გამომეღვიძა,ღამის სამი საათი იყო...აბურდული თმა გავისწორე და ისევ დავწექი,მაგრამ დძინება ვერ შევძელი...საშინელს სიზმრებს ვხედავდი...ვიქტორია თავს იკლავდა,ის ფანჯრიდან ხტებოდა,საშინლად კიოდა,მე კი როცა მასთან მივდიოდი უკვე სისხლისგან დაცლილი მხვდებოდა...ასე აღარ შემძლო საშინელი ტკივილი გულს მიკუმშავდა...წამოვდექი,ჩავიცვი და გასეირნება გადავწყვიტე...საშნლად ბნელოდა და ციოდა...ქალაქი დუმდა...ჩემს გადაწყვეტილებას ელოდა...მეც ქურთუკი შემოვიცვი და გარეთ გავედი.. ნელა მივაბიჯებდი ქუჩაში და ყვეაფრის აწონ-დაწონვას ვცდილობდი,მაგრამ ვერაფერი მოვახერხე,საშინელი წინათგრძნობა ისევ გულს მიღრღნიდა... -ნინა! უკნიდან ვიღაცის ხმა მომესმა...მივბრუნდი და... -შენ აქ რა გინდა? -მე ეგ კითხვა შენთვის უნდა დამესვა... -კოშმარები გულს მიღრღნიდა,ამიტომ წამოვედი...აი,ახლა მითხარი შენ რა გინდა აქ? -მე ღამით სულ დავხეტიალობ...შენ გეგონა მე სახლში მეძინა? -კი,რავი შენ არ გავხარ... არ დამამთავრებინა.. -არ გგავარ შენ? -შენ უფრო სწორად მიხვდი... -შენნაირი ვარ,მაგრამ შენგან განსხვავებით მე ჩემი თავის ატანა მაქვს,შენ კიდევ ვერ მიტან! -გითხარი ნუ "ძიძობ" და აგიტან თქო... -ნეტა ახლა შენთვის,რომ არ დამეძახა და ხვალ,რომ მეკითხა ღამე სად იყავი თქო რას მეტყოდი? -ჩემზე უკეთესად შენ იცი,რომ მოგატყუებდი,მეძინა თქო... -ვიცოდი,რომ მომატყუებდი დამერე შემოგელანძღებოდი,რომ გეტყოდი უკან მოგყვებოდი-თქო... -მართალი ხარ... ჩავიღიმე უეცრად ტელეფონი აწკრიალდა... -ვიქტორია? -მე ვარ ნინა მე მხიარულად მიპასუხა ვიქტორიამ... -იცი აქ რომელი საათია? -არა... -ამიტომ გეტყვი ახლა ღამის ოთხი საათია... -არაა ეგ სიმართლე... -არის! -კარგი ნინა,თუ არ მომკლავ მადლობას გეტყვი,იმისთვის დაგირეკე,რომ გითხრა,ხვალ მანდ ვიქნები... -რომელ საათზე? -დილის 12-ზე -კარგი მოვალ,ხვალამდე <3 -კარგად დაიკო <3 -გიორგი მართლა,ხვალ ჩემი და ჩამოდის... -შენნაირია? -კი :) -ვაი მე,აღარ მინდა.. -მასეთი მონსტრიც არაა...სულ რაღაც შეიძლება ფანჯრიდან გადახტეს... -გიჟია ეგ მგონი... -მე რა არ ვარ? -შენ ნინა არანორმალური ხარ... -აი ეს მომწონს.. -რა არის ამაში მოსაწონი? -ის რომ ჩემს დაზე უკეთესი ვარ მაგაში მაინც... -მაინც? -მაინც,აბა დედაჩემს ყველაფერს ერჩივნა ვიქტორია,კარგად მღერის და პარიზში გაუშვა,მე დამიტოვა,იმის მერე აღარ მინახავს,მომენატრა... -ახლა ჯობია წავიდეთ თორემ შენ ხვალ,დილის კი არა ღამის თორმეტ საათზე მიხვალ აეროპორტში... -ეგ საიდანღა იცი რომელ საათზე ჩამოვა? -დედაშენმა ლაპარაკი იცის :) ამოვიოხრე და ბანცალით გავყევი...სახლთან ახლოს ვიყავით,რომ თუ არ ვცდები...დავვარდი..იმის მეტი აღარაფერი მახსოვს... დილით ავდეჯი,მაგრამ ძლივს...ყველაფერი დაჟეჟილი მქონდა :( ეტყობა გზაში ჩამეძინა,ბოთე :/ და აქამდე ნეტა გიორგიმ მომიყვანა....საწყალი მძინარეც კი საშიში ვარ მაგისთვის...რა იცი რას ვუზამ :ხ ჩავიცვი,ხელ-პირი დავიბანე და საათს რომ დავხედე კინაღამ გული წამივიდა...12-ს ათი წუთი აკლდა...ვიქტორია მომკლავდა,თუ თავის დროზე არ მივაკითხავდი...ამიტომ,გარეთ გავვარდი...პირი ღია დამრჩა როცა \ცემს ოთახში გასაღების ასაღებად,რომ დავბრუნდი,საწოლზე ლეპტოპით გაშოტილი ვიქტორია დავინახე... -აქ რა გინდა?აეროპორტში არ უნდა იყო? -რომელი საათია ხედავ? -კი,12-ია... -12 არა ის..შუადღის სამი საათია! -და შენ აქ როგორ მოხვედი? -გიორგიმ მომიყვანა... -აჰა...მე წავალ წავუძინებ.. -მე საყიდლებზე წავალ... -არა!უნდა გამოგყვე თუ შენ მარტო უნდა წახვიდე... -წამოდი.. ჩაიფრუტუნა ვიქტორიამ და წამოდგა... ფიქრების მორევში გადავეშვი... -ნინა წამოდი! -უი ჰო... -იცი მგონი ამ ბოლო დროს სკლეროზი გემართება... -შენ ვის დასცინი...შენ ბერდები...აბა რატომ მიგატოვა ედგარმა? -ედგარი არ იყო ეგ ლუდვიგი იყო... -რა მნიშვნელობა აქვს შენ ბერდები :პ ვიქტორიამ ამოიოხრა.. -მაპატიე,არ უნდა დაგვეწყო ლაპარაკი ედგარზე... -გაპატიებ მაგრამ მაგას ედგარი რ ერქვა ლუდვიგი იყო... -მე ედგარს დავუძახებ და იყოს შენთვის ლუდვიგი.. გავუღიმე და მანქანა დავძარი -ნინა,მგონი ძალიან სწრაფად დაგყავს... -ვითომ შევანელო? -არა აუჩქარე თქო!!! სავაჭრო ცენტრათან მივედით ბოლოჯერ კარგად ჩავისუნთქე და წამებისთვის მოვემზადე :( -ნინა,მგონი ეს ჯობია,მაგ კაბას...არა ეს...ეს ძალიან ძველმოდურია...არა ეს არ მომწონს...ფერები არ ეხამება! გაჰყვიროდა მაღაზიაში მდგარი ვიქტორია და აქეთ-იქით ყრიდა კაბებს და შარვლებს,რომლებიც წესით მე უნდა ჩამეცვა.. -კარგი რა ვიქტორია გაჩერდი აღარ მინდა ტანსაცმელი შენთვის იყიდე.. -ვინ თქვა,რომ მე შენთვის ვარჩევდი? -აბა? -ჩემთვის ვარჩევდი,შენ კი მანეკენად გიყენებდი... -მოგკლავ... -ვერ მოახერხებ! -მაგასაც ვნახავთ :ხ -ვიქტორია,ცოტა ფრთხილად,ყველაფერს ნუ დაამტვრევ! დავუყვირე და თმები მოვქაჩე... ახლა ის გამომეკიდა მე...იმდენი ვირბინეთ ვიქტორია ვიღაც ბიჭს დაეჯახა..ბოდიში არც მოუხადა ისე ამოეცალა და მე დამედევნა...ბიჭი წინ გადაეღობა... ვიქტორია-გამატარე... მან ქართულად უთხრა რაღაც,ჩემი და კი დაეჭყანა :) ის-უზრდელო ვიქტორია-ინგლისური სცოდნია ბიჭს... ის-მოგხვდება შენ!
ვიქტორია-აბა თუ დამიჭერ... ჩემმა გიჟმა დამ და იმ ბიჭმა იმდენი ირბინეს სანამ სუნთქვა არ შეეკრათ და მაღაზიის მენეჯერის აბინეტში არ ამოჰყვეს თავები... მენეჯერი მათ უხსნიდა,რომ ასე მოქცევა არ შეიძლებოდა....დავინახე რგორ გადააწოდა ბიჭმა ვიქტორიას თავისი ნომერი ჩემმა დამ კი თავისი მისცა...ერთმანეთს ბღვერით დაემშვიდობნენ,მაგრამ მე რას გამომაპარებდნენ :) -რატომ დაანგრიე იქ ყველაფერი? -გავბრაზდი იმ ბიჭზე და.. -კარგი რა... ვიქტორია ჩუმად მიბღვერდა...სახლში მივედით თუ არა ჩემს ოთხაში ავარდა და ჩემი ნივთები გამოყარა... -ეი შენ რას აკეთებ? -ოთახი ჩემია! -არა! -იცოდე თუ ოთახიდან არ გახვალ აუზს აღარმიგაკარებ! -აუზს?სად არის მჭირდება! -მესამე სართულზეა! ვუთხარი თუ არა ოთახიდან გავარდა,გამოიცვალა და აუზთან მოკალათდა... ამ დროს ტელეფონზე მესიჯი მოუვიდა.. -ვიქტორია,მესიჯი მოგივიდა! -მოვალ! ტანსაცმელი ჩაიცვა და გამოვარდა...ტელეფონი გამომართვა თუ არა სახე გაუბრწყინდა :) -მე წავედი და გვიან მოვალ ალბათ... -კარგად... მარტო დავრჩი და მოვიწყინე... -ნინა,გინდა გავისეირნოთ? -კი... მხიარულად ვუპასუხე გიორგის და უჩვეულოდ დავიწყე პრანჭვა...აშკარად რაღაც მემართებოდა...ამ ქალაქში ყველაფერს სხვანაირად ვუყურებდი..ყველაფერს სხვა ფერი ჰქონდა...ყველა მხიარულობდა და მოწყენისთვის დრო არ ჰქონდა...ამ ქალაქმა უკვე მაჩუქა ბედნიერება ახლა კი მგონი სხვა საჩუქარს მიკეთებდა...
იმედია მოგეწონათ,დააკომენტარეთ...ნელ-ნელა "რომანი თბილისში" იწყება...
| 
