დაახლოებით 5 თავიანი მოთხრობა "საშობაო სიყვარული" ნამდვილ გრძნობასა და დიდ ტკივილზე დაფუძნებული მოთხრობა, რომელიც ძალიან მომწონს.. იმედია თქვენც მოგეწონებათ..
ზამთარია.. ცივა თუმცა ამ სიცივეს ვერ ვგრძნობ..ალბათ იმიტომ რომ გარშემო ადამიანები მყავს გვერდით რომლებიც ძალიან მიყვარს..თუმცა არსებობს რაღაც ადგილი საიდანაც სიცივე შემოდის.. 3 წელი გავიდა იმ ავარიის შემდეგ მაგრამ მე ტედი მაინც ვერ დავივიწყე..და განა მას ვინმე დაივიწყებს ვისაც უყვარდა? ვერც ვერავინ.არ მინდა ტედის შესახებ საუბარი რადგან ეს თემა ჩემტვის ძალიან მტკივნეულია.. მე და ჩემი ოჯახი ნიუ-იორკის ერთ-ერთ გარეუბანში ვცხოვრობთ.. ლამაზი სახლი გვაქვს... საახალწლოდ ყოველთვის მე და ტედი ერთად ვრთავდით,მაგრამ ტედი უკვე აღარ მეხმარება.. ახლა ჩემი პატარა დაიკო ლიზი მეხმარება.. ის 13 წლისაა... მე კი 17.. სახლის მორტვა დავასრულეთ და სწორედ ამ დროს მოვიდნენ რენე და ჩარლი..საშობაოდ ნაძვის ხე მოიტანეს.. სათამაშოები მე და ლიზიმ ავარჩიეთ.. მიუხედავად იმისა რომ უკვე 17 წლის ვარ..მაინც მიყვარს მულტფილმები..ვიცი არ არსებობს თოვლის ბაბუა,მაგრამ ყოველ წელს ველოდები..თითქოს მას ისეთი საჩუქარის მოტანა შეუძლია,რომელსაც შეეძლება ამ ერთი ნატეხის შეერთება ჩემ გულთან.. )) შობამდე დღეებს მე და ლიზი ერტად ვითვლით.. ეს დღესასწაული არის ჩემთვის ყველაზე სანუკვარი..ყოველთვის შობაზე დავდიოთ გარეთ მეგობრები და გაჭირვებულების დასახმარებლად სიმღერებს ვმღეროდით.. მაშინ ტედიც ჩვენთან იყო და ისიც ჩვენტან ერთად დადიოდა...ყოველთვის გვეხმარებოდა.. (( ტირილი მინდება როდესაც ტედს ვიხსენებ.. ის ჩემი საუკეთესო მეგობარი იყო..ჩემი მცველი..ჩემთვის მისაბაძი პიროვნება... )) ტედი ჩემი საყვარელი ძმა იყო,რომელიც ყველგან და ყოველთვის მემახსოვრება.. რაც არ უნდა მოხდეს ის ჩემს გულში მუდამ იქნება.. )) -ელის.. -რა ხდება? -არაფერი..უბრალოდ შენი დახმარება მინდა.. -ტელევიზორს ვუყურებ.. -არ მოგბეზრდა მულტფილმების ყურება? -არა დე გთხოვ.. ხო იცი როგორ მიყვარს წმინდა ნიკოლოზზე მულტფილმი.. -ეს წაიღე ..თან გაარჩიე და თან უყურე.. დედას მიწისთხილი გამოვართვი და ისევ მისაღებში დავბრუნდი.. თან ვარჩევდი და თან ლიზისთან ერთად მულტფილმს ვუყურებდი.. ალბათ ზოგიერთი ტქვენგანი არასერიოზულად შემომხედავს იმიტომ რომ ასეთი უცნაური რაღაცეები მიყვარს.. (ჯერ კიდევ ბევრი რამე არ იცით..ამას მომავალში შეიტყობთ) მულტფილმი არ შემიძლია ავხსნა რატო მიყვარს, ალბათ იმიტომ რომ ის ბავშვობას მახსენებს როცა პატარა ვიყავი..მახსოვს მე და ტედი გარეთ დავრბოდიტ როცა თოვლი მოვიდოდა და შიგ ვგორაობდიტ..ერთად ვთამაშობდიტ..ორივეს ერთი და იგივე მულტფილმები გვიყვარდა და ერთი და იგივე მულტფილმს მილიოჯერ ვუყურებდით.. "StoP DreAmiNG .. StarT LivinG .." დროა შევწყვიტო გახსენება იმის რაც არასოდეს აღარ დაბრუნდება..დროა ოცნებას მოვეშვა და ვიცხოვრო აწმყოში.. -ელის გაიღვიძე..(ჩარლის ხმა მომესმა) -რამე ხდება? თავიც კი არ ამიწევია ლოგინიდან ისე ვუპასუხე.. -დღეს სკოლის ბოლო დღეა.. მერე გითხოვენ...გუშინ დაგირეკეს რომ დღეს აუცილებლად უნდა მიხვიდე არ გახსოვს? -არაფერია ...აარაფერი არ მოხდება თუ გავაცდენ.. -ადექი..რადგან დაგირეკეს არ გააცდინოო..არ უნდა გააცდინო.. (მამა უკვე კარი შემოაღო და ოთახში შემოვიდა) -კარგი გიჯერებ ჩარლი..(თავი წამოვყე ლოგინიდან..) მამა ლოგინზე ჩამოჯდა და სერიოზული სახიტ მითხრა.. -ჩარლის ნუ მეძახი.. ხო იცი რო არ მიყვარს.. -მაგრამ შენ გამაღვიძე ჩარლი და ახლა სკოლაში წასვლას მთხვოვ.. წარბები შეკრა.. -ხოო კარგი.. კარგი.. გავემზადებიი და მალე ჩამოვალ.. მამა სანამ გავიდოდა მაგრად მოვეხვიე და ვაკოცეე.. ხოლო მისი გასვლის შემდეგ ჩაცმა დავიწყე.. თბილად ჩავიცვი..ხელთათმანებით და ქუდით შევიარაღდი.. და კაშნიც მოვისხი. ზემოთ ჩამოთვლილთაგან ყოველივე ზედ მეცვა :))) .... დაბლა რომ ჩავედი ლიზი და ჩარლი უკვე გარეთ იყვნენ.. ფანჯრიდან შემთხვევიტ თვალი მოვკარი.. თამაშობდნენ... და მხიარულად იცინოდნენ..რატომღაც გული ამიჩუყდა ..ისევ და ისევ ტედი გამახსენდა.. ამ მტკივნეული ფიქრებიდან დედამ გამომიყვანა.. -ელის აქ რას დგახარ.. გადი გარეთ შენ გელოდებიან.. -........... -ელის..არ გესმის? -კი რამე ხდებაა? -ისევ ტედი? დედას კითხვას აღარ ვუპასუხე და გარეთ გავედი.. მამამ სკოლაში დაგვტოვა მე და ლიზი.. ჩემი კლასისკენ წავედი.. მოველოდი რომ ჩემ გარდა და კარგი მოსწავლეების გარდა არავინ მოვიდოდა,მაგრამ თურმე ყველა შეკრებილა.. ჯესიკასთან მივედი.. კლასში ყველაზე ახლოს მასთან ვიყავი.. -ჯეს რა დღეა დღეს? რატოა ამდენი ბავშვი სკოლაში? -საშობაოდ სკოლა წვეულებას მართავს და აინტერესებთ... -მართლაა? მე არ მაინტერესებს..წავედი.. ჯესიკამ ხელით დამიჭირა.. -რა გჭირს ელის? ისევ ტედი? -რატო მიმეორებთ ამ კითხვას ნუთუ ვერ ხვდებიტ რომ მე ბედნიერების ღირსი არ ვარ.. ტედი რათქმაუნდა ტედი... ის არასოდეს დამავიწყდება.. -ელის.. უკვე სამი წელი გავიდა.. შენ კი ამ სამის წლის განმავლობაში არცერთ წვეულებაზე..არც ერთ ექსკურსიაზე..არც ერთ ლაშქორბაზე არ ყოფილხარ.. გინდა გავაგრძელო? არ შეიძლება შენ გგონია ტედს მოეწონებოდა შენი ეს საქციელი? მოეწონებოდა? -........ -ელის მიპასუხებაა.. არა მგონიართული შეკითხვა იყოსს.. მიპასუხე.. -............ -ელის... (ჯესიკამ ამჯერად ძალიან ხმამაღლა დაიყვირა და ყველამ ჩვენკენ შემოიხედა..) ამ დროს კლასში დირექტორი შემოვიდა.. მოგვესალმა და დაჯდომის უფლება მოგვცა.. მის გვერდით ვიღაც ბიჭი იდგა..რომელიც ძალიან გავდა.. ალბათ ეს მისი შვილია გავიფიქრე ჩემთვის..ამ დროს კი ჯესმა გადმომილაპარაკა -ეს მაიკია ხო იცი!.. დირექტორის შვილი.. -ხოო?... -ხოო კაიი ახლა ჩუ! მოვუსმინოთ )) დირექტორმა რაღაცეები ილაპარაკა მაგრამ არ მომისმენია.. გარეთ ფანჯარაში ვიყურებოდი და ფიფქრებს ვითვლიდი.. -მის ენისტონ აქეთ გეყოფათ გარეთ ყურება.. -ბოდიშით.. ჩემი აზრით ახლა დირექტორმა სულ უაზროდ მომცა შენიშვნა თუმცა სულ არ მადარდება მისი შენიშვნა.. -მაიკი იქნება ამ საღამოს ორგანიზატორი..ამ ყუთის საშუალებით (ოთახში ყუთი შემოიტანეს..შემდეგ ფურცლები დაარიგეს..)მის დამხმარეს თქვენ ერთ-ერთ თანაკლასელ გოგოს აირჩევთ.. ფურცლებზე ჩამოწერილი იყო კანდიდატების სახელები..ჩემი სახელიც შევამჩნიე.. -უკაცრავად.. -გისმენთ ელის ენისტონ.. -პროტესტს ვაცხადებ -კი მაგრამ რატომ? -კანდიდატების სიაში ჩემი სახელი არ უნდა ეწეროს.. -რატო? -იმიტო რო არ ვაპირებ არც ამ საღამოზე მოსვლას და საერთოდ არ მინდა და არც არასოდეს ამ საღამოს ორგანიზატორი გავხდე ოდესმე... -ელის ენისტონ.. -ბოდიშით მაგრამ მე არ მართლა არ მინდა არ საღამოში რაიმე მონაწილეობის მიღება.. -ბოდიშით.. გასვლა დავაპირე მაგრამ დირექტორმა მიტხრა ჩემ ადგილას დავბრუნებულიყავი.. ხმა ყველას უნდა მიგვეცა..მე ჯესის მივეცი..ჯესიმაც თავის თავს..მე მაძლევდა,მაგრამ მაინც დავაძალე.. მართლა ძალიან მინდოდა ჯესი გამხდარიყო ორგანიზატორი,რადგან ეს მას უფრო უნდოდა ვიდრე მე.. -მგონი ხმა ყველამ მიეცით..ცოტახნით დაგტოვებთ..მანამ შეგიძლიათ მაიკს დაუსვათ თუ რამე კითხვა გაქვთ წვეულების შესახებ.. დირექტორმა ხელი დაავლო ყუთს და გავიდა.. მაიკს პირველი კითხვა ნინა აზაროვმა დაუსვა.. კლასის ყველზე "ძერსკმა" )) -მაიკ..სად გაიმართება წვეულება და შეგვიძლია თუ არა ვინმეს მოყვანა ..და კიდევ ერთი მერამდენე კლასელები იქნებიან ჩვენ გარდა..? -პირველი კითხვის პასუხია სკოლის დარბაზში.. მეორეს კითხვის პასუხია შეგიძლიათ ხოლო მესამე კითხვის პასუხია 10, 11, და 12 კლასელები იქნებით.. კიდე დასვეს კითხვები..დირექტორი არადა არ შემოდიოდა.. მე კი გასვლა საშინლად მინდოდა? -უკაცრავად შეიძლება გარეთ გავიდე? -მიზეზი თქვი და გაგიშვებ... -ცუდად ვარ.. -ექთანი დღეს სკოლაში არ არის.. -მე მაქვს სამაგიეროდ წამალიი... გავალ და ბუფეტში დავლევ.. -ვერ გაგიშვებ... -რატოო? თქვენ არ გაქვთ აქ ჩაგვკეტოთ..მე სახლში მელოდებიან..გაკვეთილების დრო დამთავრდა ამიტომ მე მივდივარ. ჩემი ადგილიდან წამოვდექი და კარებში გავვარდი.. მაიკმა ცადა შევეჩერებინე, მაგრამ არ გამოუვიდა.. დავინახე დირექტორი როგორ შევიდა კლასში მაგრაამ თვითონ ვერ შემამჩნია.. სკოლის ეზოში გავედი და ჩემს საყვარელ ადგილას დავჯექი.. კლასი იმ ადგილიდან კარგად ჩანდა.. მაგრამ თვითონ კლასიდან ვერავინ შემამჩნევდა ჯესიკას გარდა.. ჯესიკა წამოდგა რაღაცას ლაპარაკობდა.. შემდეგ კი მთელი კლასი წამოიშალა.. ჯესიკა ჩემთან მოვიდა... -ელის რა მოგივიდა? -არაფერი.. უბრალოდ უკვე აღარ შემეძლო იმ ..იმ... -კარგი აღარ დაასრულო..შენთვის ცუდი ამბავი მაქვს..ჩემთვის მაგარიი :D )) -რაა? -შენ აგირჩიეს ორგანიზატორად... -რაა? ეგ ხალხი გადაირიაა? კლასში ხომ ვერავინ მიტანს.. -შენ გგონია ასე..სინამდვილეში ყველას ძალიან უყვარხარ და შენთან მეგობრობა უნდა.. -მართლა? (მოვლბი მაგრამ ისევ გაბრაზებამ დამიარა..როდესაც ჩვენკენ მომავალი მომღიმარე მაიკი დავინახე) -გამარჯობა მაიკ..ჯესიკა მხიარულად მიესალმა.. -შენ არაფერს მეტყვი ელის? -უცხოებს არ ველაპარაკები... -მაშინ წეღან რატო მელაპარაკე ან ახლა რატო მელაპარაკები? -არ გელაპარაკები..კარგად იყავი.. ჯესიკას ხელი დავავლე და წასვლა და მისი წაყვანა დავაპირე..მაგრამ ის მეორე ხელიტ მაიკმა დაიჭირა.. -მე წაგიყვანთ.. -კარგი( ჯესი) -არასოდეს(მე) მაიკი ერთი მხრიდან ითრევდა ჯესიკას მე მეორე მხრიდან .. -გაჩერდიტ თქვენი ჩხუბის მსხვერპლს ნუ გამხდით.. -მართალია ..მაიკმა ჯესიკას ხელი გაუშვა ..ელის ასე ვერ მოვრიგდებიტ და ვერც წვეულებას ვერ გავაკეთებთ.. -მე არ ვაპირებ შენთან ერთად რამე გავაკეთო.. აი ჯესიკას ახლა უთხარი რომ მას გადავაბარე.. თქვენ არ გაგიჭრდებათ კარგად მორიგება.. -არა შენ უფლება არ გაქვს .. -მე მაქვს უფლება და ამას გამოვიყენებ.. ამჯერად უკვე ჯესისთვის ხელი არ მომიკიდია.. წავედი სახლისკენ.. ვიცოდი რომ ლიზის ჩარლი უკვე წაიყვანდა.. მე კი დროს ვიხელთებდი და ქუჩაში ვიხეტიალებდი..თოვლში ვივლიდი და ფიფქენს დავითვლიდი.. თოვლში სიარული და მისი შეგრძნება საოცრად მამშვიდებს.. სახლიდან არც ისე ახლოს ვიყავი როდესაც მანქანა გაჩერდა ჩემ გვერდით.. -წამოდი წაგიყვან..გაცივდები.. -მადლობა,მაგრამ არ მინდა..ამჯერად მაიკის მიმართ უხეშობა არ გამომიჩენია.. -კარგი მაშინ მეც შენთან ერთად წამოვალ..კარგი? მე არაფერი არ მითქვამს.. ახლა ჩემს გვერდიტ ვინც არ უნდა ყოფილიყო მე მას მაინც ვერ შევავმჩნევდი.. მანქანა დაკეტა და ჩემთან ერთად წამოვიდა.. -რატო არ გინდა წვეულების ორგანიზატორობა? -უბრალოდ არ მინდა.. არ მიყვარს წვეულებები.. -შენ პირად საქმეში კი სულ სხვანაირი ხარ აღწერილი..მხიარული ლამაზი და წარმტებული..ეს დირექტორს უწერია შენზე.. -მართლა? -ალბათ მოხდა ისეთი რამ რამაც შენში ასეთი დიდი ცვლილება გამოიწვია ასეა? -რაში გაინტერესებს? -არ მიყვარს როდესაც ადამიანს რამე აწუხებს.. კარგად ვიცნობ ადამიანების ფსიქოლოგიას..რაღაც დროის განმავლობაში ძალიან მაინტერესებდა კიდეც.. -და მე რაა? -ვხვდები რომ რაღაც "გახრჩობს" მაგრამ ვერ გიპოვია ისეთი ადამიანი რომელსაც ამ ყველაფერს სრულად მოუყვები..თუმცა ალბათ შენი ოჯახის წევრებსაც და მეგობრებსაც ეცოდინებათ რამე ამის შესახებ,მაგრამ ისინი ალბათ ვერ ხვდებიან რამდენად ძლიერია ეს ტკივილი.. -მართალი ხარ..თავს უსურად ვგრძნობ..სამი წლის წინ მე და ჩემი ძმა ტედი კონცერტზე მივდიოდით.. მე ვთხოვე ბენს გავპარულიყავით.. მაშინ ორივე არანორმალურები ვიყავით.. კონცერტის დასრულების შემდეგ როცა სახლში ვბრუნდებოთ სატვირთო მანქანა დაგვეჯახა, მე გადავრჩი ის კი დაიღუპა.. ტედი ეს ის ადამიანია რომელიც ყოველთვის მომენატრება.. ყოველთვის ყველაფერს ერთად ვაკეთებდით.. თოვლში ვთამაშობდით.. საშობაოდ გაჭირვებულებს ვეხმარებოდიტ რადგან შობას კარგად შეხვედროდენ.. ერთად ვაკეთებდით სახლის მორთულობებს.. ის არამარტო ძმა ჩემი მცველი და ჩემთვის მისაბაძი პიროვნება იყო..რომელიც ყველგან და ყოველთვის მემახსოვრება... ვგრძნობ სითბოს რენე და ჩარლი მეხმარებიან მაგრამ თითოეულ მათ გაღიმებაზე... ლიზის დანახვაზე ტედი მახსენდება.. ის არასოდეს არ დამავიწყდება.. სიტყვებით ვერ გადმოვცემ ...იგი ძალიან მიყვარდა და ახლაც მიყვარს.. მენატრება.. უკვე ცრემლებს ვერ ვიკავებდი..მაიკმა ცრემლები მომწმინდა და ჩამიხუტა.. -არ იტირო ტედს ეწყინება.. თვალებში ჩამხედა და ისე მითხრა ... შემდეგ შუბლზე მაკოცა,ისე როგორც ეს ტედმა იცოდა და ისევ მიმიხუტა.. დიდხანს ვიდექი ასე მასზე მიკრული..არ მინდოდა მოვშორებოდი.. -ჯობია მანქანით წავიდეთ.. არ შევწინააღმდეგებივარ და უკან მანქანასთან დავბრუნდით.. -მადლობა .. -არაფრის... )) ხვალ გამოგივლი და ერტად წავიდეთ მაღაზიებში.. მის ნათქნამზე გამეცინა.. -რა იყოო? რატო იცინი? -არ ვიცი..უბრალოდ ამდენი ხნის მერე მეცინება..შენ მართლაც ძალიან დამეხმარე... -არა..მე უბრალოდ იმას მივხვდი რასაც ბევრი ვერ მიხვდაა... -მადლობა.. მაიკს დავემშვიდობე და სახლში შევედი.. დედა სამზარეულოში იყო..მამა და ლიზი მისაღებში.. -მოვედი!.. მხიარულად დავიძახე .. -სად იყავი აქამდე? რენე გამოვიდა ჩემს შესახვედრად.. -რავიი..დავხეტიალობდი..რამეში დახმარება ხო არ გჭირდება? -არა.. ჯერჯერობით არა... როცა დამჭირდება დაგიძახებ.. -დე იცი მე წვეულების ერთ-ერთი ორგანიზატორი ვარ!.. )) -მართლა? ძალიან კარგია.. წარმატებები )) მამას და ლიზის მივესალმე და ზევით ავედი.. მაიკმა შეძლო და დამითანხმა ვყოფილიყავი მისი თანაშემწე..ძალიან დამეხმარა.. მას შემდეგ რაც ის ვთქვი რისი თქმაც უკვე დიდიხანია მინდოდა გულზე მომეშვა.. დიდხანს არ ვიყავი ასეთ ფიქრებში..დამიძახეს და დაბლა ჩავედი.. ვივახშმეთ.. შემდეგ ლიზიმ და მე მულტფილმს ვუყურეთ "ფიფქია და შვიდი ჯუჯა" და დავწექით... მეორე დღეს დაახლოებით 1 საათი იყო როდესაც მაიკი მოვიდა. ყველა წასულები იყვნენ..მე მარტო ვიყავი სახლში.. მაიკს თან ჯესიც მოყვა.. ისინი დაბლა მელოდებოდნენ მე სანამ ჩავიცვი.. მერე კი საშოპინგოთ წავედით.. ჯესიკა რათქმაუნდა ჩვენთან ერთად წამოიდა..))
ნამდვილად არ ვიცი როგორი გამოვიდა..რასაც ვგრძნობ ..თუ მთლიანად არა ნახევრად მაინც ჩავაქსოვე.. იმედი მაქვს რომ ერთ თქვენგანს მაინც მოეწონებათ.. ეს მოთხრობა არის სულ რამოდენიმე თავიანი..არამგონია ხუთ თავზე მეტი გამოვიდეს.. ამიტომ არც ნებართვა მითხოვია.. იმედი მაქვს ადმინები მაპაპიებენ ((.. ))მიყვარხართ ყველანი.. იმედია არ ისე ცუდი იყო..
| 
