-სარა, რას აკთებ?
-არაფერს... როგორ ხარ?
-კარგად.. დაიკო იმედია იქ ყველაფერი კარგად იქნება
-იმედია მაქვს რობ იმედი მაქვს...
-მამა ნერვულობს, დედაც ეს აუცილებელი იყო...
-ფირმას სჭირდებოდა არა მას არ აინტერესებს ჩვენ რა გვჭირდება, ჩვენ არ ვიცნობთ არავის იქ...
-კარგი მე გადავჯექი ძალიან მშიაა
-ახლაც
-რაღაც არის დამამშვიდებელი
დღიურო ხანდახან ვფიქრობ ღარიბი რომ ვიყო უფრო ბედნიერი ვიქნებოდი, არ მომიწევდა ყოველტვის ღიმილი რომ დამემელა ფული ყველაფერი არ არ არის, მამაჩემს არასდროს გაუტარებია მთელი დღე ჩემთვის მან არც კი იცის რამომოწნს რაზე მაქ ალერგია :))) ის ჩემთვის უცხოა ის არ არის ჩვენი ოჯახის წევრი....
საჩუქარი კი რომელიც ყველაზე მეტად გამიხარდა ეს გიტარა იყო იასამნისფერი გიტარა რომელიც ახლაც ჩემთანა...
ის არის საჩუქარი რომელიც ყველაფერზე მეტად მიყვარს რაც კი გამაჩნია ოჯახის შემდეგ ის არის ოცნება ბავშვობა მელოდია და ახლი სიმღერების დასაბამი, ტკივილი და სიხარული სიყვარული და სიძულვილი მე მასში სრულყოფილებას ვხედავ სიმღერა არის საქმიანობა რომელიც ჩემს სამყაროს ქმნის ულეთეს....
დღიურო არ ვიცი რა მელოდება ლოს-ანჯელესში მაგრამ ვიცი მე ყოველთვის გეტყვი რომ მახსოვხარ....
