ერთი ფურცელი,ერთი კალამი და შედგენილი ნაჯღაპნი.

რაზე დავწერო? სანტერესოზე? საინტერესო ბევრია მაგრამ მხოლოდ ცუდი.ვგრძნობ გული უკვე დაიღალა,ხო დაიღალა ამდენი დრამატული ამბებით.რამოდენმე დღის წინ დაქალი დავკარგე.რატომ? არც მე ვიცი,ალბათ ჩემი ბრალია მე დავიწყე უსაფუძვლო ჩხუბი რის შემდეგაც მოხდა ის რომ მე ის დავკარგე.ანუ ჩემს ცხოვრებას ერთი აზრი უკვე გამოაკლდა.არვიცი რატომ მაგრამ ვხვდები რომ ჩემი მე სადღაც დავკარგე.ალბათ იქ,ბავშვობაში დარჩა,მე კიდევ აქ დამტოვა.ყველაფერს აქ დასაწყისი და დასასრული,ალბათ დადგა ჩემი ბავშვობის,გულჩვილობის დასასრული? მაგრამ არა! არ ვარ მე დიდი! აბა რამჭირს?.რატომ ვგრძნობ თავს განსხვავებულ ადამიანად,რატომ მგონია რომ ყველაზე ცუდი ვარ?,ალბათ ასეა, მაგრამ მე ის მაბედნიერებს რომ უფალს და მშობლებს ვიცი რომ ვუყვარვარ ! ბედნიერი ვარ რომ დედაც და მამაც მყავს ! მადლობა უფალს.!.რატომ არ ვარ ისეთი ბედნიერი როგორც ყველა ბავშვი? რა მაკლია ვერ ვხვდები.მეც მინდა ვიყო ბედნიერი,მეღიმებოდეს.!.ყოველთვის ვიღიმი,მაგრამ ეს მხოლოდ სხვის საჩვენებლად,ღიმილის ნიღბის ქვეშ კი დაღვრემილი სახეა.

რატომ დავწერე?? არ ვიცი , კიდევ ძალიან ბევრი რამის თქმა მინდა მაგრამ ვეღარ ვამბობ. აზრები გამეყინა, გავჩუმდი, შევწყვიტე, მაინც ვერ გადმოვეცი რაც მაწუხებდა. ხანდახან რაღაც რომ გაწუხებს და ვინმეს ეტყვი მერე აგარ გაწუხებს ხოლმე. მე მინდა რომ ყველაფერი კარგად იყოს, "თუ რამე დზალიან გინდა აუცილებლად აგისრულდება , უბრალოდ მთავარია კარგად შეარჩიო სურვილი”.

http://anniiiee.wordpress.com/2012/06/16/%E1%83%

9C%E1%83%90%

E1%83%AF%E1%83%A6%E1%83%90%E1%83%9E%E1%83%9C

%E1%83%98/#more-413