პირველ რიგში მინდა ყველას ძალიან დიდი მადლობა მოგიხადოთ იმისათვის რომ ხმა მომეცით და შესაძლებლობა ახალი მოთხრობის წერა დამეწყო.. ძალაინ დიდი მადლობა..<333 ძალიან მიყვარხართ:*

იმედია მოგეწონებათ♥♥♥

მინდა გიამბოთ ჩემი ცხოვრების შესახებ. ჩემი სახელია ელენა, მეგობრები ელეს მეძახიან.

ვარ თექვსმეტი წლის, დაახლოებით ერთ კვირაში ჩვიდმეტის გავხდები. ვცხოვრობ ლონდონში, პატარაობისას მაიამიში ვცხოვრობდი დედასთან და მამასთან ერთად, მაგრამ ჩემი მშობლები ერთმანეთს გაეყარნენ. მამა მაიამიში დარჩა საცხოვრებლად, მე კი დედამ ლონდონში წამომიყვანა და სწორედ ამ დროს დაიწყო ჩემი ჯოჯოხეთი.რატომ გაეყარნენ ჩემი მშობლები? ეს ძალიან რთული კითხვა,რომელზეც ზუსტი პასუხი არც მე ვიცი. უფრო სწორედ არ მახსოვს. ვიცი, რომ როდესაც პატარა ვიყავი რაღაც საშინელება დამემართა, რამაც ხელზე პატარა იარა დამიტოვა.ყოველ დღე ვფიქრობ და ვიხსენებ რა მოხდა მაშინ, რა დამემეართა, მაგრამ არაფერი გამომდის. დედა კი არაფერს მეუბნება. მამასთან ხშირი კონტაქტი არ მაქვს. რაზეც ძალიან მწყდება გული. ვიცი რომ ვენატრები და მუდამ ცდილობს ჩემს ნახვას, მაგრამ არ გამოსდის, რადგან მე არ მინდა მისი ნახვა, ვიცი ბავშვური აკვიატებაა, მაგრამ როდესაც მას ვნახუობ სულ ის წუთები მახსენდება, როდესაც ერთად ძალიან ბედნიერები ვიყავით, ასეთი წუთები ჩემს გონებაში ძალიან ცოტა არის.. როდესაც ეს ღარაც საშინელი ამბავი მოხდა დაახლოებით ვიქნებოდი ოთხი ან ხუთი წლის.ვიცი რომ მას შემდეგ გაფუჭდა მშობლების ურთიერთობა. მახსოვს როგორ ჩხუბობდნენ ყოველდღიურად, მაგრამ ჩემს გამო მაინც ერთად იყვნენ. მაგრამ ათი წლის ასაკში უკვე საბოლოოდ გაუფუჭდათ ურთიერთობა.ახლა კი ჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთია. პატარაობაში ძალიან კარგი, ზრდილობიანი და მორცხვი გოგო ვიყავი, რის გამოც ჩემი ტოლებისგან ძალიან ბევრი დამცირება მივიღე. ამ ყველაფერმა კი მე საბოლოოდ შემცვალა. სწავლასაც კი ზურგი ვაქციე, გავხდი ძალიან ცუდი ადამიანი, ჩემში არც ზრდილობა არის დარჩენილი, და ის მორცხვობა რომელიც პატარაობაში მქონდა, მხოლოდ ერთი რამ მაქვს რაც მას შემდეგ დრომაც კი ვერ წაიღო სილამაზე..ხშირად მჭირდება მშობლების გვერდში დგომა, მაგრამ არცერთი არ არის ამ დროს ჩემთან. დედა ყოველდრე დილიდან დაღამებამდე მუშაობს, მამა როგორც ვთქვი მაიამიში ცცხოვრობს, მე კი მათ გარეშე და მათი ყურადრების გარეშე ვიქეც ასეთ ადამიანად.ვინც მაძლიერებს ეს არის ჩემი შეყვარებული, მაიკი. ძალიან კარგი ადამიანია, ძალიან ვუყვარვარ და მეც ძალიან მიყვარს., მაგრამ ისიც ჩემნაირია, ეს ყველაფერი მასაც მშობლების უყურადრებობის გამო მოუვიდა.

ერთი დაქალი მყავს და ერთი ძმაკაცი.

ქეითი

და ჰარი

ისინიც ამ მიზეზის გამო იქცნენ ასეთ ადამიანებად. ჩვენ ვითვლებით სკოლის მეამბოხე სულებად.ჩვენი ყველას ეშინია, ყველა ცდილობს ჩვენგან თავი რაც შეიძლება შორს დაიჭიროს. ყოველდღე დავდივარ სკოლაში, მაგრა ხშირად სკოლამდეც არ მივდივარ. სუსტებს და მორცხვებს ვამცირებ. მიყვარს ძლიერი მუსიკები, უკვე რომანტიკულს ვეღარაფერს ვერ ვიტან, ვერც სიმღერებს სიყვარულზე. ვცდილობ მოვუსმინო მუსიკებს რომლებიც ძალიან ძლიერია, უფრო სევდიანი. კინოებს ვუყურებ საშინელებათა ჯანრისაას, ერთი შეხედვით შეიძლება ყველას სუსტ და დაუცველ ადამიანად მოვეჩვენო, მაგრამ ეს ასე არ არის.მიტაცებს სპორტის თითქმის ყველა სახეობა, ოღონდ მხოლოდ და მხოლოდ ბიჭების,:დ დავდივარ ბოქსზე, ჭიდავზე და ძალიან წარმატებულიც ვარ. მთელს ლონდონში პირველი ადგილი მიჭირავს ამ სახეობებში. ამის გამო მრავალი ფანი მყავს. არ ვიცი რა არის ცეკვა, მაგრამ ვგიჯდები ტანვარჯიშზე, ტანვარჯიშში მსოფლიოს გამარჯვებული ვარ, რადგან არ მეშინია ყველაზე საშიში ილეთების კეთების. ყველანაირად ვცდილობ სახლში რაც შეიძლება ნაკლები დრო გავატარო რადგანაც იქ სულ მარტო ვარ და ჩემი ყველაზე სუსტი წერტილი კი მარტოობააა.