გამომეღვიძა და გავიზმორე... -პოლ,რომელი საათია? არაფერი მიპასუხა,გავბრაზდი და მაგრად შევანჯღრიე..თვალები გაახილა და შემომიბღვირა... -რომელია? -12 -ვაი...უნდა გავიცქე გადაღებები მაქვს...წავედი პოლ კარგად! პოლმა თავი დამიქნია და ძილის მორევში გადაეშვა... მე მალევე ჩავჯექი მანაქანაში და სტუდიისკენ წავედი... ფოტოგრაფი იქვე მელოდა...ბევრი აღარ მილაპარაკია პირდაპირ კამერის წინ დავდექი და პოზიორობა დავიწყე... გადაღება დამთავრდა თუ არა გამოვიქეცი,რომ ფოტოგრაფის ლექციები არ მესმინა:ნინა,ასე ნინა ისე...ხომ იცი,რომ დაგვიანება არ შეიძლება... მე ნინა დობრევი ვარ 20 წლის მოდელი...მამაჩემი დეპუტატია და ყველაფერს აკეთებს,რომ წოდება შეინარჩუნოს,ერთ დღეს ფულში დაიხრჩობა :/ მე კი...ერთი უბრალო თავქარიანი გოგო ვარ! ტელეფონმა დარეკა: -გამარჯობა ელენა როგორ ხარ? -კარგად შენ? -მეც...რატომ მირეკავ? -დღეს რებეკას წვეულება აქვს ხომ მოხვალ? -მე მასეთ რაღაცას არ გამოვტოვებ-ღიმილით ვუთხარი და ტელეფონი დავკიდე... სახლში მივედი თუ არა დედაჩემმა დაიწყო: -ნინა რატომ დააგვიანე? -ჩამეძინა! -სად? -პოლთან... დედამ გამკიცხავად შემომხედა,მაგრამ მე ყურადღება არ მივაქციე და მაღლა ავედი... ბევრი არ მიფიქრია რა ჩამეცვა...მაისური,კოსტუმი,ჯინსი და კედები გამოვიღე ჩავიცვი და გარეთ გავედი... -დედა დღეს გვიან მოვალ... მოკლედ მოვუჭრი და სანამ რამეს მეტყოდა წამოვედი...ელენას მივაკითხე და უდარდელი დაპარაკი გავაბით,საერთოდ ელენას მოდა ძალიან უყვარდა,მე კი ყურადღებას არასოდეს ვაქცევდი,ამიტომ მისი ლაპარაკი ახალი მოდის ტენდენციებზე გამოვტოვე და ფიქრების მორევში გადავეშვი...მე ძალიან მაწუხებდა ის რომ ჩემი მშობლები ჩემზე არასოდეს ფიქრობდნენ...მე კი ეს ძალიან მაწუხებდა,ალბათ ერთ დღეს სახლიდან გამაგდებდნენ კიდეც,ვერცერთი მიტანდა,ალბათ ნანობდნენ რომ საერთოდ გავჩნდი... -ნინა,გააჩერე მოვედით!
 ფიქრებიდან გამომარკვია ელენას მხიარულმა ხმამ...მალევე გადახტა მანქანიდან,მე კი სირბილით დავეწიე... -გამარჯოაბ რებეკა....-გავუღიმე -გამარჯობა,იმედია კარგად გაერთობით-გაიღიმა რებეკამ და მოგვცილდა... წვეულება კარგი იყო სანამ დავლევდი იმის მერე აღარაფერი მახსოვს,ბევრი ვიცეკვე მაგრამ მერე გული ამერია და....ელენას სახლში წავედით... -რას ფიქრობდი ამდენსრომ სვამდი? -ნუ მიბღვერ ელენა ისედაც საშინლად ვარ.. -შენ სრულ ჭკუაზე არ ხარ ხომ იცი? -მასეთები არ მიკვირს... -ვაი...მეტა დედაშენი რას გეტყვის... ყელში ბურთი გამეჩხირა და ხმა ჩამეხლიჩა... თავახველე და ლაღად ვიცრუე: -რაში მაინტერესებს რას მეტყვის? -ნეტა რაში? -არაფერში ცალყბად ჩავიღიმე და დოლჩე&გაბანა-ზე დავუწყე ლაპარაკი ელენაც ამყვა მერე ვიტორიას სეკრეტი და გუჩი მოაყოლა და მის სახლამდეც მივედით.. -იცოდე დედაშენს უთხარი,რომ ჩემთან რჩები!
-აუცილებლად!
ვიცრუე და საწოლზე დავეგდე...ძილში მომღიმარი მივაბიჯებდი,მე ოჯახი მყავდა რომელიც არ არსებობს რომელიც მე არ მყავს,რომელსაც მე არ ვაინტერესებ,რომელიც ტკივილის გარდა არაფერს მაყენებს,მე ოჯახი არ მაყვდა... შუადღის ორ საათზე ელენამ ცივი წყალი გადამასხაა და სახლიდან კინწისკვრით გამომაგდო... ხარხარით გამოვედი გარეთ და პერანგი შევიკარი,მანქანაში ჩავჯექი და სახლში წავედი... -გამარჯობა დედა.. კარგ გუნებაზე მყოფმა მხიარულად ვუთხარი... -დეგენერატო,უწესრიგო,საზიზღარო გოგო!
შემომიბღვირა დედამ... -იცი,რომ შენი ფოტოები უკვე ჟურნალშია?
-ასე მალე დაბეჭდეს? ღიმილით მივუახლოვდი დედას... -ეგ ფოტოები არა დებილო!გუშინ წვეულებაზე,პაპარაცებმა საშინელი,სკანდალური ფოტოები გადაგიღეს!
საზიზღარო ბავშვო,ამის გამო მამაშენი შეიძლება დიდ პრობლემებში გაეხვეს და პროექტი აღარ დაუფინანსონ,იფიქრე რას აკეთებ ხოლმე.მამაშენმა შენი დასჯა გადაწყვიტა... -იცი რას გეტყვი?სულ მაგ შენს ძვირფას ქმარზე,რომ ფიქრობ,ხომ არ დაგავიწყდა,რომ შენ შვილიც გყავს,შვილი რომელსაც დედა სჭირდება და არა დეპუტატობაზე გადაყოლილი მშობლები...ამაზე არ გიფიქრია არა?ასეც ვიცოდი,მთელი ცხოვრებაა ფულში იხრჩობით და მე ყურადღებას არ მაქცევთ!ჩემს არცერთ დაბადების დღეზე არ მოსულხარტ!იმ საზიზღარ არჩევნებზე იყავით ხომ ასეა?!
ყვირილით მივახალე ყველაფერი რასაც ვფიქრობდი და ჩუმად დავიბუბუნე,არც ისე კარგი სიტყვები :/  -არ ვაპირებ შენი უზრდელობების ატანას!შენ აქ აღარ იცხოვრებ,სხვა კონტინენტზე გადადიხარ,საქართველოში თბილისში!
-მშვენიერია!იცი რას გეტყვი?!წავალ და ჩემი ფეხი არ იქნება ამ სახლში...დაიხრჩობით ფულში და სიამაყეში...არ მაინტერესბეს რას მეტყვი!ვერ გიტან!არ მჯერა,რომ დედაჩემი ხარ!კიდევ კარგი შენნაირი არ ვარ!
ჩავისისინე და ოთახში შევვარდი...ნიუ-იორკი ძალიან მიყვარდა..მაგრამ ოღონდ ამათ მოვშორებოდი ყველგან წავიდოდი...ინტერნეტში შევედი და პირველად ცხოვრებაში ვნახე სად იყო საქართველო...არ მქონდა პრობლემა წავიდოდი...მე გულს ის მტკენდა რომ მშობლებს ასე არ ვუყვარდი..ყე;ლში ბურთი გამჩხეროდა და სუნთქვას მიკრავდა...ტკივლი გულს მიხვრებდა და ცრემლები წვეთ-წვეთად მომდიოდა...საწოლზე წამოვწექი და ძალიან ხმამაღლა დავიყვირე...
იმედია მოგეწონათ...გთხოვთ დააკომენტარეთ!კრიტიკას მივიღებ რათქმაუნდა...ყველას გთხოვთ დაააკომენტაროთ იმიტომ რომ თუ 10 კომენტარი არ ექნება ვერ გაგრძელდება...
| 
