მაიკი სკოლის დამთავრებისთანავე სახლში დაბრუნდა, კარები ხმაურით შეაღო და დივანზე ჩამოჯდა.
-ნახე ? (ოთახის ბნელი კუთხიდან ცივი ხმა გაისმა)
-კი სარა (მაიკი) 
-ძლიერია ? (სარა)
-არ ვიცი (მაიკი)
-უნდა გაიგომ, ხომ იცი მნიშვნელოვანია, თან ეს ჩემი ბოლო შანშია (სარა)
-ვიცი დედა ვიცი (მაიკი)
-იგივე შეცდომა არ დაუშვა მაიკ (სარა)
მაიკმა აღარაფერი უპასუხა, გაღიზიანებულმა დატოვა ოთახი და გარეთ გავიდა, უნდოდა სადმე შორს წასულიყო, დედამისს მოშორებოდა და წყნარად ეცხოვრა, თუმცა ამის გამბედაობა არ ჰყოფნიდა, სანაპიროსკენ წავიდა, იქ სადაც თითქმის ყოველდღე მიდიოდა, სნაპირო ანამ შეაყვარა, ერთმა ნათელმა წერტილმა მის ცხოვრებაში რომელიც დედამისმა წაართვა. ყველაფერი კი იმით დაიწყო რომ სარამ გადაწყვიტა ერთადერთი სტიქიის მბრძანებელი ყოფილიყო, მას ქონდა სამუდამო ცხოვრება ის ხომ ვამპირიცი იყო, მაგრამ ეს არ აკმაყოფილებდა, მას უნდოდა ყველა და ყველაფერი მის ფერხთით ყოფილიყო, ის ადამიანებს უსურ არსებებად მიიჩნევდა და თვლიდა რომ ისინი მონები იყვნენ. სარას მეტი და მეტი ძალა უნდოდა, თუმცა თვითონ არ შეეძლო სხვა სტიქიის მმართველის მოკვლა, თუ ის ამას იზავდა წყევლის მსხვერპლი გახდებოდა, ამიტომ მის საქმეს მაიკი აკეთებდა, ყველაფერი არაჩვეულებრივად მიდიოდა სანამ მაიკი ანას გაიცნობდა, ისიც ერთ-ერთი სტიქიის ბრძანებელი იყო, მაიკი მზად იყო მის მოსაკლავად თუმცა შეუყვარდა, სწორედ აქ დაუშვა შეცდომა, სარას სურვილი იმდენად ძლიერი იყო ყოფილიყო ერთადერთი, წყევლა უბრალო მითად ჩათვალა და ანა თვითონ მოკლა. წყევლა რათქმაუნდა მითი არ აღმოჩნდა და სარა სამუდამოდ სახლის ტყვე გახდა, მას არ შეეძლო გარეთ გასვლა არც დღისით და არც ღამით, რადგან მზის და მთვარის სინათლე მისთვისმომაკვდინებელი იყო. მაიკის სიყვარული იმდენად ძლიერი იყო დედისადმი, დაივიწყა ანას სიკვდილი და მისი დახმარება გადაწყვიტა, მას უნდ ამოეკლა სტიქიის მთავარი ბრძანებლები, ამით სარა წყევლისგან განთავისუფლდებოდა, მაიკმა დახოცა უკანასკნელი ჰაერის,მიწის და ცეცხლის ბრძანებელი ახლა კი ნინას ჯერი იყო. ნინამ მასში ანას მოგონებები გააღვიძა, ის ძალიან გავდა ანას როგორც ვიზუალურად ისე ქცევებითაც, მაიკმა მოიშორა თავიდან ანაზე ფიქრები და ლონდონის ქუჩებს გაუყვა მას ხომ ნინა ყავდა მოსაძებნი.
-ნინა აღიარე რომ მაიკი სიმპატიურია (ელენა) 
-შენთვის ყველა ბიჭი სიმპატიურია (ნინა)
-არა ის განსაკუთრებულია (ელენა)
-ოო კარგია არ აქვს შენთან კამათს აზრი (ნინა)
გოგოებმა უამრავ თემაზე ისაუბრეს, იცეკვეს, იგიჟეს და ასე შემდეგ.
12 სრულდებოდა ნინას ტელეფონი რო აწკრიალდა
-კი კი დე მოვდივარ..! ელენა უნდა წვაიდე (ნინა)
ნინამ ჩანთა აიღო და კარებისკენ წავიდა
-დარჩი რა თან გვიანია უკვე (ელენა)
-ნუ გეშინია არაფერი მომივა (ნინა)
-არა რა ეგ ძალა რო არ გქონდეს რა გეშველებოდა (ელენა)
-არ ვიცი (ნინა)
ნინამ მეგობარს აკოცა და სახლის გზას გაუყვა, თან ხელში ბურსთ ათმაშებდა, უეცრად საიდანრაც მის წინ უცნობი ბიჭი გაჩნდა
-შენნაირი გოგოები ამ დროს გუჩაში არ დადიან (უცნობი)
-გამატარე (ნინა)
-არ შემიძლია (უცნობი)
-ვინ ხარ ? (ნინა)
-უცნობი ნაცნობი (უცნობი)
-გამატარე, ჩემთან თამაშს არ გირჩევ (ნინა)
-შენ რა გულადი ყოფილხარ (უცნობი)
ნინამ გარემო მოათვალიერა, იქვე მდგომ შადრევანს მოკრა თვალი, წლის დახმარებით უცნობი შადრევანში ჩააგდო და თვითონ გზის გაგრძელებას შეეცადა
-შენ თუ გგონია ასე ადვილად გამექცევი ცდები (უცნობი ისევ ნინას წინ გაჩნდა)
-კი მაგრამ როგორ ? შენ ხომ შადრევანში ეგდე (ნინა)
-შენ კიდევ ბევრი რამ არ იცი (უცნობი)
-რა გინდა ? (ნინა)
-არაფერი უბრალოდ მაინტერესებს რამდენად ფლობ ძალას..!
სიტყვები არ ქონდა დამთავრებული უცნობს რომ ნინა ცეცხლის რგოლში მოექცა.! 
I'm not ordinary girl...I'm warrior princess...♥
მე მგონია რო რაღაც ძაან ზღაპარივით გამომდის, თქვენი აზრი მაინტერესებს და თუ მოგეწონებათ და კომენტარები ექნება კიდევ დავდებ ერთ თავს ♥
|
