ნეტა რა არის პირველი სიყვარული? გრძნობა, რომელიც გვართობს და გვხიბლავსი! ნუთუ ორივე ოჰ, ღმერთო ჩემო, ეხლა საკონტროლო მაქვს უსაშინლესი და მეცადინეობის მაგივრად ვზივარ და იმ პირველ სიყვარულზე ვფიქრობ! გული დამიჭრა საზიზღარმა, შხამიანი ისრით. . . საშინლად მტკივა. ვგრძნობ ტკივილს უიმედო ნოსტალგიისას!. . . ბუზღუნებს ჩემი მეორე მე. . .
- ხვალ გამოცდა გაქვს, იმეცადინე!
- ვიცი!
- რომ იცოდე სულელივით არ იჯდებოდი და სხვაზე არ იფიქრებდი!
- ვინ სხვაზე მე ხომ ვმეცადინეობ
- გეთანხმებ, კითხულობ, წერ, მაგრამ თვალწინ ასოების Nნაცვლად ვის ხედავ ფიქრში ვინ გიზის გამოცდა თუ სიყვარული?
- კარგი რა! არ შეიძლება ასე! თავს ნუ იტანჯავ! დაივიწყე, როგორც მან დაგივიწყა, შეძელი ეს, როგორც მან შეძლო, გადაიყვარე, როგორც მან გადაგიყვარა, აღარ გაიხსენო, როგორც ის არ გიხსენებს, აღარ იფიქრო, როგორც ის არ ფიქრობს. . . . - არ შემიძლია! ვერ ვივიწყებ! ვერ შევძელი! ვერ გადავიყვარე! არ გახსენებაც ვერ შევძელი! მასზე ფიქრიც ვერ შევწყვიტე!. . . უძლური ვარ. . .
- არა, შენ ძალიან ძლიერი ხარ! შენ ბევრი რამე შეგიძლია! შეგიძლია, ოღონდ მოინდომე! შენ ყველაფერი შეგიძლია!
- არ შემიძლია, არ შემიძლია! მინდა, მაგრამ არ გამომდის! ყოველთვის, როცა დავიწყება მინდა, მაშინ უნდა მოხდეს ყველაფერი, მაშინ უნდა გამახსენოს ვიღაცამ ან რაღაცამ! რატომ რატომ, ღმერთო ჩემო, რა დავაშავე- ნუ ნერვიულობ, ნუ ბორგავ, ნუ ბობოქრობ! შენ არაფერი დაგიშავებია. უბრალოდ შეგიყვარდა ის ვინც ვერ დაგაფასა, ვერ მოგიარა, ვერ გაგიფრთხილდა. . .
- იქნებ ისევ ვუყვარვარ და . . .
- არ გიფიქრია, იქნებ არასოდეს ყვარებიხარ
- არა, არა, ის დღეები, ის დაუვიწყარი, ლამაზი სიტყვები, თბილი საუბარი, ყველაფერი ტყუილი იყო
- შეიძლება ტყუილი იყო, შეიძლება! სიამოვნებდა და გამოგიყენა!
- არა, არ გამოუყენებივარ, ვიცი! ვიცი! ვიცი! ვუყვარდი! არა, თუ არ ვუყვარდი, მოვწონდი მაინც. ეს ვიცი ნამდვილად! არ არის ისეთი, რომ ამდენი ეაფერისტა!
- რა იცი?
- ვიცნობ!
- იცნობ
- ჰო, ვიცნობ!
- იცნობი
- კი, ვიცნობ!
- დარწმუნებული ხარ, რომ იცნობ
- ახლა თუ არა, მაშინ ვიცნობდი! მაშინ, ადრე. . .
- ხომ ხედავ, შენით აღიარე, ადრე ვიცნობდიო, შეიძლება მაშინაც არ იცნობდი სათანადოდ!
- რატომ დიდი დრო იყო ერთმანეთის შესაცნობად!
- უცნაური იყოო!
- კი იყო, მაგრამ მაინც ვიცნობდი!
- იცნობდი
- მართალი ხარ! იყო, ძალიან საყვარელი იყო,, პატარა ბავშვი! მეც ბავშვი ვიყავი. . . ბავშვი იყო, მაგრამ ამაყი და მზრუვნელი ბავშვი! ბავშვი ხარო, რომ გეთქვა, ეწყინებოდა. . . ეს ალბათ იმიტომ, რომ ბავშვი იყო და სურდა, დიდი ყოფილიყო!. . .
- და ბავშვმა ვერ შეინახა სიყვარული. . .
- ბავშვი. . .
- დაწერე!
ამ ფიქრებს ვერაფერს ვუხერხებ თავს. ყოველწუთს ჯასტინი მელანდება. სულ ის მიდგას თვალ წინ.არაფერი მშველის არფერი. ვერც გიოსთან გატარებულმა წუთებმა ვერ მაგრძნობინა შვება. მის მაგივრად ჯასტინს ვხედავდი. წარმოვიდგინე რომ ის კიარა ჯასტინი იდგა და ის მელაპარაკებოდა. ღმერთო.სულ შევიშალე გავგიჟდი.რატო?რა დავაშავე? ამ ფიქრებში როდემდე უნდა ვიყო? თუმცა დრო აღარც დამრჩა . ჩემ დო ამოიწურა. სულ რაღაც რამდენიმე სსაათიუ დამრჩა და მე სამუდამოდ მოვწყდები ამ ქვეყანას. ხო გიკვირთ არა? უკვე გავიდა 7 დღე და 8 დღე იწყება. ჩემი წესიერი ცხოვრების უკანასკნელი საათები მოახლოვდა. ვგრძნობ რომ უკვე მალე ცუდი რამ მომივა და ასეც მოხდება. ყველა ჩემს სახლშია შეკრებილი. ყელა მეგობარი თუ ნათესავი. ამხელა ბინაში კაცი უკვე ერთ ადგუილასაა გაქვავებული რადგანაც განძრევის საშვალება არავის აქვს. ვერავინ ინძრეა იმდენ ხალხია ჩემს ბინაში.თვენ წარმოიდგინეთ და მარც და მისი მეგობრებიც კი მოვიდნენ და უკანასკნელი ბოდიში მომიხადეს იმისთვის რაც კი რამე გამიკეთეს და ბოდისდი მომიხადა იმ დღისთვის რომელიც ცეკვაზე მოხდა. ახალ ვხვდები რომ ადამიანი მხოლოდ მაშინ ხვდება საჯკუთარ დანაშაულს თუკი სხვა ადამიანი კვდება ან რამე ემართება. უკანასკნლლ წუთებს ვითვლი მაგრამ სახეზე ძალიან ბედნიერი ვარ.უფრო სწორედ ასე ვაჩვეენბ ყველას . ხოლო შინაგანად ამ რაღაცეებზე ვფიქრობდა ვიტანჯები. უკვე ბოლო წუთებიღა დარჩა სანამ გავიგებთ თუ რა მომივა . ღამეს მოჰყვა ჩუმი სევდა, გული მოწურულა და თითქოს აღარც ძგერდა. სხეულში გაისმოდა მარტოობისგან აკვლებული სულის ხმა.კიოდა ტიროდა,როგორც არასდროს.ღამის წყვდიადში კაშკაშებდა მთვარე,მთელი მისი სხივებით სვეტებად იფანტებოდა და მთლიანად დაჰყურებდა ჩემს ოთახს ისევ ისე ვრჩები ჩემ თავთან მარტოდ და ფიქრებში ვიკარგები... ხანდახან ისევ ისე ჩამესმის ტალღების ხმა,როგორც ადრე,თოლიების გაპრენა ცაზე... ყველაფერი ისეთი ლამაზი იყო, თუმცა ამ ლამაზ წუთებს ტკივილი და იმედგაცრუებაც მოჰყვა,რომელიც შენ მომიტანე... ყველაფერი ლამაზი რაც გამაჩნდა აღარ არის, ის ლამაზი დღეები უკვალოდ გაქრა ,მხოლოდ სიცარიელეა ჩემს გულში.უგულო ადამიანი ვარ ,რომელსაც ღმერთმაც კი აქცია ზურგი.დრო გადის ყველანი ვიზრდებით,მე კი ისევ 15 წლის ბავშვი ვარ დროში ჩარჩენილი, იმ წლებში სადაც შენ დაგტოვე ჩემ სიყვარულთან ერთად იმ დღეს მიმატოვე,სამუდამოდ წახვედი და გულში სიცარიელე დამიტოვე. შენი ლამაზი სახე,თვალები შენი მზერა დღემდე გონებაში ჩამრჩა.შენ იყავი ხარ და იქნები,სანამ სიკვდილი შენამდე არ მომიყვანს... "წახვედი და თვალზე ცრემლი დამიტოვე,
უცებ ავედექი წყლის დალევა მინდოდა მაგრამ უეცრად თაბრუ დამეხვა და ძირს დავარდი ტკივილს ვგრძნობ...რაგაც ხდება,თითქოს გულს მართმევენ და მთელი სხეული მეწვის. საათებს საათები მისდევს,უცებ ყველაფერი დასრულდა და გულმაც შეწყვიტა ძგერა. მაგრამ ჩემში მაინც ძგერს რაგაც პატარა,რომელიც ჯერ კიდევ მაცოცხლებს და მაფიქრებს შენზე. ...სინათლეს ვხედავ,ნუთუ შენს უნახავად წამიყვანს გმერთიი.. ნუთუ ამ წუთებს მხოლოდ შენზე ფიქრები გამაძლებინებს..? ყველაფერი დამთავრდა სისხლი გამეყინა... ვხვდებოდი რომ აგარ შემეძლო თვალების გახელა. მენატრები დედი... მცივა... გზას ვხედავ რომლის ბოლოსაც სინათლე მოსჩანს. აქ ყველა კარგებია... მთელმა ცხოვრებამ თვალწინ ჩამიარა, გხედავდით თქვენ, როგორ ტიროდით ჩემზე. ვხედავდი თქვენს თვალებს სევდიანს სიყვარულით სავსეს როგორ წყდებოდა ცრემლი და გაყინულ სახეს მითბობდა.. მე აღარ დავბრუნდები დედი.. მე იქაც მეყვარებით ბები... ჩემი სიცოცხლე დრამად იქცა... ა ეს უკვე 3 თავია რაც დღეს დავდე .მმემგონი პატარაა არაა და იმედია მოგეწონებათ.მიყვარხარტტტტტტ
Daamowma da daamowma:-TaTaM
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:944 | დაამატა:tako♥♥♥ | რეიტინგი:5.0/4
