავიდა შობის შესახვედრად. ... მეორე დილით გვიან გავიღვიძე.. 2 იყო საათი როდესაც ავდექი..
-როგორი წვეულება იყო? (რენე)
-არაუშავდ.. ხო იცი რო წვეულებები არ მიყვარს..
-ვიცი მაგრამ ჯობია შეიყვარო..რადგან არ შეიძლება საზოგადოებასთან ურთიერთობა არ გიყვარდეს..
რენემ კიდე გააგრძელა დარიგება,მაგრამ მე მოსმენა არ მინდოდა და თემა საწმელზე გადავიტანე..
-სადილად რა გვაქვს?
-დილით ვერაფრის გაკეთება მოვასწარი და ახლა შენთვის კეთდება კარტოფილი ფრი როგორც ყოველთვის..
-მადლოდ დე.. ჰაეროვანი კოცნა გავუგზავნე და სამზარეულოდან გავედი..
-ჩარლი და ლიზი სად არიან? მეორე ოთახიდან დავუძახე..
-სახლის უკან არიან თოვლის ბაბუას აგებენ..წინა აზოში უკვე ააგეს..
-მართლაა? ვისადილებ და მეც გავალ..
ვისადილე და ჩარლის და ლიზის შევუერთდი..მთელი დღე ერთად გავატარეთ..არც ჩარლი და არც რენე არ მუშაობნენ..იმ დღეს სახლში განსაკუთრებით თბილოდა.. არ ვიცი რატო მაგრამ ბედნიერი ვიყავი,ალბათ იმიტომ რომ ყველა ერთად ვიყავით.. თუმცა ტედი გვაკლდა,მაგრამ ვგრძნობდი რომ ისიც ჩვენთან იყო..
შობა მოახლოვდა სულ რაღაც რამოდენიმე დღე რჩემობა.. ჩვენი სამზადისი კულმინაციას უახლოვდებოდა..სახლის გაფორმებაზე მე და ლიზი ვზრუნავდით და ძალიან ლამაზიც გამოგვივიდა...
დედას გემრიელი საჭმელი გამოსდიოდა...მამას რაც შეეხება ჩვენც (მე და ლიზის) და რენესაც გვეხმარებოდა...
საშობაოდ ძია ბილს ველოდებოდით.. ჩარლის ძამიკოს თავის ოჯახთან ერთად.. ამჯერად ბევრი ვხვდებოდით ერთად შობას..
აეროპორტში მათ დასახვედრად წავედით.. ყველას დანახვა გამიხარდა,მაგრამ განსაკუთრებით კოდისა..
კოდი ძალიან მიყვარს.. ის ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი ადამიანია.. რომელიც ყოვეტვის ჩემს გულში არის და იქნება...კოდის დას ლექსის საერთოდ ვერ ვეწყობოდი..
არ ვიცი რატომ მაგრამ მეგონა რომ ის ვერ მიტანდა..მართალია ვერ ვეწყობოდი მაგრამ მასთან ცუდად არასოდეს ვყოფილვარ და არასოდეს არ მომსვლია მასთან კონფლიქტი...
შობის ღამე... რენე, ბილი,ჩარლი, ლიზი და ლექსი ფიქრობდნენ რომ კონცერტზე უნდა წავსულიყავით და გარეთ ხალხთან ერთად დიდ დღესასწაულზე შევხვედრილიყავით...მე და კოდს კი გვეზარებოდა მაგრამ ისინი ჩვენზე მეტნი იყვნენ და ჩვენც მოგვიწია რომ საშობაო კონცერტზე წავსულიყავით..
ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი.. ყველა იქ იყო ლექსის გარდა თუმცა რამოდენიმე წუთში ისიც ჩამოვიდა..
მივედით თუ არა მთავარ მოედანზე ყველა სხვადასხვა მხარეს წავიდა.. ლიზი და ლექსი ერთად წავიდნენ.. ლექსის ლიზი ნამდვილად ძალიან უყვარდა.. მე და კოდი ერთად.. დანარჩენებიც ერთად ))...
-ელის ))
-გისმენ..
-წამოდი უფრო წინ გავიდეთ))..
-წინ რა გვინდა?
-იქით ბევრი გასართობებია გავერთობით და თან ნაძვის ხესთან საჩუქრებია.. წამო რა... რა ყველაფერი გეზარებაა...
-კარგი...
მე და კოდი ნაძვის ხესთან მივედით.. ძალიან ლამაზი და დიდი ნაძვის ხე იყო..მის გარშემო ბევრი ხალხი ტრიალებდა და საჩუქრებს იღებდა..ზოგიც წერილს ამაგრებდა ნაძვის ხეზე...
ამ ბოლო ხანებში დამკვიდრდა ტრადიცია რომ წერილებს ნაძვის ხეზე კიდებენ..ნამდვილად ვერ ვხვდები ეს რას ნიშნავს ...
არც არასოდეს არავისთვის მიკითხავს რომ ვინმეს ეს აეხსნა...
თვალი შემთხვევით მაიკს მოვკარი
ვიღაც გოგოსთან ერთად თუმცა გოგოსთვის ყურადღება სულ არ მიმიქცევია..მაიკი წერილს კიდებდა ნაძვის ხეზე.. ძალიან დამაინტერესა მისი წერილი რას შეეხება.. ჩემ თავს ვებრძოდი..არ იქნებოდა მართებული ის წერილი ჩამომეხსნა, თუმცა არ ვიცი რატომ მაგრამ ძალიან მაინტერესებდა ...
-ელის რა გჭირს? რას ხედავ მანდეთ განსხვავებულს თვალს რო არ წყვიტავ?
-არაფერს.. აქ იყავი მალე დავბრუნდები...
მაიკი იმ ადგილიდან უკვე შორს იყო ვერ შემამჩნევდა.. ვიცი რომ ძალიან ცუდად მოვიქეცი იმ წუთას მაგრამ ეს რომ არ გამეკეთებინა მერე უფრო მოვკვდებოდი ინტერესით..წერილი ჩამოვხსენი და ჩანთაში ჩავიდე.. მერე კი კოდთან დავბრუნდი..
-სად იყავი?
-არსად..ამერია ჩემ მეგობარში ვიღაც უცნობი..
-მართლაა?
-ხო მართლა რა იყო?
-კარგად დაგინახე..
-რა დაინახე?
-რადგან არ გინდა მითხრა ვჩუმდები..
-მოვა დრო და გაიგებ..
-წერილი რატო ჩამოხსენი მხოლოდ ამაზე მიპასუხე..
-იმიტომ რომ მაინტერესებს რას წერენ ეს ადამიანები..
-შენ მაინც და მაინც ის წერილი ჩამოხსენი მითხარი რატო..??
-კოდ შემეშვი რაც გითხარი ისიც გეყოს ჯერ-ჯერობით..
ნაძვის ხეს მოვშორდი...კოდიც უკან გამომყვა..
-შენ რა შეყვარებული ხარ?
მომაძახა.. გავიგონე მაგრამ მაინც არ ვუპასუხე.. წინ ისე მივდიოდი რომ არც ვიყურებოდი და შემთხვევიტ ვიღაც გოგოს შევეჯახე..ეს ის გოგო იყო რომელიც მაიკთან ერთად დავინახე.. თუმცა ამჯერად იგი მარტო იყო...
-ბოდიში... ვთქვი და არაფრის თქმა დავაცალე ისე გამოვეცალე იმ ადგილს.. ხალხმრავლობიდან გამოვედი და იქვე ერთ-ერთ სკამზე ჩამოვჯექი...
-ძლივს გიპოვე..
-რა გინდა კოდ? არაფერს გეტყვი.. უბრალოდ მინდოდა ამ წერილის წაკითხვა და იმიტომ ჩამოვხსენი..
-კარგი ამჯერად თავს განებებ.. წამოდი ფეიერვერკები უნდა გაუშვან..
-აქედანაც კარგად გამოჩნდება..
-გაბრაზებული ხარ ჩემზე?
-კი )) (წარბები შევკარი)
-ბოდიში
გამიღიმა..
-წავიდეთ.. კოდს ხელი დავავლე და სცენისკენ წავედით..სცენის წინ დავდექით...სცენაზე ამ ჯერად ყველაზე დიდი იდიოტი ჯასტინ ბიბერი მღეროდა.. შემდეგ One DirectioN გამოვიდა little things-ს იმღერა.. მართალია მათი ფანი არ ვიყავი,მაგრამ მათი ეს სიმღერა ნამდვილად მიყვარს.. ამ ნაზი სიმღერის მერე PSY - Gangnam Style და ყველა აცეკვდა.. მე და კოდიც ვცეკვავდით.. შორიდან ლექსის და ლიზის მოვკარი თვალი.. ისინიც ცეკვავდნენ... შობამდე სულ რაღაც წამებიღა რჩებოდა ...ათვლა დაიწყო... 10..9..8..7...6..5..4...3...2...1... შობას გილოცავთ!...
ცაში ფეირვერკი გაუშვეს.. ძალიან ძალიან ლამაზი იყო ნიუ-იორკი...
პირველად ვიყავი ამდენი ხნის მერე ასეთი ბედნიერი.. ლიზი და ლექსი ჩვენთან მოვიდნენ..ფეიერვერკის გაშვების შემდეგ ყველაფერი ჩაქრა New York CitY -ში და მხოლოდ სანთლის განათებები აანთეს.. ძალიან ლამაზი იყო.. ის ღამე არასოდეს დამავიწყდება იმიტომ რომ პირველად ვიგრძენი თავი ტედის გარდაცვალების ბედნიერად.. არ ვგრძნობდი იმას რომ ის აღარ იყო..ის იმ ღამეს ჩემთან იყო...და არა მარტო ჩემთან ყველასთან..
სახლში დავბრუნდით გვიან..მაშინ როცა გათენებას აღარაფერი არ აკლდა..
მართალია დაღლილები ვიყავით მაგრამ არცერთს არ დაგვიძინია..
ვიცინოდით..ვთამაშობდით.. ვსვამდით და ვერთობოდით...ბილი..ჩარლი და რენეც კი შემოგვიერთდნენ ..ავიყოლიეთ და გიჟობები გავაკეთეთ ერთად.. მთელი ორი დღე გადაბმულად არცერთს დაგვიძინია.. აი ცვენი შობაც თბილი მყუდრო გარემო ამჯერად გიჟურ მაგრამ გასართობ გარემოდ გადაიქცა..
-ელის..(მეორე ოთახიდან გამომძახა რენემ)
-ჰო რა იყო?
-მოდი.. დამეხმარე.. დედას საუზმის გაკეთებაში დავეხმარე..ამასობაში დანარჩენებმაც გაიღვიძეს და ერთად ვისაუზმეთ..
-შესანიშნავი შობა იყო ..(ძია ბილი)
-მართლაც (ჩარლი.. )
-დრო შესანიშნავად გავატარეთ..(რენე)
-თქვენ რატო არ ამბობთ არაფერს ბავშვებო? (ჩარლიმ იკითხა...)
-მე ვიტყვი რომ არასოდეს ასეთი მხიარული შობა არ ყოფილა ჩემთვის.. მართლა ძალიან მაგარი იყო..(დანარჩენებს დავასწარი და პირველი მე გამოვთქვი ჩემი აზრი)
-მეც იგივეს ვიტყოდი..(ლექსი დამეთანხმა)
შობას მე ლექსიმ შევძელით და დავმეგობრდით..
კოდმაც თითქმის იგივე თქვა.. აი ლიზიმ კი საკმაოდ ბევრი ილაპარაკე შობის შესახებ..
-ძალიან არ მინდა თქვენგან წასვლა,მაგრამ რამოდენიმე დღეში უნდა დავბრუნდეთ..(ძია ბილი)
-კი მაგრამ რატო ბილ? შენ ხომ შვებულება გაქვს.. რატო არ რჩებით დიდხანს ჩვენთან?
-სამუშაოდან დამირეკეს და მთხოვეს რომ მალე დავბრუნდე..ამიტომ გადავწყვიტე რამოდენიმე დღეში უკან დავბრუნდე..
-ლექსი და კოდი დატოვე ჩვენთან... საშობაოდ კიდევ ბევრი კონცერტი და წვეულება გაიმართება...
-არამგონია ეს მართებული იყოს..
ჩემსა და ბილის საუბარში რენე და ჩარლი ჩაებნენ..საბოლოოდ ბილმა იმ პირობით დატოვა ჩვენთან ლექსი და კოდი რომ შემდგომში მე და ლიზიც დავრჩებოდიტ მასთან :)
ბილი გავაცილეთ მერე კი სახლში დავბრუნდით..მამა და დედა უკვე სამუშაოზე გავიდნენ... სახლში მხოლოდ ჩვენ ვრჩებოდით..ერთმანეთს კიდევ უფრო მეტად დავუახლოვდით..
-ელის...
-გისმენ ლექსი..
-იდეა მაქვს.. წავიდეთ ქალაქში და რაღაცეები ვიყიდოთ.. ბილმა ფული დამიტოვა..
-კარგი იდეაა.. გაემზადეთ ყველა 15 წუთში მივდივართ ქალაქში ))
ჩემს ოთახში ავედი და ჩავიცვი..
შემდეგ ჩანთას ხელი დავავლე.. ჩანთის ელვა ღია აღმოჩნდა ამიტომ იქიდან რაღაც გადმოვარდა...ეს მაიკის წერილი იყო..ახლაღა გამახსენდა მაიკის წერილი...ლოგინზე ჩამოვჯექი.. ვიცოდი ეს ძალიან ცუდი საქციელი იყო მაგრამ წერილი მაინც გავხსენი და კითხვა დავიწყე..
"ძვირფასო თოვლის ბაბუა"
"ვიცი რომ არ არსებობ..მაგრამ მე პატარა ბავშვივით მაინც მინდა იარსებო... აქამდე ასეთი რამ არ მომსვლია..არარსებული არ დამიჯერებია,მაგრამ ახლა მჯერა.. "
-მაიკ..მაიკ..ჩემთვის გავიფიქრე წერილის დასაწყისის წაკითხვისას..
-ელის რას შვრები? ოთახში ლექსი შემოვიდა..
-არ ვიცი..არ ვიცი რატომ მაგრამ თვალები ჩაცრემლიანებული მქონდა ..არ მინდოდა ეს ლექსის შეემჩნია ამიტომ თავი არ ამიწევია და ისე ვუტხარი..
-უჩემოდი წადით..ცუდად ვარ...
-ასე უცებ ცუდად რატომ გახდი?
ლექსი გვერდით მომიჯდა
-ლექსი შემ ამას ვერ გაიგებ...
-შემომხედა.. თავი ამაწევინა და თვალები ჩამხედა..
-შენ ტირი!
-ჰო ვტირი..
-რატო? შეგიძლია მენდო.. შენ ხომ ჩემი და ხარ!..
არაფერი არ მითქვამს მითვის უბრალოდ ჩავეხუტე..
-ეს რა წერილია?
-ნაძვის ხიდან ჩამოვხსენი..
ცრემლები მომწმინდა..
-ლექსი!..ელის..! სად ხართ აქამდე?
-მალე ჩამოვალთ კოდ..
ლექსიმ კარები დახურა..
-გინდა წაგიკითხო?
თავი დავუქნიე..
არ შემიძლია მაიკის სიტყვები გავიმეორო..ის თავის დიდ გრძნობაზე საუბრობდა ... სიყვარულზე.. სიყვარულზე რომელიც ერთი პატარა და ნაზი გოგოს მიმართ გრძნობდა..აღარ მინდა გავაგრძელო მისი წერილის შესახებ იმიტომ რომ მე ეს დიდ ტკივილს მაყენებდა.. პირველად ვიგრძენი ის რომ მე ის მიყვარდა.. და ის კოცნა ჩემთვის ძალიან ბევრს ნიშნავდა..
წერილის კითხვა დაასრულა ლექსიმ..
-წადი ... ცრემლები გაიქრე სახედან და დაბლა გელოდებით...ჯობს მერე გავაგრძელოთ..რადგან კიდევ რო გავარგრძელოთ ამ თემაზე საუბარი ცუდად გახდები..
-კარგი...
ხელ-პირი დავიბანე.. გავმხიარულდი და დაბლა ჩავედით.. რამოდენიმე წუთის წინ ჩემი და ლექსის საუბარი დავივიწყე.. მივხვდი რომ ლექსი შეუდარებელი ადამიანი იყო და მას შეეძლო ჩემი გაგება.. თუმცა ახლა მასზე არ ვილაპარაკებ ..მხოლოდ იმას გეტყვით მაღაზიებში საშინლად გავერთეთ და ყველაფერი გადამავიწყდა.. რაც კი მოგვეწონებოდა ვისინჯავდით ..მაგრამ ყველაფერს არ ვყიდულობდით..
კოდს სამივემ ვუყიდეთ ჩვენი გემოვნებით..მართალია მა არ მოსწონდა მაგრამ ვინ უჯერებდა.. მისი სტილი უფრო ელეგანტური გავხადეთ :დ :)))
არამგონია პატარა თავი იყოს.. პირველ რიგში მაპატიეთ რომ ამდენი ხანი ვერ დავდე..იმიტომ რომ კომპი გამიფუჭდა..იმედი მაქვს მოგეწონებათ..
