ექიმმა როგორც იქნა ხმა ამოიღო..

-ბავშვს ძალიან მაღალი სიცხე აქვს. დიდი საშიშროება არსებობს რომ ბავშვს ქონდეს ათება ფილტვებში და ამან ჯანმრთელობის მხრივ დიდი პრობლემები გამოიწვიოს.

ექიმის ნათქვამმა ძალიან შემაშინა.

-ხო კიდევ მავიწყდებოდა, აუცილებლად არის საჭირო მისი ჯგუფის სისხლი, რადგან შესაძლოა დაგვჭირდეს და სჯობს ახლავე მოვამზადოთ.(ექიმი)

-კარგით, ახლავე ჩაგაბარებთ ჩემსას და ექიმს წავყევი

როდესაც მოვედი იანი ისევ აქ იყო. არ მინდოდა რომ ის ჩემთან ასე ახლოს ყოფილიყო. მაგრა, ვერაფერს ვერ ვცვლიდი. ზუსტად ამ ფიქრებში გართულს იანი მომიახლოვდა.

-მგონი სალაპარაკო გვაქვს(იანი)

-ჩვე გვაქვს სალაპარაკო? არამგონიაა.. და საერთოდაც აქ რა გინდა?(მე)

-უნდა გელაპარაკო... ის ბავშვი შენი შვილია?(იანი)

-აბა ვისი იქნება.. ამდენი ხანია აქ ხხარ და ეგ ვერ გაიგე?(მე)

კიდევ რაღაცს თქმას აპირებდა, მაგრამ ამ დროს ტელეფონზე დაურეკეს და ისეთი რაღაც უთხრეს რომ გიჯივით წავიდა სადღაც, ხოლო მე მომაძახა რომ ლაპარაკს ისევ გავაგრძელებდით.

მეც მეთთან შევედი.. ისე დადგა საღამო რომ მისი პაკატიდან არც გამოვსულვარ. უვე ძილი მერეოდა, ამიტომ რადგან ბავშვსაც ეძინა გადავწყვიტე ყავის დასალევად კაფეში ჩავსულიყავი. ბავშვები უკვე წასულები იყვნენ.

დერეფანში გავდიოდი რომ უეცრად შევხედე როგორ ელაპარაკებოდა ექიმი იანს..

შემდეგ ექიმმა რაღაცა თქვა, რამაც იანს სახე შეუცვალა, საშინლად გახდა. ექიმი წვაიდა ხოლო იანი იკვე სკემზე ჩამოჯდა დათავი ხელებში ჩარგო.

ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა. რატო იყო ასეთ მდგომარეობაში, ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და მასთან მივედი. ცოტა ხანი მის წინ ვიდექი, მაგრამ ისეთ მდგომარეობაში იყო, რომ ვერც კი შემნიშნა. ბოლოს ბეჭზე ხელი დავადევი და მხოლოდ ამის შემდეგ მოვიდა გონზე, მე ამომხედა და ასე მიყურებდა, თავლს არ მაშორებდა.

-იან კარგად ხარ?(მე)

-არა, არ ვარ კარგად..(იანი)

-რა მოხდა?(მე)

-რებეკა, რებეკა... და ვეღარ დაასრულა ლაპარაკი.. მივხვდი რომ რაღაც საშინელება მოხდა და ვუთხარი, რომ ცოტა ხანი გარეთ სუფთა ჰაერზე გავსულიყავით და ყველაფერი მოეყოლა.

იანიც დამთანხმდა. გარეთ მართლაც რომ სიგრილე იყო. ნელი ნაბიჟით მივდიოდით. არცერთი არ ვიღებდით ხმას. ბოლოს სიჩუმე ჩემმა ტელეფონმა დაარღვია.. ქეით იყო..

-ხო ქეით, რამე მოხდა?(მე)

-არა, არაფერი.. სად ხარ?(ქეითი)

-გარეთ ვარ და მოვალ მალე.. შენ მოდი უკვე საავადმყოფოში ხომ?(მე)

-კი პალატაში ვარ.. კარგი მალე მოდი გელოდები(ქეითი)

გავთიშე თუ არა ტელეფონი იანს მივუბრუნდი..

-მგონი შედარებით დამშვიდდი.. ახლა მითხარი რა მოხდა?(მე)

-რა მოხდა და რებეკა გარდაიცვალა(ძლივს ამოიღო ხმა)

ამ სიტყვებმა ცუდად გამხადა, იმისდამიუხედავად რომ მას არ ვიცნობდი.

-გარდაიცვალა? კიმაგრამ როგორ?რატომ?(მე)

-სიმსივნე ჰქონდა.. მაგრამ ჯერ კიდევ ქონდა რამდნეიმე თვე...(იანი)

-რა საშინელებაა.. ძალიან ვწუხვარ(მე)

-ელენა მინდა რომ ყველაფერი აგიხსნა, თუ რა მოხდა მაშინ, რატომ გავქრი ამდენი ხანი.. მართალი ხარ, შენ შეგეძლო ამ დროის მანძილზე შენი ცხოვრება აგეწყო, გადაგეყვარებიე დ სხვა შეგეყვარებია..(იანი)

-მგონი ახლა მაგის დრო არ არის.(მე)

-არა, მე პირიქით მგონია.. შესაბამისი დრო არის(იანი)

-იან რაც არ უნდა თქვა შენს საქიელს მაინც ვერ გავამართლებ ძალიან მატკინე გული.. მაგრამ კარგი მაინც მოგისმენ.(მე)

-როდესაც აქედან წავედი, თავს საშინლად ვგრძნობდი. ლონდონში წავედი.მალე ყველაფერი დალაგდა, ოღონდ თქვენს გარეშე. მე შევძელი ახალი ცხოვრების დაწყება.. ვცდილობდი, ყველანაირა ვცდილობდი თქვენზე არ მეფიქრა, მაგრამ არ გამომდიოდა. რამდენიმეჯერ დაბრუნებაც გადავწყვიტე მაგრამ სულ ისეთი რამ ხდებოდა რის გამოც ვერ ვახერხებდი. ამ დროის მანძილზე ერთ კომპანიაში დავიწყე მუშაობა. სადაც გავიცანი, გავიცანი რებეკა. ჩვენ ძალიან დავვახლოვდით. მას ყველაფერი ვუამბე ჩემს შესახებ და ასევე მანაც მიამბო თავის ცხოვრებაზე ყევლაფერი. ჩვენ ძალიან კარგი მეგობრები ვიყავით, სანამ სრულიად შემთხვევით არ გავიგონე რებეკას და მისი მეგობრის ლაპარაკი, სწორედ ამ დროს ამბობდა ის რომ სიგიჯემდე ვუყვარდი და იტანჯებოდა იმის გამო რომ არაფრის თქმა არ შეეძლო ჩემთვის.

გადიოდა დღეები, ერთხელ რაღაც გამოკვლევებზე მივდიოდი საავადმყოფოში და შევხედე თუ როგორ შევიდა რებეკა ექიმის კაბინეტში და სულ მალე იქიდან ტირილით გამოვიდა, ვეღარ მოვითმინე და მისი წასვლის შემდეგ იგივე ექიმთან მივედი. დიდი ხვეწნის და მუდარის შემდეგ ვათქმევიე ის რამაც ჩემი და მისი ცხოვრება მთლიანად შეცვალა.. მე გავარკვიე რომ მას სიმსივნე ჰქონდა და დაახლოებით ერთი წლის სიცოცხლე ჰქონდა დარჩენილი. ამ ამბავმა შემაძრწუნა. მთელი ერთი კვირა ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა რომ მისთვის სიცოცხლე გამეხალისებინა და საბოლოოდ გადავწყვიტე, რომ მისთვის სიყვარული ამეხსნა და რამდნიმე თვეში ხელიც მეთხოვა მისთვის.

ამ ყველაფერს ვისმენდი და არ მჯეროდა. საოცრად სევდიანი ამბავი იყო, მაგრამ ეს იანს და მის საქციელს მაინც არ ამართლებდა.

დაახლოებით ერთი კვირის წინ შევიტყვე,რომ აქ უნდა წამოვსულიყავი იმ წვეულებაზე. საშინლად გავხდი, რადგან მეშინოდა წარსულთან შეხვედრა. მაგრამ იქ შენ გნახე და სიმართლე გითხრა ყველა გრძნობა განახლდა რასაც შენს მიმართ ვგრძნობდი. წვეუკების მერე კიდევ ერთხელ გნახე და შემდეგ ეს საშინელებაც მოხდა. ახლა მომიწევს ყველაფერს შევეგუო. რადგან მე შენც დგკარგე, ჩემი მეგობრებიც და რებეკაც. თავი ჩაღუნა და ცოტა ხანი ჩუმად იყო.

შემდეგ სიცუმე ისევ იანმა დაარღვია..

-ელენა მაინტერესებს ვინ არის ბავშვის მამა..

ყველაფერს მოველოდი, ყველანაირ კითხვას გარა ამისა.. არ ვიცოდი რა მეპასუხა. საშინლად დავიბენი. სისულელეების ლაპარაკი დავიწყე. იანიც მიხვდა ამას, რადგან ის ძალიან კარგად მიცნობდა..

ბოლოს ვეღარ მოვითმინე, ვეღარ ვთქვი ტყუილი და ვარჩიე რომ მისთვის სიმართლე მეთქვა. ყველანაირი ძალა მოვიკრიბე და წარმოვთქვი სიტყვები, რომლებმაც იანი გააოცა...

"იან მეთი შენი შვილია"

გაუნძრევლად იდგა და ხმას ვერ იღებდა.

imedia mogewonat<333 gtxpvt daakomentaret:*

miyvarxart:**