ჯეიკი ელენას სახლიდან გიჟივით გამოვიდა, სად მიდიოდა ? რათქმაუნდა სარასთან, ის მზად იყო საკუთარი დედა მოეკლა იმის გამო რაც ნინას გაუკეთა, მან უკვე მეორედ წაართვა საყვარელი ადამიანი, ეს მისთვის უკვე მეორე დარტყმა იყო, ისედაც გაციებული გული უფრო გაუცივდა. გზაში მაიკი შეეფეთა
-ჯეიკ გაჩერდი რას აპირებ ? (მაიკი) 
-სარას მოკვლას (ჯეიკი)
-გაგიჟდი ? არასწორად იქცევი თან მან უკვე დატოვა ქალაქი (მაიკი)
-ჯოჯეხიში წასულა (გაბრაზებულმა თქვა ჯეიკმა და შუა ქუჩაშუ ჩაიმუხლა)
-ჯეიკ, ჯობს დაწყნარდე გპირდები ნინას ერთად ვიპოვით, მანამდე კი მისი ოჯახი და მეგობრები სარასგან უნდა დავიცვათ (მაიკი)
ჯეიკმა არაფერი უპასუხა, ახლა მისთვის ყველაფერი სულერთი იყო, ყველაფერს აზრი ქონდა დაკარგული, ყველაზე მეტად ახლა ნინას თვალების ნახვა უნდოდა, მაგრამ ისინი არსად ჩანდნენ. ჯეიკმა 2 წელი ეძება ნინა, თუმცა ყველა ცდა უშედეგო იყო, როცა თითქმის უკვე უნდა მიეხწია მიზნისთვის რაღაც უშლიდა ხელს, ნინა ისე გაქრა თითქოს არც უარსებია, მაგრამ ყველაზე საშინელი ის იყო რომ უკვე ერთი წელია ელენაც გაუჩინრდა, მისი ასავალ დასავალი არავინ იცოდა, ისიც გაქრა ლონდონიდან, ძმები უშედეგოდ ცდილობდნენ მეგობრების მოძებვნას, მათათან ერთად გაუჩინარდა სარაც. თითქოს ქალაქი დამშვიდდა, ლონდონი სიცოცხლეს განაგრძობდა, ყველას გადაავიწყდა ელენას და ნინას არსებობა, მხოლოდ ჯეიკს, მაიკს, ჯერემის და კლერს არ ავიწყდებოდათ ისინი, თუმცა 2 წლიანი უშედეგო ძებნის შემდეგ მატ იმედი დაკარგეს რომ ის ორნი ისევ დაბრუნდებოდნენ ლონდონში.
"2 წელი გავიდა მას მერე რაც ვამპირი ვარ, 2 წელი რაცსამშობლო, ოჯახი და ელენა მივატოვე, ალბათ ჯერემი უკვე სკოლას ამთავრებს, ელენა კი საუკეთესო სტუდენტია, მე ? მე კი სისხლის მსმელი მონსტრი ვარ, უკვე უამრავი ადამინის სიცოცხლეა ჩემს კისერზე, დათვლა რომ დავიწყო, ვერც გავიხსენებ რამდენი მოვკალი, ბევრჯერ ვცადე თავის გაკონტროლება მაგრამ არაფერი გამომდის, ადამიანს რომ ვხედავ მხოლოდ მოსიარულე სისხლის ვხედავ, ვგრძნობ როგორ ჩქეფს მის ძარღვებში თბილი და ახალი სისხლი. მე ვამპირი ვარ, ვამპირი კი კლავს..! ვხედავდი როგორ მეძებდა ჯეიკი ამ 2 წლის განმავლობაში, მაგრამ მისი ნახვა არ მინდოდა, არ მინდა ის დაინახოს ვისგანაც მიცავდა." 
ჩანაწერი გააკეთა ნინამ და ქვიშიანი სანაპიროდან წამოდგა, ხმას უგდებდა ტალღების ხმას , ტკბებოდა მძის ჩასვლით, მისი სხივები სახეზე ეფინებოდნენ, თუმცა ვერ გრძნობდა მის სითბოს, მისი სხეულის ყველა ნაწილი ცივი იყო, უგრძნობი გახდა, ერთადერთი რაზეც ფიქრობდა ეს სარას მოკვლის გეგმა იყო. მზე მალე ჩაესვენა უკიდეგანო ჰორიზონტში, ნინა ნელა გაუყვა სანაპიროს, იგრძნო ვიღაც რომ მიყვებოდო უკან, მაგრამ არ შეუმჩნევია , ყველაზე ბნელი კუთხისკენ წავიდა და მდევარს ჩაუსაფრდა, მდევარიც უკან გაჰყვა. შემოუხვია თუ არა მდევარმა შესახვევში, ნინა ყელში წვდა და კედელთან მიაყენა.
-რა გინდა ? (მკაცრად კითხა)
-ვეღარ ცნობ დაქალს ? (მდევარი)
ნინამ ხელი გაუშვა მდევარს და კარგად დააკვირდა
-ელენა (გაოცებულმა კითხა)
-ხო ნინა მე ვარ (ელენა)
ნინა მიახლოვდა და დიდი ხნის უნახავ მეგობარს ჩაეხუტა, ელენა არ განძრეულა, ხელიც კი არ მოუხვევია მისთვის, ნინა გაოცდა და უკან დაიხია
-კარგად ხარ ? (შეშინებულმა კითხა)
-მე შენ უნდა მოგკლა
ეს თქცა ელენამ და ხელში ხის სარი აათამაშა
-ელე რას აკეთებ ? დაწიე ხომ იცი ძლიერი ვარ და თავს ვერ გავაკონტროლებ, არ მინდა რამე დაგიშავო
-მე შენი არ მეშინია
ელენას თვალები ჩაუსისხლიანდა
-არა ეს შეცდომა, შენ ვამპირი ხარ (ნინა)
-მართალია.. ელენა ნელ-ნელა უახლოვდებოდა ხის სარით ხელში, ნინა გაოცებული უყურებდა საუკეთესო მეგობარს რომელიც მის მოკვლას ცდილობდა, გულში საშინელ ტკივილს გრძნობდა, მას არ შეეძლო თავდაცვა ამით ხომ ელეს ტკივილს მიაყენებდა
-ელენა გაჩერდი..! სიბნელიდან ნინას ნაცნობი ხმა მოესმა
ქალის სილუეტი ნელა მოუახლოვდა ორ მეგობარს
-გამარჯობა ნინა
-სარა (ზიზღით წარმოთქვა ნინამ)
-ელენა უკან დაიხიე და სარი გადაგდე (სარა)
ელენამაც მაშინვე შეასრულა დავალება
-რა უქენი შე ალქაჯო (ნინა)
-არაფერი, უბრალოდ ახლა ისიც ვამპირია, ოღონდ მე მემორჩილება (სიცილით უთხრა სარამ)
-შენ მოსტრი ხარ , შემი გადაქცევა არ გეყო ? (ნინა)
-არ ვუზავდი ელენას არაფერს შენ რომ არ გაქცეულიყავი,ახლა შენ თავს დააბრა ელენა ასეთ დღეში რომა (სარა)
-განანებ (ნინა)-აბა შენ იცი
ეს თქვა სარამ ელენას შეუტრიალ, რაღაც ანიშნა და ორივე სიბნელეში გაუჩინარდა. ნინასთვის ეს უკვე უკანასკნელი წვეთი იყო, სარას ამას უკვე აღარ შეარჩენდა
-დროა ლონდონში დავბრუნდე..! ჩაილაპარაკა და ისიც სიბნელეში გაუჩინარდა..!
|
