ერთი თვის წინ...
-ნინა როგორ ხარ ? (ელენა)
-მგონი კარგად ელე
გოგოები ერთმანეთს მიესალმნენ და სკოლის კარი შეაღეს
-არ გამოჩენილა ? (ელენა)
-არა ელე, მხოლოდ ის მაინტერესებს ცოცხალია თუ არა (ნინა)
-დარწმუნებული ვარ მალე დაბრუნდება (ელე)
-იმედია (ნინა)
ჯეიკმა უკვე ერთი თვეა რაც ლონდონი დატოვა, მასაც საშინლად ენატრებოდა ნინა თუმცა ძმის მოძებნის სურვილი ძლიერი იყო და შუა გზაზე გაჩერება არ შეეძლო. უკვე ზაფხული ახლოვდებოდა, გაზაფხულის ბოლო თვე და სკოლის ბოლო დღეები, ნინა ცდილობდა ეს დღეები მხიარულად გაეტარებინა და გამოსდიოდა კიდეც, ის და ელენა მთელი დღე საბანკეტო კაბებს არჩევდნენ, მაღაზიიდან მაგაზიაში დაიოდნენ, კოლეჯის გეგმებს აწყობდნენ და ცხოვრებით ხარობდნენ. რაც შეეხება ჯეიკს, მან შეძლო ძმის პოვნა და რაც მთავარია გაანთავისუფლა მაიკი სარას ზეგავლენისგან, მართალია გაუჭირდა მაგრამ მაინც შეძლო, ორივე ძმა ბედნიერი იყო. ჯეიკი კი უფრო ბედნიერი რადგან მალე ძმასთან ერთად კვლავ დაბრუნდებოდა ლონდონში და ნინას ნახავდა. ნინა ყველანაირად ცდილობდა ოჯახის და მეგობრების დაცვას, მას საეჭვოდ ეჩვენებოდა სარას გაუჩინარება, თუმცა მშვიდად ცხოვრება მოწონდა, მან იცოდა რომ სარა არ გაჩერდებოდა და რაღაც გეგმა მაინც ექნებოდა, ადრე თუ გვიან ის ისევ გამოჩნდებოდა და თან დიდ უბედურებას მოიტანდა.
-ნინა ადექი ადექი, მაღაზიაში გველოდებიან (თავზე ელენა წამოდგა) 
-ჯერ ადრეა, ცოტაც მაცალე ძილი (ნინა)
-არა ადექი რა (ელენა)
-შენ წადი და მეც მოვალ ცოტახანში (ნინა)
-კარგი ხო (ელენამ ბუზღუნით გაიხურა კარები)ნინა დიდხანს აღარ გაჩერებულა ლოგინში წამოდგა და პირველ სართულზე ჩაირბინა, ჯერემის მიუჯდა გვერდით და მასთან ერთად კომპიუტერული თამაში თამაში დაიწყო. ნინას სიგიჟემდე უყვარდა თავისი ძმა, მზად იყო მისთვის დაუფიქრებლად დაეთმო სიცოცხლე, მათ შორის მხოლოდ 2 წელი იყო განსხვავება, ჯერემი უკვე 16-ის იყო, ხშირად კამათობდნენ, თუმცა ერთმანეთი მართლაც ყველაფერზე მეტად უყვარდათ, ჯერემიც დაჯილდოვებული იყო საოცარი ნიჭით, თუმცა ამის შესახებ არაფერი იცოდა, ნინა ცდილობდა ის ამ სამყაროსგან დაეცვა.
-ნინა არ მიდიხარ ელენასთან ? (სამზარეულოდან მომღიმარი დედა გამოვიდა)
-უი ეგ სულ ამომივარდა თავიდან (ნინა)
ჯერემის აკოცა, დედას დაემშვიდობა და გარეთ გავიდა, ფეხით გაუყვა დაუსრულებელ ქუჩას. უცებ ერთ-ერთი მოსახვევიდან მანქანა გამოვარდა და ნინას წინ გაჩერდა, ნინა შეეცადა გაქცევას, მაგრამ ვერ მოახერხა, ძალი გამოყენებას აპირებდა როდესაც კისრის არეში ტკივილი იგრძნო, ეს ვამპირი იყო, ის უფრო და უფრო გამალებით წოვდა მისი კისრიდან სისხლა, ნინამ იცოდა რომ მოკვდებოდა, ვამპირს ვერ გაექცევი, მან დაინახა ვამპირი რომელმაც ის სიცოცხლეს გამოასალმა..! თუმცა სანამ ნინა ბოლოჯერ ამოისუნთქავდა და სამყაროს დაემშვიდობებოდა, ვამპირი დაიხარა, საკუთარ ხელზე იკბინა და სისხლი ნინას დაალევინა, ნინაც მაშინვე გაითიშა. გონს რომ მოვიდა საკანში იყო გამომწყვდეული, თავი საშინლად ტკიოდა, ესმოდა ნათურის წვის ხმა, ყველა გრძნობას გაძლიერებულად აღიქვმდა, კარგად ესმოდა მეორე ოთახში მყოფთა გულის ცემა და მათ ვენებში მოჩუხჩუხე სისხლი, ერთადერთი რაზეც ახლა მას ფიქრი შეეძლო ეს სისხლი იყო და ამ გრძნობას ვერაფერს უხერხებდა. ოთახის კარები გაიღო, ნინამ იგრძნო რომ ოთახში ქალი შემოვიდა, ის ნელა მიახლოვდა საკანს და ნინას წინ დადგა, ნინას გაჭირდა ადგომა თუმცა მაინც წამოდგა და თვალებში შეხედა ქალის სილუეტს.
-გამარჯობა ნინა
-სარა (ნინა)
-კარგი მეხსიერაბ გქონია (სარა)
-რა მიქენი ? (ნინა)
-არაფერი, მე უბრალოდ უკვდავებისკენ გაგიკვალე გზა (სარა)
-რა ? (გაკვირვებულმა კითხა ნინამ)
-რატომ გაოცდი ? შენ თითქმის უკვე ვამპირი ხარ (სარა)
-არა მე არ ვარ ვამპირი, ეს შეცდომაა (ნინა) 
-მართალიხარ ჯერ არ ხარ, მაგრამ როგორც კი ადამიანის სისხლს დალევ მაშინვე გახდები თუ არადა მოკვდები (სარა)
-მირჩევნია მოვკვდე (ნინა)
-აი ეგ მე არ მაწყობს (სარა)
-რა გინდა ჩემგან ? (ნინა)
-შენგან არაფერი, მაგრამ შენ მჭირდები რომ ჯეიკი გავამწარო (სარა)
-რა დაგიშავა ? (ნინა)
-მან მაიკი წაიყვანა, მე კი შენ წაგიყვნა მისგან სამიდამოდ (სარა)
-არ მოგქცემ უფლებას ცემგან მოსნტრი შექმნა (ნინა)
-მაგასაც ვნახავ (სარა)
ეს თქვა სარამ და ოთახიდან გავიდა, ნინა იქვე ჩაიკეცა და ცრემლები თავისით წმაოუვიდა, ისე ვერ აკონტროლებდა თავის ემოციებს, ახლა მხოლოდ ოჯახზე ფიქრობდა, მას სიკვდილი ერჩივნა, არ უნდოდა ვამპირად ქცეულიყო, ასეთი ცხოვრებისთვის არ იყო მზად. 5 წთ არ იყო გასული, რომ სარა ისევ დაბრუნდა, ამჯერად მარტო არ იყო, თან ახალგაზრდა ბიჭი ახლდა. სარამ საკნის კარი გამოაღო, ბიჭს ყელში უკბინა, გათიშა და ნინას საკანში შეაგდო
-ახლა ვნახავ როგორი გამძლე ხარ (ჩაიცინა და ოთახი დატოვა)
-არა სარა, არ გამიკეთო ეს გთხოვ (უშედეგოდ ყვიროდა ნინა და საკნის კარს ხელს ურტყამდა)
დიდხანს სცადა თავის შეკავება, თუმცა არაფერი გამოსდიოდა, მის წინ სისხლის გუბე იდგა, მისმა ცდამ უშედეგოდ ჩაიარა, მასში ვამპირის ინსიქტმა გაიღვიძა და უცნობს უკბინა. |
