კიდევ უამრავ თემაზე ისაუბრეს ნინამ და ჯეიკმა, უკვე მოსაღამოვდა როდესაც სანაპიროდან წამოვიდნენ, ლონდონის ქუჩებს დიდი მრგვალი მთვარე ანათებდა, ვინმეს ქუჩის განათება რომ გამოერთო მთვარე მაინც განაათებდა ყველაზე ბნელ კუნჭულსაც კი.
-ეხლა საით ? (ჯეიკი)
-ელენასთან, ალბათ დიდიხანია მელოდება და მომკლავს (ნინა)
-მიგაცილებ (ჯეიკი)
-არ მინდა აქვე ახლოს ცხოვრობს (ნინა)
-მიგაცილებ, მაინც დავრწმუნდბი რომ უსაფრთხოდ ხარ (ჯეიკი)
-შენ რა ჩემი მცველი ხარ ? (ნინა)
-დიახ თქვენო უდიდებულესობავ (რევარანსი გააკეთა და გაიცინა)
ნინასაც გაეცინა მის ასეთ საქციელზე
-გიჟი ხარ (ნინა)
-ვიცი (ჯეიკი)
ნინას სახეზე ისევ გადაირბინა ღიმილმა, ჯეიკი ბედნიერი იყო იმით რომ ნინას ბედნიერს ხედავდა და თვითონ იყო ამ ღიმილის ავტორი. ჯეიკმა ელენას სახლამდე მიაცილა ნინა, თითქმის კარებამდე მიყვა და იქამდე იდგა იქ სანამ ელენამ კარები არ გააღო
-სად ხარ აქამდე ნინა ? როგორ მანერვიულე (ბუზღუნით გააყოკარები ელენამ)
-ცოტა შემაგვიანდა (ნინა)
-ეს სიმპატიური ბიჭი ვინ არის ? (პირდაპირ იკითხა ელენამ)
-ჯეიკი გაიცანი , ეს კი ჩემი გადარეული დაქალია ელენა (ნინა)
-სასიამოვნოა (ერთდროულად თვეს ელენამ და ჯეიკმა)
-ახლა უნდა დაგტოვოთ, იმედი მაქვს ხვალ გნახავ ნინა (ჯეიკი)
-კი სკოლია მერე შევეცდები გნახო (ნინა)
-კარგი, კიდევ უნდა გაიგო რაღაცეები (ჯეიკი)
-ნახვამდის (ნინა)
ჯეიკი ნელა გაუყვა ქუჩას და მალევე გაუჩინარდა, გოგონები სახლში შევიდნენ და მაშინვე ელენას ოთახში ავიდნე. ნინამ ყველაფერი უამბო რაც ჯეიკმა უთხრა და ისიც უთხრა რომ ჯეიკის დედა მის მოკვალს აპირებდა
-არა რა თავიდანმე არ მომეწონა ეგ მაიკი (ელენა)
-რა ?? შენ არ იძახდი რა სიმპატიური და საყავრელია ? (ნინა)
-არა რა მე, გეშლები ვიღაცაში (ელენა)
-არა რა არასდროს შეიცვლები (ნინა)
-ხო ვიცი მეც მიყვარხარ ნინა (ელენა)
ნინამ აღარაფერი უპასუხა, ფანჯარასთან ჩამოჯდა და გარეთ დაიწყო ყურება
-რა იყო მოგენატრა უკვე ? (სიცილით კითხა ელენამ) 
-ვინ ? (გაკვირვებულმა შეხედა ნინამ)
-ნუ ისულელებ ეხლა თავს, ჯეიკზე გეუბნები (ელენა)
-რა სულელი ხარ ელე, ის და მეგობრები ვართ (ნინა)
-რაღაც ეჭვი მეპარება ისე უყურებდით ერთმანეთს (ელენა)
-არა რა ხო ვიძახი არ გეშველება არაფერი (ნინა)
-ახლა ჯობს დავიძინოთ, ხვალ სკოლა გვაქ (ელენა)
-იცოდე მაღვიძარას ვაყენებ და დილით წუწუნი არ დაიწყო (ნინა)
-ოო თუ არ ივარჯიშე ისე ვერ წამოხვალ ? (ელენა)
-ვერა (ნინა)
ნინა წამოდგა შუქი ჩააქრო და საწოლში მოკალათდა, დიდხანს ეცადა დაძინებას თუმცა არაფერი გამოსდიოდა, თვალს ხუჭავდა თუ არა თვალწინ ხან მამამისი ხან კი ჯეიკი წარმოუდგეობა, დიდხანს იწრიალა საწოლში მაგრამ მაინც ვერ დაიძინა, ელენას კი ისე ღრმად იყო წასული ძილის მორევში რომ მის გაღვიძებას აზრი არ ქონდა, წამოდგა ისევ ფანჯარასთან ჩამოჯდა, მთელი ღამე იქ იჯდა და თავში უამრავი აზრი უტრიალებდა თუმცა მისი ყველა ფიქრი ამჯერად ჯეიკით იწყებოდა და მთავრდებოდა, ის დაცულად გრძნობდა მასთან თავს, მაგრამ რაღაც შეგრძნება ქონდა რომ მას დაკარგავდა, ეს კი ყველაზე მეტად არ უნდოდა. როგორც იქნა გათენდა, მზე ნელა ამოდიოდა ცაზე და ანათებდა ჩაბნელებულ ქუჩებს, ნინა წამოდგა სავარჯიშოდ გაემზადა და გარეთ გავიდა, სირბილით გაუყვა ქუჩას, უყვარდა დილით სირბილი ახალ დღეს ყოველთვის ასე ეგებებოდა. შეამჩნია რომ ვიღაც მისდევდა, უკან გაიხედა რამდენჯერმე თუმცა ვერ იცნო, ნელ-ნელა აუჩქარა სირბილი, მდევარმაც აუჩქარა, ნინას უკვე შიშის გრძნობა იპყრობდა, ხშირად იხედებოდა უკან და რაც შეეძლო ჩქარა გარბოდა.
თუმცა მაინც ვერ მოახერხა გაქცევა, მდევარმა ის დაიჭირა და სადღაც წაიყვანა.
-არა ნინა ერდღესაც ჩემი ხელით მოგკლავ (გაბრაზებული ელენა ტელეფონში ჩაჰყვიროდა)
ის უკვე მეათასეჯერ ურეკავდა ნინას თუმცა უშედეგოდ, არა თუ ისევ ჯეიკთან ერთად ხარ ჩემი ხელით დაგახრჩობთ ორივეს..! ისევ თავისთვის ლაპარაკობდა, ეშინოდა რამე არ მოსვლოდა. სკოლა დამთავრდა თუ არა ელენა გიჟივით გამოვარდა კლასიდამ და მანქანისკენ წავიდა, გზაში ჯეიკს მოკრა თავლი რომელიც სკოლის წინ იდგა გიჟივით მივარდა და ჩხუბი დაუწყო
-რა უქენი ჩემ დაქალს? სად არის ? (ელენა)
-მოიცა მოიცა დაწყნარდი ნინა შენთან ერთად არ არის ? (ჯეიკი) 
-რა ? მე შენთან მეგონა (ელენა)
-არა დღეს არ მინახავს საერთოდ (ჯეიკი)
ელენამ თავი ვეღარ შეიკავა და ტირილი დაიწყო
-ჯეიკ სად არის ჩემი დაქალი ? დილით სარბენად წავიდა და იმის მერე არ მინახავს, მეგონა შენთან ერთად იყო (სლუკუნით უთხრა ელენამ)
ჯეიკმა ჩაიხუტა ელენა და მის დაწყნარებას შეეცადა
-ნუ ნერვიულებ ვიპოვი (ჯეიკი)
-მაიკმა ხო არ მოიტაცა ? არც ის ყოფილა დღეს სკოლაში (ელენა)
-თუ ეს მან გააკეთა გპირდები ჩემი ხელით მოვკლავ (ჯეიკი)
-იპოვე გთხოვ (ელენა)
-ახლა შენ სახლში წადი მე კი ნინას მოვძებნი (ჯეიკი)
-არა მეც შენთან ერთად წამოვალ (ელენა)
-საშიშია, ის გააკეთე რაც გითხარი (ჯეიკი)
ჯეიკმა ეს უთხრა თუ არა ელენას მაშინვე გაუჩინარდა და მაიკის სახლის წინ გაჩნდა, კარები შეამტვრია და შიგნიშ შევარდა, სიბნელედან ხრინწიანი ხმა გაისმა
-გამარჯობა შვილო (სარა)
-შენთან სალაპარაკოდ არ მოვსულვარ დედიკო (ირონიით უთხრა ჯეიკმა)
-ჩამოაფარე რამე ხომ იცი მზის სხივები მკლავს (სარა)
-სადა მაიკი ? (ჯეიკი)
-რაში გაინტერესებს ? (სარა)
ჯეიკს მოთმინების ფიალა აევსო, წამებში სარასთან გაჩნდა, რომელიღაც ოთახში გამოკეტა სადაც მზის სხივები ვერ აღწევდა, თვითონ კი სახლის ყველა ოთახი გადაატრიალა ნინას ძებნაში, მაგრამ უშედეგოდ ის იქ არ იყო, ბოლოს მაიკის ოთახს მიადგა, გიჟივით შევარდა და მაიკის წინ გაჩნდა, რომელიც სკამზე იჯდა და თითქოს მის შემოსვლას ელოდებოდა
-სად არის ნინა ? (გაბრაზებულმა კითხა)
-ის აქ არა (მაიკი)
-რა უქენი ? (ჯეიკი)
-არაფერი, ხელიც არ მიხლია მისთვის (მაიკი)
ჯეიკი მიახლოვდა მას, დაიხარა და ყურში მთელი ძალით ჩასძახა
-მას თუ რამე მოუვა, გეფიცები დავივიწყებ რომ ჩემი ძმა ხარ და ჩემი ხელით მოგკლავ (ჯეიკი)
მაიკი მის სიტყვებზე სიცილით კვდებოდა.
თუმცა წამებში დასერიოზულდა, წამოდგა ძმას გაუსწორდა თვალებში გამომცდელად ჩახედა
-შენ ის გიყვარს (მაიკი)-შენი საქმე არა, რაც გითხარი დაიმახსოვერე (ჯეიკი)
ეს სიტყვები უთხრა და ძმის სახლი დატოვა, მაიკი მაშინვე სარას მოსაზებნად წავიდა, საკუჭნაოში მიაგნო
-რა ჯანდაბა უნდოდა (სარა)
-ნინა დაიკარგა და ეგონა მე მოვიტაცე (ჯეიკი)
-რა ნინა დაიკარგა ? ახლავე წადი მის მოსაძებნად (სარა)
-კი მაგრამ რატომ ? (მაიკი)
-შენ ტვინი გაქ ? ის ჩემი გადარჩენის ბოლო შანსია და მას არაფერი არ უნდა მოუვიდეს სავსე მთვარემდე, ახლავე წადი მის მოსაძებნათქო (სარა)
მაიკი დაემორჩილა დედის ბრძანებას, სახლიდან გავიდა და ჯეიკის მოსაძებნად წავიდა, მან იცოდა რომ მისი დახმარება დაჭირდებოდა ნინას მოსაძებნად.
|
