ჩემს დანახვაზე და ჩემს კითხვაზე თუ რაზე საუბრობდნენ თავიდან შეყოყმანდნენ. შემდეგ დედამ თქვა რომ არ უნდოდა მე სიმართლე გამეგო, რადგან ეს დიდ ტკივილს მომაყენებდა. მაგრამ ჩემი მოთხოვნის შემდეგ დაიწყო მამამ ამ ამბის მოყოლა
-ერთ საღამოს სახლში ძალიან გვაინ ვბრუნდებოდით. წინ მე და დედაშენი ვიჯექით. შენ ჩაგეძინა და დედაშენმა უკან აღარ დაგაჯინა შენს ძმასთან ერთად.
-ვისთან? მე მე (და აღარ დამამთავრებია)
-ხო ელენა შენ ძმა გყავს. გთხოვ რაც არ უნდა ძნელი იყოს შენთვის არ გამაწყვეტიო.
შენ ჩაძინებული დედაშენს ეჯექი კალთაში შენი ძმა კი უკან იჯდა.
უეცრად არ ვიცი საიდან მაგრამ წინ ერთი მანქანა გამოხტა. მე დავამუხრუჭე მაგრამ ვერ გავაჩერე და სულ სხვა მანქანას შევეჯახე.
ამას რო ლაპარაკობდა დედას ცრემლები ღვარა-ღვარა სდიოდა.
მის მერე აღარაფერი ვიცი.. ჩვენ სამივე უგონოდ ვყოფილვართ. როდესაც საავადმყოფოში მივედით ჩვენი ბიჭი ჩვენთან ერთად აღარ იყო.
მე და დედაშენს სერიოზული არაფერი გვჭირდა. ავარიის შედეგად როგორც სჩანს თავი რაღარცას დავარტყით და გავითიშეთ. ხოლო შენ ხელში ფანჯრის მინა გქონდა შესობილი და საკმაოდ მძიმედ იყავი. ექიმებსაც კი ეშინოდათ რომ ხელის გამოყენებას შეძლებდი. აი ზუსტად ამიტომ გაქვს ის ნაიარევი, რომელსაც ვიცი რომ ხშირად აკვირდებოდი და გაინტერესებდა რისი შედეგი იყო.(მამა)
-და ჩემი ძმა? ის სად არის? შეშინებულმა ვიკითხე
-შენი ძმა? შენი ძმა არ ვიცით სად არის. მის მერე ვეძბთ მაგრამ უშედეგოდ. ის უკვალოდ გაქრა. ავარიის შემდეგ ის აღარ გვინახავს. ბევრი ვეძებეთ მაგრამ უშედეგოდ. მისი ვალი კი ვერსად ვერ ვნახეთ.
აიი სწორედ ამიტომ აირია ჩემი და დედაშენის ურთიერთობა. თქვენ ლონდონში გადადით, მე კი აქ დავრჩი ხშირად ვმოგზაურობდი და სულ მას ვეძებდი.
-მთელი ამ წლების მანძილზე ერთი წუთითაც კი არ შემიწყვიტავს მისი ძებნა.(მამა)
-და ვერსად ვერ იპოვე:(.. ახლა უკვე ყველაფერი გასაგებია.. მაგრამ ერთი რაღარცა ჩემთვის სრულიად გაუგებარია.. მე რატო არ მახსოვს რომ ძმა მყავდა, რატო არანაირი მოგონება არ მაქვს მასთან დაკავშირებიტ?(მე)
-იმიტომ რომ ავარიის შემდეგ საშინლად იყავი. დიდი სტრესის შედეგად ყველაფერი დაგავიწყდა. (მამა)
-გთხოვთ მომიყევით ჩემი ძმის შესახებ. ძალიან მინდა ყველაფერი ვიცოდე მასზე. დავათვალიერო მისი ფოტოები.(მე)
დედა წავიდა და ძალიან დიდი ყუთი მოიტანა. მე მომცა და მითხრა რომ შიგ იყო ყველაფერი ჩემი ძმის შესახებ. მეც ყუთი ავიღე და ჩემს ოთახში ავიტანე, მინდოდა რომ ეს ყველაფერი მარტო მენახა.
ჩემს საწოლზე მოვკალათდი და ძველი ნივთების თვალიერებას შევუდექი.
უამრავი სურათი იყო ჩემი ძმის. როგორც აღმოჩნდა ის ჩემზე ერთი წლით უფროსი იყო და სახელად ნეითი ერქვა. მისი უამრავი ფოტო ვნახე. რა საყვარელი იყო, ჩემთან ერთად გადარებული უამრავი ფოტო ვნახე. მშობლებთან ერთად გადაღებული ძალიან ბევრი ფოტო. რა ბედნიერები ვიყავით.
ამ ყველაფერმა გული ამიჩუყა. ტირილი მინდოდა მაგრამ თან არ მინდოდა.
ბოლოს ვეღარ გავძელი და იანს დავურეკე, სანამ დავრეკავდი საათს გავხედე და უკვე ღამის თორმეტი იყო, მაგრამ მაინც დავრეკე და ვთხოვე იანს რომ სანაპიროზე შემხვედროდა სასწრაფიდ.
მაშინვე გავედი, იანიც იქ დამხვდა..
-რა ხდება ლამაზო? ასე სწრაფად რატო გამომაქციე აქ?(იანი)
-ყველეფერი გავიგე. ყველაფერი მითხრეს ჩემი წარსულის შესახებ. (მე)
-ელ რას გულისხმობ?(იანი)
მეც ყველაფერი მოვუყევი მას..
-ანუ ხვალიდან ვიწყებთ ჩენი ძმის ძებნას..(იანი)
-მადლობა იან.. მივედი და მაგრად ჩავეხუტე.
სახლში გვიან მივედი.. დილით ადრე ავდექი და სავარჯიშოდ გავედი სანაპიროზე.
ცოტა ვივარჯიშე.
გზაში ნეითი ვნახე.
ცოტა ვილაპარაკეთ რომ მითხრა ძალიან სასიხარულო ამბავი.
ის და ბლეიკი თურმე რამდენიმე თვე აქ აპირებენ დარჩენას. ნეითს ძალიან მაგრად ჩავეხუტე რომ უკან ვიღაცამ ჩაახველა.
მეც უკან გავიხედე და ჩვენს წინ იანი იდგა..
-უკაცრავად ხელი ხომ არ შეგიშალეთ?(იანი)
-ნუ სულელობ იან.
მოკლედდ იანს ნეითი გავაცანი.
ბევრი ვისეირნეთ ერთად, თანდათან ბავშვებიც მოგვემატნენ და ყველა ერთად შევიკრიბეთ. ძალიან ბედნიერები ვიყავით ყველა. გვიან საღამოს სანაპიროს ცეკვებზე წავედით.
იქაურობა ულამაზესი იყო. ძალიან გავერთე მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ ჩემი ძმის შესახებ ყველაფერი დავივიწყე. მე ვაპირებდი ის მომეძებნა რაც არ უნდა მომხდარიყო.
bavshvebo didi bodishi rom amdeni xani ar damidevs axali tavi..
