1თავი,2თავი

ყველანი ქვევით იყვნენ და მიცინოდნენ.. შემდეგ ერთიანად დაიყვირეს...-გილოცავთ<33333 ყველა ცალ-ცალკე მოვიდა და მომილოცა.. დედაც იქ იყო, და ის ვიღაც უცნობიც. ჩემი ბავშების გარდა აქ ჩემი კლასელებიჩ იყვნენ. იქაურობა ძალიან მაგრად იყო მოწყობილი. ქეითმა ძალიან მაგარი სამაჯური მაჩუქa. და ისე გააკეთეს, რომ მთელ ქვეყანაზე მსგავსი სამაჯური არავის ქონდა, მხოლოდ ჩვენ ორს.

ჰარიმ უმაგრესი თაიგული მომართვა.

 ხოლო მაიკმა კი ძალიან ლამაზი ყელსაბამი.

რომელზეც გული იყო გამოსახული. დღემ კარგად ჩაიარა.დედამ რამდენიმეჯერ სცადა ჩემთან დალაპარაკება, მაგრამ სულ გავურბოდი. მალე მაიკმა გარეთ გამიყვანა. იქ იყვნენ ქეითიც და ჰარიც.. -ჩვენ გვინდა რომ ყველა ერთად წავიდეთ მანქანით სასეირნოთ...(ჰარი)ეს აზრი განსაკუთრებულად მომეწონა. მგონი მთელი ქალაქი მოვიარეთ. მანქანა ძალიან სწრაფად მიგვყავდა.. უეცრად წინ მანქანა გადაგვიდგა, მაიკმა გვერდი ვეღარ აუარა და რაღაცას მთელი ძალით შევასკდით. განება არ დამიკარგავს, ამიტომ ყველაფერი მახსოვდა. ვკიოდი, მთელ ხმაზე მაგრამ ჩემი არავის არ ესმოდა, ხმას არცერთი არ იღებდა. თავი სასწაულად მტკიოდა, თითქოს მისკდებოდა. ტკივილისგან უკვე თვალები მებინდებოდა. ვერ ვინძრეოდი, განძრევის თავიც არ მქონდა. მერე მახსოვს უფრო ძლიერი ტკივილი, გარშემო ბურუსი.თვალები რომ გავახილე, მივიხედ მოვიხედე, ოთახში ვიყავი. სავარძელში ვიღაც ქალს ეძინა, თავზე კი ვიღაც კაცი მედგა და თავი ჩემ ბალიშში ქონდა ჩარგული. მთელი სხეული მტკიოდა, თავი ტკივილისგან მისკდებოდა. თავში ერთმა აზრმა დამარტყა.. "რა ხდება? რატომ ვარ აქ?"ამ დროს ტკივილისაგან დავიკვნესე. იმ კაცმა უცებ თავი წამოწია.. ქალმაც გაიღვიძა..

-შვილო, ელე? ელე კარგად ხხარ?(ორივეს ცრემლები მოდიოდა, როცა ამ სიტყვებს ამბობდნენ..)

- შვილო? ელე? (მე)კიმაგრამ მე ელე მქვია.. რატო არაფერი მახსოვს? ამ ფიქრებმა სიგიჯის ზღვარზე მიმიყვანა..საშინელ ისტერიკაში ჩავვარდი, ვტიროდი.. საშინლად ვტიროდი ვკიოდი. ამ დროს პალატაში ექთნები შემოცვივდნენ და რაღაც ნემსი გამიკეთეს. მერე არაფერი მახსოვს.

თვალები რომ გავახილე იმ ქალის და კაცის ლაპარაკს მოვკარი ყური..

-რა უნდა ვქნათ? ელეს არაფერი ახსოვს.. და ეს ყველაფერი სულ ჩემი ბრალია.. მე რა დდეა მქვია შვილი ვერ გავზარდე.. (ქალი)

-არ ხარ მარტო შენ დამნაშავე, ელეს უბედურებაშ დიდიწვილი მეც მიმიძღვის, მაგრამ ის საშინელი შემთხვევის შემდეგ საშინლად ვიყავი, იმ ტრაგედიამ რომელიც ჩვენ ყველას გადაგვხდა თავს, ყველას დიდი იარა დაგვიტოვა გულში. არ უნდა გამეშვით ლონდონში სააცხოვრებლად..(კაცი)

ამ დროს შეამჩნიეს რომ მეღვიძა და ორივე ჩემთან მოვიდა..

-ელე როგორ ხარ დედი? გაიღვძე?

-თქვენ დედაჩემი ხართ?

 -ხო ელე.. ნუთუ არ გახსოვარ..

-მაპატიეთ ვერაფერს ვიხსენებ,.. ელე მქვია?

-კი შვილო ელე..რა მჭირს? რატომ ვარ აქ? ან რატო არ მახსოვს არაფერი?

-ავარიაში მოყევი.. საშინელ ავარიაში.ეს რომ გავიგონე თვალებიდან ცრემლები წამომცვივდა...ამ დროს ექთანი შემოვიდა.. და მათ სთხოვა, რომ დასვენება მჭრდებოდა, ყველა გაუშვა გარეთ.მე კიდევ დავრჩი მარტო, ჩემს ფიქრებთან. უეცრად შევამჩნიე, რომ ხელზე სამაჯური მეკეთა. მახსნა ვცადე, მაგრამ გული საშინლად მეტკინა.. მაშინ დავფიქრდი თუ რატომ იყო ასე მნიშვნელოვანი ჩემთვის ეს სამაჯური.თვას საშინლად ვგრძნობდი, ამ ქვეყანაზე არაფერს ვნიშნავდი, არავის ვიცნობდი, საკუთარი სახელიც კკი არ მახსოვდა, ვერ ვიხსენებდი ჩემს მშობლებს, საკუთარი ცხოვრების შესახებ არაფერი ვიცოდი, ტირილი მინდოდა მაგრამ არ შემეძლო, ვფიქრობდი როგორ მოვხვდი ავარიაში, მარტო იყავი თუ არა.. მყავდა თუ არა მეგობრები,..ამ ფიქრებში ჩამეძინა. რომ გავიღვიძე შედარებით უკეთ ვიყავი. წამოვჯექი და ისევ ფიქრი დავიწყე, რომ კარები იმ ქალმა შემოაღო.

-როგორ ხარ დედა?

-კარგად.. დღეს შედარებით უკეთ ვარ. თქვენ როგორ ბრძანდებით?

-ელე გთხოვ მასე ნუ მეძახი, ბოლოსდაბოლოს დედაშენი ვარ..გთხოვთ ჩემი ცხოვრების შესახებ მომიყევით, პატარაობის შესახებ. მეგობრების შესახებ და საერთიდ ყველაფერი.-კარგი პირველ რიგში გეტყვი, რომ ერთმანეთთან ახლოს არასოდეს ვყოფილვართ, რასაც გქვია დედა-შვილობა ესეთი გრძნობა არასოდეს განგვიცდია, რასაც ძალიან განვიცდი. რაც ლონდონში გადავედით საცხოვრებლად შენს მიმართ ვეღარ ვიჩენდი ყურადღებას, ჩემმა უყურადღებობამ კი ასეთ მდგომარეობაში ჩაგაგდო. დილიდან საღამომდე გარეთ ვიყავი, ვმუშაობდი, ყველანაირად ვცდილობდი რომ სახლში რაც შეიძლება ნაკლები დრო გამეტარებია. შენც იგივეს აკეტებდი. სულ სკოლაში იყავი. ერთი დაქალი გყავდა, ერთი ძმაკაცი და შეყვარებულიც..

-მერე ახლა სად არიან?

mgoni kargi tavi gamovida, tan sakmaod didi..

imedia mogewonat...<33333333