- ახლა შეგიძლიათ საქმეს შეუდგეთ. ეშლი! მე მგონი ასახსნელი არაფერია, არა? - კი, რა თქმა უნდა- მოწყენილი ხმით თქვა მან - კაბინეტი აჩვენე- უთხრა ღიმილით უფროსმა და კარებისკენ მიუთითა - ვაჩვენებ- თქვა ეშლიმ და ცოტა ხნის შემდეგ დაამატა- თუმცა ვერ ვაჩვენებ, არ ვიცი სად არის - როგორ თუ არ იცი? დღეს რაღაც დაბნეული ხარ, ალბათ გადაიღალე... შენი კაბინეტი ეშლი! - რა?- გაკვირვებით თქვა მან - ხომ გითხარი, შენი თანაშემწეა მეთქი! - კარგი, გასაგებია- ჩაილაპარაკა მან და უფროსის ოთახიდან დაბღვერილი გამოვიდა ბიჭთან ერთად,რომელიც მას გაკვირვებით შესცქეროდა. ოთახში შესვლისთანავე მან მეწყვილის „გაცნობა" დაიწყო: - სახელი-თქვა მკაცრად მან - ნეითი - გვარი? - კოლინსი - ასაკი - ეს დაკითხვაა თუ...- ეშლიმ წინადადება აღარ დაამთავრებინა- ასაკი მეთქი! - რაიმე ანკეტას ავსებ? - რამდენი წლის ხარ?! - თავი დამნაშავე მგონია- სიცილით თქვა ნეითმა - ხარ კიდეც! მე შენი ასაკი მაინტერესებს და არა შენი უაზრო კომენტარები! გაიგე? - გავიგე! 21 წლის ვარ - გასაგებია,გავაგრძელოთ- თქვა ეშლიმ და გაკვირვებით შეხედა ნეითს,რომელიც იცინოდა - რა გაცინებს? - არაფერი. აი, უკვე ვჩერდები- თქვა მან და სიცილი გააგრძელა. ეშლიმ დოინჯი შემოირტყა- როგორ გეტყობა რომ არ მიცნობ! - ძალიან ლამაზი ხარ- ჩაილაპარაკა ნეითმა. ეშლის კი მისთვის აღარაფერი უთქვამს, რადგან მობილური აწკრიალდა, რომელიც იქვე,მაგიდაზე იდო. - რა ხდება მეთ?- ეშლიმ ზარს უპასუხა - შეგიძლია ჩვენთან მოხვიდე? - ახლა? რატომ? - არაფერი ისეთი, სოფიას რაღაც იდეა აქვს და შენ გელოდებით - კარგი მოვდივარ, დროებით - ეგ ახალიც წამოიყვანე კარგი? - 10 წუთში მანდ ვართ- ეშლიმ მობილური გათიშა და განაგრძო- რაზე ვიყავით? - ლამაზი ხარ მეთქი- თქვა ნეითმა - გასაგებია, წამოდი - სად მივდივართ? - ეგ შენი საქმე არ არის, როცა მივალთ გაიგებ! - ანუ ინტერვიუ დამთავრდა- ჩუმად ჩაილაპარაკა ნეითმა და ეშლის მორჩილად გაჰყვა. რამდენიმე წუთში ოთახში შევიდნენ, სადაც მხოლოდ მათი ასაკის ადამიანები იყვნენ. - როგორც იქნა მოხვედით- თქვა ელისმა - აბა რა იდეა?- იკითხა ეშლიმ - გამარჯობა! მე სოფია მქვია - თქვა სოფიამ და ნეითს ხელი ჩამოართვა.- ეს მეთია, ეს ჰარი, ეს კი... - სოფი! თვითონ გავიცნობთ- თქვა მეთმა - კარგი, დავიწყებ. როგორც მოგეხსენებათ ჩვენ...- ჰარიმ სოფიას სიტყვა გააწყვეტინა -- მორჩი ახლა სიბრძნეებს და საქმეზე გადადი! საერთოდ არ გეტყობა სამსახურის გავლენა! - შენ ვის რას ეუბნები! რატომ არ იყავი გუშინ სკოლაში? -- დაღლილი ვიყავი - დააკონკრეტე! ახლა მეტყობა გავლენა? - მორჩით!- თქვა ლილიმ - კარგი, მოკლედ ვიტყვი. იქიდან გამომდინარე,რომ გადავიღალეთ, დასვენება არ გვაწყენდა - ეს უკვე მომწონს!- თქვა ელისმა - დამაცადე! ჩვენ ახალი თანამშრომელი გვყავს და უკეთ რომ გავიცნოთ- სოფია გაჩერდა - დაძაბა სიტუაცია- სიცილით თქვა ჰარიმ. სოფიამ თვალები გადაატრიალა და გააგრძელა - ყველანი მოვდივართ შენთან!- საჩვენებელი თითი ნეითისკენ გაიშვირა - ჩემთან?- გაიკვირვა მან - სად არის ტაში და ოვაციები?- იკითხა სოფიამ - ისე, ცუდი აზრი არ უნდა იყოს- ჩაილაპარაკა ელისმა - შესანიშნავი აზრია!- თქვა ლილიმ და კომპიუტერს მიუბრუნდა - ხო, რა გქვია?- ჰკითხა მეთმა ნეითს,რომელსაც ამ კითხვის მოსმენის შემდეგ სიცილი აუტყდა. - რა გაცინებს? - არ არის სასაცილო? ჩემი სახელიც არ იცით და ჩემთან უკვე თავი დაიპატიჟეთ -სიცილითვე უპასუხა ნეითმა - ეს ყველაფერზე ასე, უაზროდ იცინის! ნეითი ჰქვია!- თქვა ეშლიმ - მე ნეითს ვეთანხმები! სისულელეა!- თქვა ჰარიმ - არა, მე წინააღმდეგი არ ვარ! მართლა მინდა თქვენი გაცნობა! ასე რომ, მივდივართ!- თქვა ნეითმა და ოთახში მყოფებს წინ გაუძღვა. ახალგაზრდები სახლს მიუახლოვდნენ. საშუალო ზომის, ორ სართულიანი სახლი იყო. წინ ბაღი ჰქონდა, სადაც მწვანე ფერის ულამაზეს ხეებს შორის ვარდისფერი ყვავილები მოჩანდა. - ვაუ!- თქვა ლილიმ და სახლს სურათი გადაუღო,რამაც ნეითი ისევ გააღიმა. - საყვარელი სახლია- აღნიშნა სოფიამ. - მოდი შიგნიდანაც ვნახოთ, იქნებ უფრო მოგეწონოთ- თქვა ნეითმა და სახლის კარები გააღო. შესვლისთანავე ეშლი იქვე მდგარ დივანზე მოკალათდა და ნეითს ჰკითხა: - მარტო ცხოვრობ? - კითხვას ასე რატომ მისვამ? შენ ცხოვრობ მარტო? - კი. - რატომ?- ჩუმად იკითხა ნეითმა - მშობლები არ მყავს!- უთხრა გადაჭრით ეშლიმ და ნეითს ისეთი თვალებით შეხედა,რომ მიხვდა, კითხვების დასმას აზრი რომ არ ჰქონდა. - მართალია ეშლი, გვითხარი ვინ ცხოვრობს ამ სახლში კიდევ?- სიტუაცია გაანეიტრალა მეთმა - ჩემი მეგობარი - რა ჰქვია?- იკითხა ელისმა - ლექსი - ბიჭია თუ გოგო?- ჰკითხა სოფიამ - სულელო! ლექსი რომ გოგოს სახელია არ იცი?- თქვა ლილიმ - მაშინ...- რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ სოფიამ კითხვა მოიფიქრა- დარწმუნებული ხარ,რომ მეგობარია? - სავსებით- თქვა ნეითმა და ჩაიცინა- აი! მოდის ოთახში მყოფები დიდხანს იყურებოდნენ აქეთ-იქით და ბოლოს ხელში პატარა, საყვარელი ძაღლი შერჩათ,რომელიც დივანზე მჯდარ ეშლის და სოფიას მიუახლოვდა და ყეფა დაიწყო. - ეს არის შენი მეგობარი? ჩავარდება ახლა პანიკაში ერთ-ერთი ჩვენგანი - ჰარიმ სიცილი დაიწყო - წაიყვანეთ! მოაშორეთ! რას მომვარდა, მეტი ვერავინ ნახა? რომ მცოდნოდა ძაღლი,რომ გყავდა ამ სახლს არც მოვეკარებოდი!- ყვირილით ამბობდა სოფია - სოფ! დაწყნარდი. ძაღლი კი არა ნახე რა საყვარელი ცუგაა- თქვა ელისმა - ძაღლების გეშინია?- სიცილით იკითხა ნეითმა - მოაშორე ეს საზიზღარი არსება, თორემ შუბლში ტყვიას დავახლი და შენც ზედ მიგაყოლებ! - შეასრულე ამის ბრძანება, გამკეთებელია- სიცილით თქვა ლილიმ ნეითმა ლექსი ხელში აიყვანა და ეშლის გვერდით ჩამოჯდა.
იმედია პესონაჟების დამსახსოვრება არ გაგიჭირდებათ :დ (თან სრული შემადგენლობა არ არის ჯერ :დ) დააკომენტარეთ <3
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:787 | დაამატა:NMLL | რეიტინგი:5.0/2
nano vekua, Ra tqma unda ar mwyenia : )) gvian imitom vdeb,rom dzalian cota komentarebs wert da agar michndeba survili rom davdo. imedia ase ar gagdzeldeba, torem shvwyvitav motxrobas : (( Vecdebi shemdegi tavi ufro didi iyos : ))
