Red-haired/წითურები - 18 ივლისში 2012

ტვინში წინა წელი ამომიტივტივდა , ჩემი ყველა მოგონება რომელიც მეგონა საგულდაგულოდ დავმალე ტვინის რომელიგაც კუნჩულში, თუმცა შევცდი ის ისევ ჩემს გონებაში იყო, ისევ ისე მიყვარდა, სიგიჯემდე, ჩემთვის ბავშურად მიყვარდა, როგორ მინდოდა უკნიდან მომპარვოდა და ისე თბილად დათვივით ჩამხუტებოდა, ოცნებებიდან მანქანის სიგნალმა გამომიყვანა, შუა ქუჩაშუ ვიდექი, მძღოლს ბოდიში მოვიხადე და გზა გავაგრძელე, იმ კაფეს ჩავუარე სადაც მე და ბარბარა პირველად შევხვდით, საიდანაც ყველაფერი დაიწყო, როგორ მომენატრა ბარბარაც, ფრანცისკოც, თუმცა დაბრუნებას ვეღარ შევძლებდი მათთან მე ხო ისინი ”მივატოვე” , წამოვედი მათი ცხოვრებიდან ისე რომ არაფერი ამიხსნია. ამ ბოდიალში 2 სთიც მოვიდა სახლისკენ ავიღე გეზი, ბოლოჯერ შევავლე თვალი ლონდონს ჩემი ოცნების ქალაქს და სახში ავედი, გამოვიცვალე გავშრი და აეროპორტში წავედი
Goodbye London, Hello L.A

რეგისტრაცია გავიარე და ბორტზე ასასვლელად მოვემზადე, გული უკან მრჩებოდა, ჩემი ლონდონი, მაგრამ თავს ვაიმედებდი რომ იქ მხოლოდ 2წელი უნდა ვყოფილიყავი მერე ისევ დავბრუნდებოდი და ლონდონში გავაგრძელებდი ცხოვრებას. თვითფრინავში ავედი და ჩემი ადგილი დავიკავე. ფიქრებში ტანერთან და ბარბარასთან წავედი, ის დღე გამახსენდა ტბაზე რო ვიყავით, რა კარგი იყო რა ბედნიერები ვიყავით, ფიქრებიდან ტელეფონის ზარმა გამომაფხიზლა
-გისმენთ (მე)
-ებბა მშვიდობიან ფრენას გისურვებ, აეროპორტში მარიე დაგხვდება, შენი ჯგუფელია, ის გაჩვენებს სად უნდა იცხოვრო და ასე შემდეგ (ლექროტორი)
-გასაგებია მისტერ ჯეიმს (მე)
ახალი ჯგუფი, ახალი მეგობრები უცხო ქალაქი, ეჰ, ახალი ცხოვრება იწყება. თვითფრინავი აფრინდა თუ არა მაშინვე ჩამეძინა. ლოს-ანგელესში გამთენიისას ჩავფრინდით, თვითფრინავიდან ჩამოვედი და ფეხი დავდგი ანგელოზების ქალაქში, ხალხს დავუწყე თვალიერება და უცებ ჩემს სახელს მოვკარი თვალი, პლაკატზე დიდი ასოებით ეწერა, იმ გოგოსკენ წავედი
-ალბათ მარიე (მე)
-კი და შენ ება ? (მარიე)
-კი სასიამოვნოა (მე)
-ჩემთვისაც, წამო წავიდეთ დაღლილი იქნები, ერთ სახში მოგვიწევს ცხოვრება, იმედია წინააღმდეგი არ ხარ (მარიე)
-არა არა, რა სისიულელეა , უბრალოდ ხო ცალ-ცალკე ოთახებში ვიქნებით (მე)
-კი ეგ არა პრობლემა (მარიე)
მარიე სასიამოვნო ადამიანი აღმოჩნდა, ერთი მინუსი ქონდა ლაპარაკი უყვარდა და იმდენი ალაპარაკა სანამ სახლამდე მივედით რო თავი ამატკია :დ მთელი კოლეჯი გამაცნო, ყველაზე ყველაფერი იცოდა :დ
-ეს შენი ოთახია, იმედია მოგწონს (მარიე)

-ვაიიმე რა მაგარია, დიდი მადლობა (მე)
-მიხარია რომ მოგეწონა, ლექტორამ გაფრთხილა ლონდონიდან რომ იყავი და შევეცადე გამეხარებინე (მარიე)
-მადლობა, მაგრამ ლონდონიდან არ ვარ. საქართველოდან ვარ უბრალოდ ლონდონი პრიციპში ჩემი მეორე სამშობლოა (მე)
-კაი ეხლა დაისვენე, მე მაღაზიაში წავალ პროდუქტს მოვიტან თორე არაფერი არ გვაქ (მარიე)
-კარგი და კიდევ ერთხელ მადლობა (მე)
ბარგი ამოვალაგე, და დაღლილი ლოგინზე მივწექი, მაშინვე ჩამეძინა. სავარაუდოდ 2სთ მაინც მეძინა. ტანერი დამესიზმრა რომელიც პატიებას მთხოვდა და მიმტკიცებდა რომ სიგიჯემდე ვუყვარდი, გახარებულს გამეღვიძა თუმცა მალევე გავაცნობიერე რომ ყველაფერი მესიზმა

სამუდამოდ დავკარგე..! დღეს გავგე რომ ება გუშინ ლოს-ანგელესში გაფრინდა, მე კიდე სტუდიაში ვიჯექი და სიმღეას ვწერდი, მე ის გავუშვი, ის ერთადერთი ადამიანიც დავკარგე ვინც მართლა მიყვარდა, არაფეირ გავაკეთე მის შესაჩერებლად.. თუმცა არც დარჩებოდა, მე ხო მას გული ვატკინე, ლეპტოპი ჩავრთე და ებას სურათების ძებმა დავიწყე, დამპალი ჯესი ყველა სურათი წაუშლია. ყველა ფოლდერი გადავქექე და ძლივს ვიპოვე ერთი სურათი, ის სურათი რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარდა, რა ბედნიერი იყო ება ამ სურათში, ეს ის დღეა ტბაზე რო ვიყავით,

მაშინვე ტელეფონში გადავწერე არ მინდოდა ეს სურათიც წაეშალა ჯესის
-აბა რას შვრება ამომავალი ვარსკვლავი (ჯესი, მენეჯერი)
არაფერი მიპასუხია უბრალოდ გავხედე და ლეპტოპი მაშინვე დავხურე

-რას უყურებდი (ჯესის)
-არაფერს (ტანერი)
ნოუთბუქი ზელიდან გამოგლიჯა და ებას სურათი ნახა
-ისევ ება , არ მოგბეზრდა ? (ჯესი)
-არასდროს მომბეზრდება, იმიტომ რო მიყვარს გაიგე რა (ტანერი)
-გიყვარს არა ის , როგორ უნდა გიყვარდეს შეხედე რას გავს (ჯესი)
ამ სიტყვებზე საშინლად გავმწარდი და ერთი ვითავაზე სახეში
-აღარ გაბედო და ება ცუდათ არ მოიხსენია, ისიც გეყოს რომ შენ გამო დავშორდი..

Red-haired/წითურები(11)

ყველა ისტორიას აქვს დასასრული,

მაგრამ ცხოვრებაში ნებისმიერი დასასრული რაღაც ახლის დასაწყისია.