ძალიან არ მინდოდა ლოს-ანჯელესში დაბრუნება, მაგრამ რას იზამ ბედს ვერ გაექცევი... მთელი ჩემი ცხოვრები გადმავლობაში დინების საპირისპირო მიმართულებით მივდიოდი, მაგრამ ახლა არ გამომივიდა... ვერაფერი გავაწყვე წარსულნათ... მხოლოდ ერთი რამ მამშვიდებდა, ზუსტად ვიცოდი რომ მისი ნახვა ყველაფერს გამახსენებდა, მაგრამ ეს გახსენება ტკივილს არ მომიტანდა. პირიქით გამახარებდა, რადგან ბავშვობა იყო გამოცდა, რომელშიც მე გავიმარჯვე. ახლა, კი უკან დაბრუნება კიდევ ერთი გამოცდაა, რომელსაც აუცილებლად გავუძლებ და არ წავაგებ... ცხოვრება ხომ ერთი დიდი თამაშია. თამაში კი ხიფათითაა სავსე... ახლა მამასთან ერთად მანქანაში ვზივარ და სკოლაში მივდივარ, ვიცი იქ შესვლა ადვილი ნამდვილად არ იქნება მაგრამ გავუძლებ ამასაც გავუძლებ...
დერეფანში ფეხი რომ შევდგი ყველა მე მომაშტერდა... ყველა ჩუმ-ჩუმად ამბობდა ეს სემი არ არის? ცოტა უხერხული კი იყო, მაგრამ რას იზამ? თავი მაღლა ავწიე და წინ წავედი... საკლასო ოთახში რომ შევედი ის დავინახე... ხო სულ მავიწყებოდა მას ნიკი ერქვა
მან გამომხედა, მაგრამ მე ყურადღებაც არ მიმიქცევია, ისე წავედი ჩემი მერხისაკენ.
-როგორ ხარ? - მომვარდა ვიღაც გოგო
-ვარ რა შენ?
-მე კარგად... რა გქვია?
-სემი... შენ?
-მე ენი...
wow შენ ის ცნობილი სემი ხარ
-რა ცნობილი? - ამ დროს
-ვიზიარებ სემ - მოვიდა ნიკი
-მადლობ
-მერე შევხვდებით - თქვა ენმა და წავიდა
-შეცვლილხარ - მითხრა ნიკმა
-ხო ადამიანები იცვლებიან
-კი იცვლებიან მაგრამ შენ ძალიან შეცვლილხარ...
-მერე ეგ კარგია თუ ცუდი?
-კარგი, მაგრამ რაღაცნაირად ცივი გახდი
-სულაც არ ვარ ცივი, უბრალოდ ბევრი რამ ვისწავლე - ამ დროს ზარი დაირეკა და ყველა ადგილებზე დაჯდა... ვერ წარმოიდგენთ როგორ გამიხარდა ამ ოხერი ზარის დარეკვა... ნიკთან პირველმა შემთხვედრამ კარგად ჩაიარა, მგონი... გადავწყვიტე მასთან განსაკუთრებით ცივი ვყოფილიყავი... დისტანციისათვის...
დასვენებაზე ენს შევხვდი... ის ძალიან თბილი ადამიანი იყო და თან სასიამოვნო... მან დღეს საღამოს თავისთან სახლში დამპატიჟა. თურმე წვეულებას მართავს და... ძალიან მთხოვა მისვლა... ნამდვილად არ ვარ წვეულებების ხასიათზე, მაგრამ ისე მთხოვა რომ უარი ვერ ვუთხარი...
საღამოსთვის მოვემზადე. აი ასე ჩავიცვი
და ენთან სახლში წავედი. იქ ჩვეულებრივი სიტუაცია იყო, არაფერი განსაკუთრებული. ნიკიც იქ იყო... მაგრამ მასთან არ მილაპარაკია... წამოსვლას რომ ვაპირებდი ენმა დამიჭირა და მითხრა რომ ვიღაცის გაცნობა უნდოდა... ხელი მომკიდა და ეზოში გამათრია... იქ კი ერთი ბიჭი მოგვიახლოვდა, ვაღიარებ ლამაზი იყო, მაგრამ სახე კარგად არ უჩანდა.
-სემი გაიცანი ეს ჯეია... ჯეი ეს სემია ჩემი მეგობარი
