OnceUpona Time ♥ IwasachilD ♡♡ჩემი თემა მარიამოს კონკურსისთვის♡♡ ♡♡იმედია მოგეწონებათ♡♡ ყოველთვის ძნელია,დაწერო იმ თემაზე,რომელიც ესოდენ მტკინვეული თუმცა,ძვირფასია შენთვის. როცა,ბავშვობის თემას შეეხები,გაგახსენდება როგორი ბედნიერი იყავი,მაშინ როდესაც გვეგონა რომ,ქვეყანაზე მხოლოდ კეთილი ადამიანები არსებობენ და სხვა ყველაფრი მხოლოდ ადამიანების მიერ არის გამოგონილი და შეთითხნილი.მახსოვს დღეები,როდესაც მწარედ მიტირია იმის გამო რომ გადის დღეები და მე ვიზრდები.. აი ეხლაც.ამ თემას ვწერ და თვალები ცრემლებით ამევსო..... ბავშვობაზე ფიქრრებით გართული,ვჯდები მაგიდასთან,ხელში ვიღებ კალამს და ვიწყებ წერას იმ თემაზე , რომელიც ალბათ არავის აინტერესებს )),თუმცა ამ დრო ყველასთვის საყვარელ და სანატრელ თემაზე-ბავშვობა )) რათქმაუნდა,ეს ყველაფერი ერთი შეხედვით ადვილად სჩანს,მაგრამ უცებ...აღმოაჩენ როგორი უსური ხარ სასტიკი რეალობის წინაშე.. გადის წამები,წუთები და აცონებიერებ რომ ამ წუთიდან რაღაცა იცვლება... აცნობიერებ,რომ ნელ-ნელა იზრდები,ყალიბდები და ადამიანად იქცევიი.თუმცაღა - ჩვენ ვცდილობთ ამ პროცესისს შეჩერებას,მაინც არაფერი გამოგვდის და თქვენც,ჩემსავით საშინელი სურვილი გკლავთ იმისა რომ იკივლოთ-ქვეყენას გააგებინოთ რომ 'გინდა ,მარად იყო ბავშვი'.
რათქმაუნდა,იყო მომენტები როდესაც ვტიროდი.. ოღონდ იმის გამო კი არ ვტიროდი,რომ დეპრესია მქონდა,ან იმის გამო კი არ ვტიროდი ,რომ ვიღაცა გულს მტკენდა.. არამედ, ვტიროდი იმის გამო რომ -კლასელმა კამფეტი შემიჭამა ) და არც გახსნებია საბრალო ნინი,რომელმაც ეს კამფეტი თავისთვის იყიდა და არა მისი ღორმუცელა კლასლებისთვის,ან თუნდაც ბაღის ჯგუფელებისთვის )) მახსოვს,ის დრო როდესაც ერთადერთი რამ ,რაც მაშინ მინდოდა ეს იყო ბევრი,ბევრი კამფეტები. )) ,მაგრამ ბევრი,და მათშორის მეც,პატარაობაში ვოცნებობდი,რომ ვყოფილიყავი 'დიდი 'რადგან მეგონა რომ დიდებს ნაკლები პრობლემები ჰქონდათ.. )) ეჰ,როგორ მწარედ ვცებოდი ) მაგრამ,მიუხედავად ამისა ვხვდები რომ, ცხოვრებისეულ გამცოცდილებას ზუსტად დაშვებული შეცდომები გაძლევს და რაღაცა ახალს გვმატებს... ამიტომაც,ვფიქრობ რომ სულ ბავშვად დარჩენა და ერთ ადგილზე ყოფნა არც ისე კარგი იქნებოდა,რადგან თუ მუდმივად გვეგონება რომ სამყაროში სიკეთე 'სუფევს' შორს ვერ წავალთ ..)) არ დაგიმლავათ და გეტყვით,რომ ძალიან მოუსვენარი და ცელქი ბავშვი ვიყავი.სოფელში რომ ჩავდიოდი,მთელი სოფელი მე მეძებდა ხოლმე.ხან რომელ ხეზე მპოულობდნენ და ხან რომელზე ;დდ მიყვარდა ხეზე ძრომიალი და მუდმივად ხეზე მოსხმულ ხილს შევექცეოდი ხოლმე ;დდ ჩემებმა ყოველთვის იცოდნენ სად უნდა ვეძებე -ხეეებზე ;დდ )) ერთხელ მახსოვს,ბაღის მასწავლებელს იმდენად მოვუშალე ნერვები,რომ დედაჩემის მოსვლამდე სკამზე 'კომბინიზონის ზოლტით' მიმაბეს ;დდ და ესე ვყავდიი ;დდ დღეს ამაზე უბრალოდ მეცინება,მაგრამ მაშინ რომ ვიტირე,იმდენი ცხოვრებაში არ მიტირია ;დდ ასეთებიც ხდებოდა ხოლმე ;დდ ბაღში,რომ დავდიოდი ბაღი ძალიან მიყვარდა.ბევრი მეგობარი მყავდა-უფროსწორად ბაღში ყველა ყველას მეგობარი იყო)) ბაღის მეგობარი დღემდე მყავს შემორჩენილი-ლუკა )) ვერ ვიტყვი,როგორ მიყვარს ეს ბავშვი <33 ძალიან თბილი ბავშვია და სულ მამხიარულებს ხოლმეე... ;დდ მთელი თავისუფალი დრო ერთად ვართ ხოლმე და იმდენს ვიცინით მუცელი გვტკივა ხოლმე ;დდ ბავშვობაში ძალიან მიამიტი ვიყავი და ყველა ვინც გამარჯობას მეტყოდა ყველა ჩემი დაქალი იყოო ;დდ დღესაც დამცინიან მაგაზე -ნახე იმან გამრჯობა გითხრა ე.ი შენი დაქალიაო ;დდ ბავშვბაში ძალიან დაბალი ვიყავი,არც ეხლა ვარ აშოლტილი,მაგრამ მაშინ მართლა დაბალი ვიყავი და 'ლიფსიტას'მეძახდნენ..რამდენჯერ მიტირიაა ამის გამო ;დდ აუფფ რა მოითვლისს ;დ უკვე,სკოლის ასაკიდან ნელ-ნელა დავსერიოზულდი(ამას თუ სერიოზულობა ჰქვია ;დ) და უფრო ჩაკეტილი გავხდი. ნელ-ნელა ვიგემე პირველი სიყვარულის გემო რასაც პირველი იმედი გაცრუება მოჰყვა. ზუსტად იმ მომენტებში,როდესაც პირველად შემიყვარდდა პირველ კლასში - გვერდით ჩემი დაქალი ანი მედგა,რომელთანაც დღემდე ვმეგობრობთ,მაგრამ დროომ თავისი მაინც ქნაა.. )) 'ბავური ლოგიკით' არ გამოვირჩეოდი.ჩვეულებრივი აზორვნება მქონდა,მეტიც მაშინ უფრო ჭკვიანი ვიყავი ვიდრე ეხლა ვარ )) ერთდართი რაც მაინტერესებდა ეს იყო-ჭამა ;დდ და გართობა ;დდ მაგრამ სულ ვლაპარაკობდიი ;დდ ვერ მაჩუმებდნენ ;დდდ სამაგიეროდ ეხლა ვარ დინჯი და წყნარი (იმდენი მე რა ვთქვი ;დ) ბავშვობაში ვოცნებობდი,რომ მქონდა ქერა თმა და ცისფერი თვალებბი.. )) კიდევ,ვოცნებობდი რომ დედაჩემს თავისი 17სანტიმეტრიანი 'კაკუნები' ეჩუქებინა და ბაღის ბოლო ზეიმზე ჩამეცვა ;დდ 4-5 წლის ასაკში ვგიჟდებოდი 'ტოკიო ჰოტელზე'... მეშინოდა,ღამე მარტო დაწოლის რადგან,მეგონა რომ გუდიანი კაცი მოვიდოდა და წამიყვანდა ;დდ (ოხ,ეს უაზრო დაშინებები ბავშვობაში) .. ;დდ მეტი არაფერი არ მახსოვს.. ამიტომ სულ ესაა რისი თქმაც შემიძლია )) მემგონია არც ისე ცოტაა!! მიყვარხართ!!
