მშვენიერი,სიცოცხლით სავსე დილა გათენდა..თუმცა ამჯერად მაღვიძარას მომაბეზრებელი ხმა არ ისმოდა.. მარიამს უბრალოდ მშვიდად ეძინა..ტკბებოდა და ნებივრობდა საწოლში იქანდე,სანამ უცებ სინათლე არ შემოიჭრა... სინათლემ თვალები მოსჭრა,ამიტომ პლედის ქვეშ ჩაიმალა..
-მარიამ დროა ადგე.. უკვე შუადღეა..
-აუ გთხოვ დამაძინე.. ახლაც კოლეჯში ხო არ მაგვიანდება? პლედი არ გადაუხდია ისე უპასუხა ნინას...
-ადექი.. ლაშქრობაში მიდიან უკვე ...
-რაა? ჯერ ადრეა..
-არა გვიანია.. დილით უნდა გასულიყვნენ,მაგრამ შენ გელოდებოდნენ..
-Shit.. Okey.. Okey..
-კარგი ოღონდ მალე ქენი..
ნინას გასვლის შემდეგ მარიამი ბუზღუნით წამოდგა საწოლიდან და ბუზღუნითვე განანგრძო მზადება ლაშქრობისათვის..ამჯერად ყველაფერს მალე მორჩა,რადგან იცოდა რომ ყველა მას ელოდა,თანაც დილიდან..
-კარგია რომ გაიღვიძე..(გიორგი)
-მე რომ არა ჯერ კიდევ ეძინებოდა ..
-ხო გითხარი მამიდას ნუ მეძახი-მეთქი,თავი ბებერი მგონია..
-გასაგებია..უთხრა ნინას გიორგიმ,შემდეგ კი მარიამს მიაპყრო მხიარული დ ბავშვური მზერა..
-Are U ready?
-yeah..
-მაშინ გამომყევი.. ბავშვებს გაგაცნობ და შემდეგ გზას გავუდგეთ...
მარიამი და გიორგი გარეთ გავიდნენ.. ეზო სავსე იყო ახალგაზრდებით.. ჯგუ-ჯგუფად იდგნენ და ლაპარაკობდნენ..
-ამდენი მივდივართ? ხალხმრავლობით შეშინებულმა უკან დაბრუნება მოინდომა..
-არა.. არა.. ესენი ბებიაჩვენთან არიან მოსულები.. ჩვენ მხოლოდ თორმეტნი მივდივართ..
-12 ? და ეს ცოტაა ?
-არ გიყვარს ხალხმრავლობა? ინტერესით სავსე მზერა ესროლა გიორგიმ მარიამს..
-რა თქმა უნდა არ მიყვარს..
-რა თქმა უნდა? გიორგიმ მარიამს კითხვა დაუსვა,თუმცა მისთვის პასუხი აღარ გაუცია..რადგან იგი უკვე მისგან მოშორებით იყო..
-ნიკა როგორ ხარ? ბიჭებსაც და გოგოებსაც გაუკვირდათ.. თუმცა რა ამას ზუსტად ვერ ხვდებოდნენ.. შეიძლება ის რომ ამერიკელი გოგონა ასე კარგად ლაპარაკობდა ქართულად,თუმცა ეს არარეალურია.. შეიძლება ბიჭებს მისი ასეთი სინაზე და სილამაზე გაუკვირდათ.. ან შეიძლება თუნდაც მარიამის სითამამე..თუმცა ეს სულაც არ იყო სითამამე,მაგრამ არიან ქართველების კატეგორია რომ ამ საქციელს უზრდელობად თვლიან..
თუმცა ჯობია სამეგობრო წრეს მივუბრუნდეთ,სადაც ახალ მეგობარს ძალიან კარგად შეხვდნენ,მიუხედავად ყველაფრისა..
-ნიკა როგორ ჩანს მარიამს უკვე იცნობ.. კარგია.. მოდი ახლა დანარჩენებსაც გაგაცნობ..
-ეს ელეა,თეო,ნინო და ბლა ბლა ბლა..
გიორგი ყველა გააცნო,თუმცა მარის მათი სახელები მალევე დაავიწყდა,რადგან ძალიან ბევრნი იყვნენ..
-კარგი მგონია დროა წავიდეთ.. თქვა ერთ-ერთმა გოგომ..
-ჰო მართალია.. აიღეთ ჩანთები და გავდივართ..
ყველამ ჩანთას დაავლო ხელი.. მარიამიც იგივეს გაკეთებას აპირებდა,თუმცა მისი ჩანთა ნიკამ აიღო..
-მე წამოვიღებ..
-მადლობა..
-ჰეი თქვენ კარგად გაუგეთ ხო? გიორგი მათ მიუახლოვდა..
-ეგრე გამოდის..
-გიორგი შეგიძლია მითხრა ახლა სად მივდივართ?
-სალაშქროდ,-უთხრა და მარიამს ენა გამოუყო..
-ეგ ვიცი..მაინტერესებს რა ადგილას..
-მთაში..
-მადლობა ამ უხვი ინფორმაციისათვის..)))
ლაშქრობა დაიწყო.. ბავშვები წინ და წინ მიიწევდნენ და დაუსრულებლად სადღაც მიდიოდნენ.. გზა საშინლად გაიწელა..მარიამს კი ეს არ მოსწონდა,რადგან ამდენ ფეხით სიარულს სრულიად მიუჩვეველი იყო..
თუმცა ცდილობდა არაფერი შეემჩნია და ზედმეტი ბუზღუნის გარეშე გაეგრძელებინა გზა..
-აი მოვედით... გაისმა უცნობი ხმა..
-კარგიია.. მაშინ დროა დავბანაკდეთ,რადგან უკვე გვიანია..(გიორგი)
-კარგი ბიჭები კარვებს მივხედავთ,თქვენ გოგოებმა ვახშამს მიხედეთ..ბრძანება გასცა უცხო ხმამ.. და ყველა ერთმანეთში აირია.. დაიწყეს წინ და უკან სიარული.. ზოგი სულ ტყუილად დადიოდა...ზოგიც უბრალოდ იჯდა და სიარულითაც არ იწუხებდა თავს..მარიამი კი ყველასგან მოშორებით დაჯდა.. ისე რომ არავის შეემჩნია.. ცოტახნით მარტო ყოფნა და დასვენება სურდა,ამდენი ხნის სიარულის შემდეგ..
უცებ მის ირგვლივ რაღაცა ხმა გაისმა..
-anybody is here?
პასუხი არავის გაუცია,ამან კი ოდნავ შეაშინა.ფეხზე წამოდგა და ფანარი ჩართო.. გარშემო მთლიანად "დაზვერა" და შემდეგ როცა მიხვდა რომ იქ არავინ იყო დამშვიდებული ბავშვებს შეუერთდა..
-სად იყავი?
-არსად..სად ვიქნებოდი...
-რავი.. უბრალოდ ..ალბათ ვერ შეგამჩნიე..
-გიორგი ახლა მხოლოდ ძილი მინდა,სხვა არაფერი..და მაინტერესებს ჩემი რომელი კარავია და ვისთან ერთად ვიქნები კარავში?
-სოფისთან ერთად..
-ეგ რომელია? მწვანეთვალება საყვარელი გოგო როა?
-ხო ეგ.. ისე ნიკას დაა იცოდე მაინც..
-კაი მე წავედი..
თბილი ლოგინისაგან განსხვავებით კარავში ძილი არც ისე სასიამოვნო აღმოჩნდა..ალბათ იმიტომ რომ წამდაუწუმ ისმოდა "საშინელი" ხმები ტყიდან.. თუმცა ამას საშინელ ვერც დავარქმევთ შეიძლება კალიის ხმა ყოფილიყო,ან თუნდაც ჩიტები გამოსცემდნენ ამ ხმას.. მარიამი ცდილობდა ყველაფერი ამისთვის ყურადღება არ მიექცია,თუმცა ეს არც ისე ადვილი იყო,რადგან ბავშვების საშინელი ხმაური მოდიოდა..
-ჯერ არ გძინავს? კარავში სოფი შევიდა..
-ვცდილობდი დამეძინა,თუმცა ვერ დავიძინე..ხმაური აქაც აღწევდა.. აბზაცის კითხვა დაასრულა და სოფის შეხება..
-რა წიგნს კითხულობ?
-სატახტო თამაშებს..
-საინტერესოა?
-საკმაოდ...
-კარგი მე ძალიან დავიღალე,უნდა დავიძინო ..
-კარგი..
-ძილინებისა ..
-ღამე მშვიდობისა..
კარვის ერთ კუთხეში სოფი მოიკუნტა,მეორეში კი მარიამი.. დიდხანს კიდევ დასცურავდა ოცნებების ზღვაში,შემდეგ კი ნელ-ნელა მიატოვა იქაური მიდამო და ამჯერად სიზმრებში გადაეშვა...
* * * * *
მშვენიერი,საზაფხულო დილა გათენდა.. და ახალი ძალით შეუდგა ყველა თავისი მიზნების განხორციელებას.. ბავშვები კი ჯერ კიდევ გამთენიისას ადგნენ,მაშინ როცა მზე ახლად ამოდიოდა...
-ასე ადრე ადექი?
-გამეღვიძა..
-შეიძლება ჩამოვჯდე? ნიკა მარიამის დადებით ან უარყოფით პასუხს აღარ დალოდებია და გვერდით მოუჯდა..
-იცი პირველად გავიღვიძე ასე ადრე ჩემი ნებით..
-მართლაა? თითქოს გაიკვირვა ნიკამ..
-არ გჯერა? მარიმ მხარზე გაჰკრა ხელი და გაუცინა..
-ხო კარგი მჯერა..
-რა ლამაზია აისი არა?
-მართლაც... ამ დროს ცას ძალიან ლურჯია.. მზეც საოცრად ლამაზად ანათებს..და სამყარს აღვიძებს.. ძალიან ლამაზია მისი ბრიწყინვალება..ის ისევე ბრწყინავს,როგორც შენ..-მარიამს ლოყები შეუფაკლდა..ნიკამ შეამჩნია თუმცა ყურადღება არ მიუქცევია და განაგრძო..-იცი შენი მზესაც უნდა შურდეს.. მარიამის ყურში სასიამოვნოდ ჟღერდა ნიკას ბოხი ხმა,რომელიიც ასეთი ლამაზი ქათინაურებით ავსებდა,...თუმცა იგი არასოდეს იყო კომპლიმენტების მოყვარული და ნიკა შეაჩერა..
-ვფიქრობ საკმარისია..უბრალოდ თუ გინდა დაკტბე ამ სილამაზით გაჩუმდი..
-Of course..
ნიკა გაჩუმდა ... არც მარიამი იღებდა ხმას და მათ შორის მდუმარება ჩამოწვა,მაგრამ ეს ყველაზე სასიამოვნო რამ იყო ამჯერად.. რადგან ნიკაც და მარიც ხვდებოდნენ რომ ამჯერად სიტყვები არ იყო საჭირო..
-აბა აქ რა ხდება უჩემოდ? მათ წინ უეცრად გიორგი გადმოხტა.. მის გვერდით კი სანდრო იდგა..
-რა უნდა ხდებოდეს უშენოდ? არაფერი რა თქმა უნდა :დ..
უთხრა მარიმ ..ენა გამოუყოო და ბიჭები მარტო დატოვა..თვითონ კი გოგონებს შეურთდა,რომლებიც ამჟამად საუზმისთვის ემზადებოდნენ..
თუმცა მარის ახლა სულაც არ შიოდა.. არც გაპრანჭვა სურდა სხვა რამოდენიმე გოგოსავით,რადგან მას ეს არ სჭირდებოდა..
თავისი კარავიდან წიგნი გამოიტანა და ისევ კითხვა განაგრძო..
ნიკამ კიდევ ერთხელ შეავლო თვალი მარის.. დააკვირდა ..მიხვდა რომ მის მიმართ რაღაც გრძნობა დაიბადა და ახლა იგი ნელ-ნელა იზრდებოდა.. ზოგს შეიძლება ეს უაზროდ მოეჩვენოს,მაგრამ თურმე ხანდახან ერთი შეხვედრით,ერთი სიტყვით,ერთი კოცნითაც კი არის შესაძლებელი ადამიანი შეიყვარო.. კიდევ თუ არ გჯერა გადაავლე თვალი შუასაუკუნებს და მიხვდები.. რომეოსა და ჯულიეტას ერთმათი ხომ სწორედ ერთი ნახვით და ერთი კოცნით შეუყვარდათ..ნიკამ უცებ მხარზე მძიმე ხელი იგრძნო და ფიქრებიდან გამოფხიზლდა..
-ძმაო შენ ჩემი მამიდაშვილი შეგიყვარდა??
-ძმიიი აი რო მეუბნეოდი ახლა ნახე რა საშინელება სიყვარული..
-საშინელება? მე სულაც არ მგონია..თუ ის მარის გავს მითუმეტეს..
-შეჩემისა რეებს ბოდიალობ? არ გახსოვს ის გოგო.. აი ის..
-ვინ?
-აიი მგონი ლიკა ერქვა..არ იყო მარიზე ნაკლები და რამდენი მახვეწნინა..
-ააააააა.. შენ ძმაოო უარი გითხრეს და მაგიტო ხარ ნაწყენი სიყვარულზე?? გიორგიიმ ძალიან ხმამაღლა გაიცინა.. ნიკა მათ უაზრო საუბარში არ ჩარეულა თუმცა ისევ იქ იდგა და უსმენდა..
-შეჩემისა ის მაინც არ გაგიგია რომ ამერიკებელი წუნია გოგოები არიან და მდიდარ ქმრებს ეძებენ ..ასაკი და სხვა რამ არ აინტერსებთ..
-და შენ მარი ეგრეთი გოგო გგონია? ნიკამ გაიგო თუ არა რომ მარიზე საუბარზე გადავიდნენ მაშინვე ჩაერთო..
-მარიზე არ ვამბობ,მაგრამ ამერიკელების უმრავლესობა ეგრეთია..
-მაშინ უნდა დააკონკრეტო ვიზე ამბობ..ისიც ამერიკელია..
-კარგი გეყოთ ახლა.. სერიოზულში ნუ გადაგდით..გაიგებენ რო ვჩხუბობთ.. გიორგის სიტყვებმა ორივე გააჩუმა თუმცა საუბარი მაინც გაგრძელდა..
-კარგი გიორგი მართალია.. ცოტახნით შეყოვნა,თმაში შეიცურა ხელი და ისე განაგრძო სანდრომ..
-აბა ახლა რას აპირებ? უკვე უთხარი რო მოგწონს?
-ჯერ არა..
-იცოდე არ აწყენინო თორე დაგჟეჟავ.. ხუმრობით თქმა გიორგიმ და ძმაკაცს ხელი გაჰკრა..
-საუზმე მზად არის...!! სოფის ხმა მოისმა და ბიჭებიც მაშინვე იქით წავიდნენ,სე რომ ერთმანეთისთვის აღარაფერი უთქვამთ..
Xo Xo Your Sweet Girl
რავი აბა როგორი გამოვიდაა? სულ რაღაც ერთ თავში
დასრულდება და იმედი მაქვს დაააკომენტარებთ..
თუმცა თქვენ ამაზე სულაც არ ფიქრობთ ..ასეა ხოო?
მადლობა მათ ვინც კითხულობსს.. თქვენ ვერც კი ხვდებით თქვენი
ერთი სიტყვაც რამდენს ნიშნავს ჩემთვის.. მიყვარხართ და
და დიდი მადლობა რომ დროს უთმობთ და კითხულობთ..
M i s s ♥ M a r t i n a
