♥ ბედნიერება ჰგავს კუნძულზე აშენებულ სასახლეს, რომლის კარებთან მცველებად დრაკონები დგანან. უნდა დაამარცხო ისინი, რომ დაეუფლო სასახლეს ანუ მოიპოვო ბედნიერაბა ♡
ძალიან დავიბენი. ამას ნამდვილად არ მოველოდი. ამიტომ არ ვიცოდი რა უნდა მეპასუხა. სიმართლე რომ გითხრათ, მთელი გულით მინდოდა დავთანხმებოდი, მაგრამ... არ შემეძლო. ჯერ ადრეა მეკი სავსებით არ ვარ ასეთ საპასუხისმგებლო ნაბიჯის გადადგმისთვის მზად... ემოციებში ვიყავი, ძალიან მიხაროდა, მაგრამ...
-ცოლად?
-ხო ცოლად - მე ხელები ჩამოვიღე
-იცი ჯას მთელი გულით მინდა, აი მართლა ძალიან მინდა, მაგრამ არ შემიძლია. ჯერ არ ვარ მზად...
-ანუ არა
-არა მე არა არ მითქმავს
-აბა?
-უბრალო იმის თქმა მინდა რომ დრო მჭირდება. ასე უცებ ემოციებში ამ გადაწყვეტილებას ვერ მივიღებ...
-აი ამიტომ მიყვარხარ - და ხელი ამიყვანა
-ეგ რა შუაშია?
-შუაში კი არა თავშია... ყოველთვის იმას ამბობ რასაც ფიქრობ და არასდროს არ თვათმაქცოვ... ყოველთვის სიმართლეს ამბობ მიუხედავად იმისა თუ როგორი მწარეა ის... აი ამიტომ ხარ განსაკუთრებული და აი სწორედ ამიტომ არ მინდა რომ დაგკარგო - სიტყვებით ვერ აგიხწერთ თუ როგორ მესიამოვნო ამ სიტყვების გაგონება
-იცი, ყოველთვის მეგონა რომ ეგ ჩემი ნაკლი იყო
-არა არავითარ შემთხვევაში... შენ ნაკლი არ გაქვს. შენ ჩემთვის სრულყოფილი ხარ(You Are Perfect To Me)…
-ალბათ, ეგრე ეუბნები არა ყველას? )))
-ოოო... არავითარ შემთხვევაში... ეგრე მარტო შენ გეუბნები... მხოლოდ შენ... მხოლოდ შენ - და მაკოცაა... ძალიან ძალიან მაგრად მაკოცა...
ჩემს ბედნიერებას საზღვარი არ ქონდა. მყავდა შენყვარებული რომელიც მიყვარდა, მასაც ვუყვარდი და რაც მთავარია ეს გრძნობა ნამდვილი იყო. მყავდა მეგობარი რომელიც მუდან მზარში მედგა(ენზე ვამბობ), და ადამიანი რომელიც გამუდმებით ჩემს გვერდით იყო.(ეს უკვე ნიკზეა) მართალია, თავიდან მასთან ურთიერთობს თავს ვარიდებდი, მაგრამ ბოლოს მივხვდი რომ ეს სრული სისულელე იყო და ისევ დავმეგობრდით. ჯასტინი ისტერიულად ეჭვიანობდა ნიკზე. ამბობდა რომ მე ნიკისთვის მეგობარზე მეტი ვიყავი, რომ მას მე ვიყვარდი და ყველანაირად ცდილობდა რომ მას არ შევხვდებროდი, მაგრამ ამაოდ. მე და ნიკი ვმეგობრობდით და ამის დამალვას არც ვაპირებდით. თითქმის სულ ერთად ვიყავით.
ამაზე ჯასტინი სულ ბუზღუნებდა. ერთხელ ამ თემაზე ისე ვიჩხებეთ რომ მთელი კვირა ერთმანეთს არ ველაპარაკებოდით. ის გამუდმებით ერთს მიმეორებდა, რომ ნიკს ვიყვარდი... მე კი მუდამ ერთს ვპასუხობდი „ჩვენ მხოლოდ მეგობრები ვართ".. აი ამაზეც მუდამ ერთი პასუხი იყო „შეიძება შენთვის კი მაგრამ იმისთვის არა... მე ბიჭ ვარ და ეგეთი რაღაცეები უკეთ ვიცი"... ამაზე უკვე მე ვბრაზდებოდი და ასე.... როგორც გითხარით ერთი ასეთი ჩხუბის შემდეგ ერთმანეთს არ ველაპარაკებოთ... მერე ჯასტინი შემოიპარა ჩემთან ოთახში და ვარდები მაჩუქა. ეს რა თქმა უნდა მაპატიეს ნიშნავდა. მეც ვაპატიე აბა სხვაგვარად როგორ შეიძლებბოდა, მაგრამ პირობაც დავადებინე რომ არასდროს აღარ მეტყოდა არაფერს ნიკზე. ისიც დამპირდა. მეორე დღეს ჩვენ ტატუს გაკეთება გადავწყვიტეთ. ეს ტატუ უნდა გამხდარიყო ჩვენი სიყავულის სიმბოლო და თუ რომელიმე მას მოვიშორებდით ეს იმას ნიშნავდა რომ ერთმანეთი აღარ გვიყვარდა. აი ასეთი ტატუები გავიკეთეთ ორივემ
ძალიან ლამაზი იყო... და ორივემ პირობა დავდეთ რომ ამას არასდროს არ მოვიშორებდით....
ალბათ, დამეთანხმებით რომ ყველაფერი იდუალურად არის... მაგრამ ჯასტინის თქმის არ იყოს არაფერია მარადიული... ერთ დღეს მამამ საუზმის დროს მითხრა რომ ლონდონში უნდა გადავსულიყავით, რადგან სამსახურიდან იქ გადაიყვანეს. მე ძალიან გავბრაზდი და ოთახში ავავრდი... ვერ წარმოიდგენთ რამდენი ვიტირე. ლონდონში წასვლა ხომ ჯასტინთან დაშორებას ნიშნავდა...
იმედია იცით რომ კომენტარები უნდა დატოვოთ... და კიდევ ბოდიშს გიხდით, რომ ხშირ-ხშრად ვერ ვდებ...
მადლობთ რომ კითხულობთ
ყველანი ძალიან ძალიან მიყვარხართ....
