დილით კი ადრე გავიღვიძეთ. გამოვიპრანჭეთ და წასასვლელად მოვემზადეთ.
ყველა გარეთ იყო.. სკოლაში ერთად მივედით.. გარემო ძალიან ნაცნობი იყო ჩემთვის მაგრამ რატმღაც უსიამოვნო. ცოტათი მოვიწყონე მაგრამ არ შევიმჩნიე იანის გამო. პირდაპირ დირექტორის ოთახში შეგვიყვანა ჩვენმა ზედამხედველმა.
დორექტორმა რაღაცნაირად გაკვირვებულმა შემათვალიერა და შემდე იკითხა...
-აქ ყველა წარჩინებული მოსწავლე არის თავმოყრილი?
-დიახ რა თქმა უნდა ყველა ის მოსწავლე ვინც კი საუკეთესოც სწავლობს ჩვენს სკოლაში..
-კარგით მაშინ ეხლა მოგცემთ სიას ვინ სად უნდა წავიდეს.. ეს თქვა და ისევ უსიამოვნოდ ამომხედა..
ახლა ყველაზე მეტად კეროლაინთან ლაპარაკი მინდოდა მაგრამ ვერ მოვკარი თვალი და შევეშვი.. ამ დროს ჩვენმა ზედამხედველმა გაკვეთილების ცრილი მომაწოდა.. რადგან უკვე გაკვეთილი იწყებოდა იანს დავემშვიდობე და ჩემი ოთახისკენ წავედი.
დერეფანში უამრავ ბავშვში მივიკვალავდი გზას, ყველა გაკვირვებული მიყურებდა და მე ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა. შემომხედავდნენ და რაღაცის ლაპარაკს დაიწყებდნენ, ისეთი შეგრძნება მეუფლებოდა თითქოს ჩემზე ჭორიკნობდნენ. როგორც იქნა მივაღწიე საკლასო ოთახამდე. შიგნით შევედი თუ არა ყველას ყურადრება მივიპყარი.. ძალიან დავიბენი უკვე ვეღარაფერს ვერ ვხვდებოდი.
-ელენაააა.. ელენააააა
გონზე კეროლაინის სიტყვებმა მომიყვანა...
-ხო გისმენ კერი..
-რა გჭირს? ისე მგონი ყველა შენ გიყურებს თუ მე მგონია ასე?
-არ ვიცი კეროლაინ რა ხდება.. ვერ ვხვდები ყველა ასე გაკვირვებული რატო მიყურებს...
ამ დროს საკლასო ოტახის კარი ვიღაცა გოგომ შემოაღო.. შემხედა თუ არა თვალები გაუფართოვდა. ხელში რაც წიგნები ქონდა ძირს დაეყარა.
კეროლაინმა გაკვირვებულმა გამომხედა, მეც იგივე სახე მქონდა დარწმუნებული ვარ.
იმ გოგოს სახეზე კარგად დავაკვირდი და მასში რაღაც ნაცნობი ამოვიცანი... ძალიან მეცნობოდა.. მისდამი რაღაც გასაკუთრებული გრძნობა დამეუფლა.. ის გოგო კარებში იდგა და ასე გაშტერებული მიყურებდა. ამ დროს ოტახში სტეფანი შემოვიდა იმ გოგოს წიგნები აიღო და მაიწოდა. შემდეგ კი ჩვენსკენ წამოვიდა. ს გოგო კი ისევ ისე მიყურებდა და შემდეგ უეცრად გარეთ გავარდა.
-გოგოებო რა ხდება? ის გოგო ისე რატო გიყურებდათ?(სტეფანი)
-არ ვიცი.. ვთქვი და სადაც თავისუფალი ადგილი დავინახე იქ დავჯექი..
მთელი გაკვეთილი იმ გოგოზე ვფიქრობდი.. ზარი დაირეკა თუ არა მაშინვე გარეთ გავედი ისე რომ არც კეროლაინს და არც სტეფანს არ დავლოდებივარ.. სუფთა ჰაერზე მინდოდა გასვლა.. და მართლაც გავედი.. შედარებით უკეთ გავხდი.. უეცრად კიდევ იმ გოგოს ოღონდ ახლა აღარ იყო მარტო. ერთ გოგოსთან და ორ ბიჭთან ერთად იყო.. ის ბიჩები ა ეს გოგო, რომელიც კლასში ვნახე შემხედეს თუ არა გაშეშდნენ, გაშტერდნენ.. მეც მათ ვუყურებდი მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა. ამ დროს ვიგრძენი როგორ შემომხვია წელზე ხელი ვირაცამ.. და მომეხიტა.. ავხედე და იანი იყო..მეც ჩავეხუტა და გზა გავაგრძელეთ..
ამ დროს არ ვიცი საიდან მაგრამ ჩვენს წინ სტეფანი და კეროლაინი გაჩნდა...
-მოიცა ჩვენ რამე გამოვტოვეთ?(სტეფანი)
-აშკარად კიი.. აბა ჰე ახლა თქვით რა ხდება(კეროლაინი)
-აბა თქვენ თუ გამოიცნობთ რა ხდება?:დ(მე)
-ვაიმე ელე რა მაგარიააა.. ვაიმე ესეგი ერთად ხართ.. (კეროლაინი0
იქვე ბუნებაში ჩამოვჯექით.. ძალიან მაგრად ვიყავით ერთად..
კეროლაინმა და სტეფანმა ყველაფერი მოგვაყოლა. როდის, როგორ და საერთოდ რა მოხდა ჩვენს შორის..
კინაღამ მოგვკლეს ამდენი ხანი რომ არაფერი ვუთხარით.. ძაან ბევრი ვიცინე მათ რეაქციაზე..
ამ დროს წინ გავიხედე და ჩვენს წინ...............
aba rogori iyo?
imedia mogewonat..
vici cota patara aris da mapatiet.. shemdegs aucileblad dids davdeb..<333
