ეს თავი ChAkUnA-სია<3.. იმედია მოგეწონება.. მიყვარხარ ძაან..<333 ჩემი ბოთე:**

ნეითმაც შემხედა და მისმა შეეყვარებულმაც გამომხედა.. გამომხედა და გავშეშდი.. ეს ჭორიკანას ერთ-ერთი მთავარი როლის შემსრულებელი მსახიობი ბლეიქ ლიველი..

გაკვირვებული დავრჩი.. სანამ ნეითი არ მოვიდა და არ მიმიყვანა მაგიდასთან:დ თან გზაში მეუბნებოდა რომ გამოვფხზლებულიყავი:დ 

-გამარჯობა.. მაგიდასთან მისვლისთანავ მხოლოდ ამ სიტყვის თქმა მოვახერხე..))

ბლეიქ არ მიაციო ყურადღება.. შენი ფანია და მაგიტომ არის ეგეთ დღეში.. თქვა და გაეცინა...

კარგით ვსიო უკვე კარგად ვარ.. ეს ვთქვი თუ არა ჩემს ტელეფონზე ზარი შემოვიდა, დავხედე და ნომერი მეუცხოვა, ამიტომაც ვუპასუხე, მაგრამ სჯობდა არ მეპასუხა..

-გისმენთ...

-აჰა უკვე მისმენ? მგონი ასახსნელი გაქვს სად ხარ...

-მოიცა მე შენთვის მაქვს რამე ასახსნელი? მითუმეტეს ჩემი ადგილსამყოფელი?

-რათქმა უნდა ასახსნელი გაქვს. ძალიან მეეჭვება..

-მაიკ მე იმიტომ წამოვედი რომ მინდოდა ჩემს თავში და ყველაზე მთავარი ჩემს გრძნობებში გავრკვეულიყავი ასე რომ ნახვამდის,,

-მოიცა არ გათიშო მე შენთან საუბარი არ დამიმთავრებია..

-სამაგიეროდ მე დავასრულე..

ვთქვი და ტელეფონი გავთიშე..

-ყოფილი შეყვარებული იყო>?(ბლეიკი)

-ნუ თითქმის..(მე)

ამ დროს ნეითს დაურეკეს და გარეთ გავიდა..

მანამდე მე და ბლეიკმა რაღაცეები ვილაპარაკეთ, რომ ამ დროს შეწუხებული სახით შემოვიდა ნეით..

-ყველაფერი კარაგდ არის?(ბლეიკი)

-კი უბრალოდ ახლა უნდა წავიდე სერიალთან დაკავშირებით სასწრაფო საქმე გამომიჩნდა, დღეს გვიანობამდე არ მეცლება. (ნეითი)

-არაუშავს შენ წადი შენს საქმეებზე და მე ელესთან ერთად დავრჩები..(ბლეიკი)

-ხო წადი, ჩვენ ერთად ძალიან კარგ დროს გავატარებთ(მე)

აბა ჰე გოგოებო საღამოს გნახავთ, თქვა და წავიდა..

მე და ბლეიკმა კი ლაპარაკი გავაგრძელეთ.

-აბა რა გავაკეთოთ.?(ბლეიკი)

-რავიცი რამე მოვიფიფიქროთ.. მოდი ასე მოვიქცეთ ჩემს ნომერში ამომყევი ტანსაცმელს გამოვიცვლი და შემდეგ სასეირნოდ წავიდეთ და ტან უკეთ გავიცნოთ ერთმანეთი..(მე)

-კაი წავიდეთ(ბლეიკი)

მართლაც ოთახში ავედით და ტან ჩემს შესახებ ვუყვებოდი.

სწრაფად გამოვიცვალე, მანამდე ბლეიკი ჩემს ახალ ტანსაცმელებს ათვალიერებდა. რომ უცებ ჩანთა გადამიბრუნდა და ყველაფერი ძირს ჩამეყარა რაც კი შიგ მეწყო.

ბლეიქმაც ჩემი დახმარება გადაწყვიტა. რომ ხელში ის ბუკლეტი აიღო რაც სეირნობის დროს მომაჩეჩა.

-ელ ეს რა არის?(ბლეიკი)

-ააა, ეგ გუშინ ვიღაც გოგოებმა მომცეს ბაღში სეირნობის დროს.. არც წამიკითხავს, რაღაც სისულელე იქნება, გადასაგდები..(მე)

-რას ამბობ? გადასაგდებუ?:დ შენ დიდი შანსი გაქ პოპულარული გახდე ზუსტად ამ ბუკლეტის დახმარებით.(ბლეიკი)

-რა? რას გულისხმობ?(მე)

-ეს არის ნიუ იორკში ყველაზე პოპულარული სააგენტოს ბუკლეტი.. ისინი აცხადებენ რომ უნდათ მიიღონ შესაბამისი ტანის ადამიანი ფოტოსესიისთვის.

ვსიო მოემზადე პირდაპირ სააგენტოში მივდივართ..(ბლეიკი)

-არა ეს სრული სისულელეაა.. მე არსადაც არ ვაპირებ წასვლას.(მე)

-აბა, არ მაინტერესებს არაფერი, შენს უარს არ მივიღებ. ვსიო ადექით და წავედით(ბლეიკი)

-რაა??.. არააა.. არ მინდაა(მე)

მაგრამ ჩემი წინააღმდეგობის მიუხედავად ბლეიკმა რასაც ქვია ძალით წამათრია იმ სააგენტოში.. ისეთი აღფრთოვანებული იყო მთელი გზა არ გაჩერებულა.

მივედით თუ არა პირდაპირ დირექტორის ოთახისკენ გამაქანა ბლეიკმა.

ამ ფირმის წარმომადგენელი აღფრთოვანებული იყო ჩემი შესაძლებლობებით, თვითონაც ვერ ვხვდებოდა ასეთი რა მქონდა.. მოკლედ ამიყვანეს და დღეიდან ფოტომოდელი ვიყავი, ჩემი სამუშაო კი ხვალიდან იწყებოდა..

იქიდან გამოსულმა ბლეიკმა აიტეხა გინდა თუ არა ეს ამბავი უნდა ავღნიშნოთო. მეც მისი ძალიან მადლობელი ვიყავი და უარი ვეღარ ვუთხარი.

ერთ ძალიან მაგარ რესტორანში წავედით და ძალიან კარგად გავერთეთ//.. ბლეიკი თანდათან უფრო და უფრო მომწონდა.

გვიან სასტუმროში დავბრუნდით.. ბლეიკი თავის ნომერში წავიდე მე კი ჩემსაში. ხვალ დილით უნდა წავსულიყავი სააგენტოშ რათა გავცნობოდი ყველაფერს თან ბლეიკიც მომყვებოდა..

თან დავიწყე ფიქრი, რომ მე აღარ ვიყავი ის პატარა გოგო, ან თუნდაც ის თინეიჯერი რომელსაც ყველაფრის სჯეროდა.. მე უკვე სულ სხვა ვიყავი. მე უკვე გავიზარდე და აღარავის მივცემდი უფლებას ისევ რაიმე ტყუილი ჩაებეჭდათ ჩემთვის..

დილით ადრე ბლეიკი თავზე დამადგა.. გვაგვიანდებაოოო ყვიროდა და ძილს არ მაცლიდა. მეც რა უნდა მექნა ავბოდიალდი, ჩავიცვი და წავედით..

ძალიან კარგად მიმიღეს.

გადიოდა დღეები და მე თანდათან უკეთ და უკეთ ვხდებოდი. ვგრძნობდი რომ ყველაფერი თავის კალაპოტში დგებოდა. არც იანზე ვფიქრობდი და არც მაიკზე.. თითქოს ისინი არც არსებობდნენ ჩემს ცხოვრებაში..

ხანდახან ვფიქრობდი-"ნუთუ დავივიწყე ორივე და ახლა ისინი ჩემთვის აღარაფერს ნიშნავენ?"

მაგრამ შემდეგ ეს ფიქრიც მავიწყდებოდა და ჩემს დღევანდელ ცხოვრებაზე გადავერთვებოდი ხოლმე.. ნეითთან და ბლეიკთან თანდათან უფრო და უფრო ვახლოვდებოდი. თითქმის სულ ჩემთან ერთად იყვნენ და თავს უფრო ბედნიერად ვგრძნობდი.. მე ისინი შემიყვარდნენ როგორც ღვიძლი და-ძმა.

ასე და ამგვარად გავიდა ერთი წელი, რაც ნიუ იორკში ჩამოვედი.!!

იმედია მოგეწონებათ<333

ვიცი ცოტა პატარა თავი გამოვიდა მაგრამ შემდეგში გამოვასწორებ:დ:დ

მიყვარახრთ<33