ერთ დღესაც სააგენტოს წარმომადგენელმა მთხოვა რომ მასთან მივსულიყავი რადგანაც ჩემთან სერიოზული საქმე ქონდა. მეც მაშინვე წავედი მის სანახავად.
მან მითხრა, რომ ლოს ანჯელესშიც ქონდათ სააგენტო და უნდოდა რომ მე აქ დამეწყო მუშაობა. მეც მომეწონა ეს აზრი, რადგან ნიუ იორკში წასვლას აღარ ვაპირებდი.
იქიდან პირდაპირ ქეითთან წავედი. როგორც გავიგე ის აქ გადმოსულა საცხოვრებლად და ჩემს ძველ სკოლაში სწავლობდა. მისამართი გავიგე და მასთან წავედი.
კარები იანმა გამიღო.
-ელე?(იანი)
-იან შენ აქ რა გინდა?(მე)
-აქ რა მინდა? ჩემს მეგობართან ვარ მოსული. არ შეიძლება?(იანი)
-აჰა გასაგებია.(მე)
იან ვინ არის? შეგნიდან გაამოძახა ქეითმა.
მეც შიგნით შევედი..
-მე ვარ ქეით..
-ელე როგორ ხარ/(ქეითი)
-რავიცი ვარ. რაღაცის თქმა მინდოა შენთვის და მაგიტო მოვედი,არ მეგონა იანი თუ დამხვდებოდა აქ.
-ხო რაღაცა საქმე ქონდა იანს და.. რისი თქმა გინდოდა?(ქეთი)
-რისი და ნიუ იორკში აღარ მივდივარ, აქ ვრჩები, აქ არის სააგენტო და იქ გადმოვდივარ და ეს მინდოა გცოდნოდა. გთხოვ კეროლაინს უთხარი(მე)
იანი იქვე იჯდა და ჩვენ გვისმენდა, მალე დავემშვიდობე ქეითს და წამოვედი.
პლაჯზე ვსეირნოდი და უეცრად იმ ადგილას ავღმოვჩნდი სადაც პირველად შევხვდი იანს. იქვე ჩამოვჯექი და დავიწყე ფიქრი, რომ ფეხის ნაბიჯების ხმა გავიგონე, ფეხზე წამოვდექი და შევტრიალდი.
ჩემს წინ იანი იდგა და მე მიყურებდა.
-ვიცოდი აქ რომ იქნებოდი.(იანი)
-რამე გინდა?(მე)
-კი, მაგრამ არ ვციი როგორ გითხრა.(იანი)
-პირდაპირ თქვი რა გინდა და გთხოვ მარტო დამტოვე.(მე)
-აი ზუსტად ეგ არ მინდა, არ მინდა რომ მარტო დაგტოვო, მინდა რომ ჩემთან ერთად წამოხვიდე.(იანი)
იანის ამ სიტყვებმა დამაბნია, რადგან მართლა არ ველოდი მისგან თუ ამას მეტყოდა. ოტა ხანი სიჩუმე ჩამოვარდა ჩვენს შორის, სიჩუმე კი ისევ ინმა დაარღვია.
-მინდა რომ შევრიგდეთ. ამას ამბობდა და თანდათან მიახლოვდებოდა.
სიტყვის თქმა აღარ ვაცადე, მივედი და ძაან მაგრად ჩავეხუტე.
ასე ვიყავით, მაგრამ არ ვიცი რამდენი ხანი.
მიხაროდა რომ იანს ისევ ვუყვარდი და მეც მიყვარდა ის.
იქვე ვისხედით, მზის ჩასვლას ვუყურებდით და თან ვლაპარაკობდით. მე მას ყველაფერი მოვუყევი რაც კი ამ ერთი წლის წინ მოხდა და საერთოდ მანამდე, ჩემს წარსულში.
მანაც ყველაფერი მომიყვა. ისიც მითხრა რომ ჯეინი მისთვის მხოლოდ მეგობარია.
შემდეგ ცოტა ვისეირეთ.ფოტოების გადაგება დამიწყო.
ბოლოს იანმა სახლამდე მიმაცილა და წავიდა.
სახლში მისულმა უცნაურ საუბარს მოვკარი ყური დედასა და მამას შორის.
-ჩემი აზრით ელენა ვალდებულია იცოდეს ყველაფერი(მამა)
-ცდები, ეს მას პირიქით უფრო ატკენს გულს. ისედაც ძალიან დიდი ტრამვა გადაიტანა(დედა)
-ვიცი, რომ მას გული ძალიან ეტკინება, მაგრამ ვალდებულია ყველაფერი იცოდეს თავისი ბავშვობის შესახებ. თუ რატომ დავშორდით ერთმანეთს, რატომ წადით ლონდონში საცხოვრებლად.(მამა)
არ ვიცოდი რა მექნა. აქ გავჩერებულიყავი და მათი ლაპარაკისთვის მემოსმინა და იქნებ ეთქვათ ბოლომდე თუ რაზე საუბრობდნენ. მაგრამ ბოლოს გადავწყვიტე გავსულიყავი და ყველაფრის თქმა მომეთხოვა მისთვის.
მართლაც ასე მოვიქეცი. ჩემს დანახვაზე და ჩემს კითხვაზე თუ რაზე საუბრობდნენ თავიდან შეყოყმანდნენ. შემდეგ დედამ თქვა რომ არ უნდოდა მე სიმართლე გამეგო, რადგან ეს დიდ ტკივილს მომაყენებდა. მაგრამ ჩემი მოთხოვნის შემდეგ დაიწყო მამამ....
