-ნინა გაიღვიძე 
ასე იწყებოდა ნინას ყოველი დღე, ისიც შეკამათების გარეშე დგებოდა და სკოლაში წასავლელად ემზადებოდა. კარადა გამოაღო ბევრი არ უფიქრია რა ჩაეცვა ხელის ერთი მოძრაობიტ ღია ფერის დახეული ჯინსი, მქი ლურჯი კედები და მაისური საწოლზე მოისროლა, კარადის კარი მიხურა და ფანჯარას მიახლოვდა, ლონდონი როგორც ყოველთვის ნისლში ჩაძირულიყო, ნინას ღიმილმა გადაურბინა სახეზე უყვარდა ასეთი ამინდი. ნისლში ადამიანის სილუეტს მოკრა თვალი, რომელიც მისი სახლისკენ მოდიოდიდა, მაგრამ მალევე გაუჩინარდა. ნინას თითქოს შიშის გრძნობა დაეუფლა, თუმცა მშიშარა არასდროს ყოფილა, მალევე მოიშორა შიშის გრძნობა ჩაიცვა და პირველ სართულზე ჩაირბინა. კლერი (დედა) როგორც ყოველთვის სამზარეულოში ფუსფუსებდა, ჯორჯი მისი ძმა კი ტელევიზორს უყურებდა, ნინამ ჯორჯს აკოცა და კარებისკენ წავიდა.
-ნინა ასაუზმე (კლერი)
-არ მინდა დე, სკოლაში შევჭამ, დღეს დამაგვიანდება ელენასთან მივდივარ (ნინა)
-კარგი ჭკვიანად ძალიან არ დაიგვიანო (კლერი)
ნინამ კარები გამოკეტა, რაც შეეძლო ძლიერად გამოხურა, უნდოდა მისი ოჯახი დაცული ყოფილიყო. აიპოდი ამოიღო და სკოლისკენ მიმავალ გზას გაუყვა, შეგრძნება ქონდა თითქოს ვიღაც მიყვებოდა თუმცა რამდენჯერაც უკან მიიხედა ვერავინ დაინახა, სკოლის კარი შეაღო, დერეფანში მდგომმა თითქმის ყველა ბიჭმა მას გააყოლა თვალი, ბევრს მოწონდა ნინა, თუმცა მას ყურადღება არავისთვის მიუქცევია, თავისი კარადა გამოაღო და წიგნების ამოლაგება დაიწყო
-ნინა ხომ მოდიხარ დღეს ჩემთან ? (თავზე ელენა წამოადგა)
-კი ოღონდ არ ვრჩები გაითვალისწინე (ნინა)
მეგობრენი საკლასო ოთახში შევიდნენ, თანაკლასელებს მიესალმნენ ეს ბოლო წლეი იყო და თავს დააღწედნენ სატანჯველს. ზარი დაირეკა და კლასსში მისის მეირე შემოვიდა, ნინა ჩამოხტა მერხიდან და თავისი ადგილისკენ წავიდა, კლასის ბოლოში მდგობ მეხთან მივიდა და მოკალათდა, 12 წელია რაც ამ მერხთან ზის, უყვარს ეს ადგილი აქედან ხელის გულივით მოჩანს მთელი ლონდონი. ნინა 12 წელია ერთ სახლს აკვირდებოდა რომელიც აოცებდა და ინტერეს აღვიძებდა მასში, მას უკვირდა როგორ ჩანდა ეს სახლი ძლიერი ნისლის დროსაც კი, ნისლი თითქოს გარს უვლიდა მას და მიკარებას ვერ ბედავდა ამ უბრალო ხის ნაფოტებისგან აშენებულ სახლს.
-ნინა აქ ვართ (მისის მეიერი)
-გისმენთ (ნინა)
-ნინა რახან კარგი მოსწავლე ხარ იმას არ ნიშნავს რომ აღარ უნდა მისმინო (მისის მეიერი)
-გასაგებია (ნინა)
მართალია შენიშვნა მიიღო ნინამ თუმცა მაინც არ მოუსმენია მოხუცი მასწავლებლისთვის, ისევ იმ სახლს აკვირდებოდა და პირველად 12 წლის მანძილზე სახლის კარი გაიღო და იქიდან ვიღაც გამოვიდა, ნინას ისევ შიშის გრძნობა დაეუფლა, კლასსში ვეღარ ჩერდებოდა თითქოს სუნთქვა ეკვროდა
-შეილება გავიდე ? (ნინა)
-კი გადი (მისის მეიერი)
ნინა თავდაღუნული გამოვიდა კლასიდან და გრძელ დერეფანს გაუყვა, იმდენადა გათიშული იყო ვერაფერს ამჩნევდა, შემთხვევით ვიღაცას შეეჯახა თუმცა არც მისთვის აპირებდა ყურადღების მიქცევას
-რა შტუმართ მოყვარე ხალხი სწავლობს აქ (უცნობი)
-ბოდიში (ისე უთხრა ნინამ თავიც არ აუწევია )
-მიღებულია (უცნობი)
ნინას არც ახლა ამოუხედავს დაბლა იყურებოდა, უეცრად, უცნობის მაჯაზე ისეთივე გამოსახულება დაინახა რომელიც მას ქონდა დაბადებიდან.
მხოლოდ მაშინ ახედა უცნობს, მის წინ სიმპატიური ბიჭი იდგა, რომელიც ნებისმიერი გოგოს გულის დაპყრობას შეძლებდა, ნინამ რამდენიმე წუთი გაშტერებულმა უყურა, მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა, როდესაც მაჯის არეში საშინელი წვა იგრძნო, იმდენად მტკივნეული იყო ეს წვა რომ კედელს მიეყრდნო შეეშინდა არ წაქცეულიყო.
-კარგად ხარ ? (უცნობი)
-უნდა წავიდე (ნინა)
ნინა გამოეცალა უცნობს და კომპიუტერის ოთახისკენ წავიდა, ეს უბრალოდ ტატუა ბურტყუნებდა თავისთვის, თავისუფალ კომპიუტერს მიუჯდა და ძებნაში "ინი და იანი" აკრიფა,უნდოდა თავის თავისთვის დაემტკიცებინა რომ ეს უბრალოდ ტატუ იყო, თუმცა შეცდა უცნობიც მისნაირი იყო, ამიტომაც აეწვა მაჯა, ეს მხოლოდ მაშინ ხდებოდა როცა საპირისპირო ძალის მქონე ორი ადამიანი ერთმანეთს შეხვდებოდა, ნინას წყლის მართვა შეეძლო, ესეიგი მას ცეცხლის მართვა შეუძლია, თავისთვის ჩაილაპარა და კლასსში დაბრუნდა, უნდოდა ელენასთვის ეთქვა ეს ამბავი. კლასსში შესულს მის მერხთან შეგროვილი გოგოები დახვდა, უხეშად მიწი მოწია ისინი და ხელში უცნობი შეხვდა. ძალით გაუღიმა მას და ელენა კლასიდან გაიყვანა
-ვინაა ეს ? (ნინა)
-მაიკი, ბოლო წელს აქ დახურავს, იცი სად ცხოვრობს ? (ელენა)
-სად ? (ნინა)
-იმ სახლში შენ რო 24 საათი მიშტერებიხარ (ელენა)
ნინას გაოცებისგან ლაპარაკის უნარი წაეღტვა მაიკს გახედა და მიაშტერდა, მაიკმა ეს შენიშნა გოგოებს რაღაც გადაულაპარაკა, მათაც ნინასკენ გამოიხედეს და სიცილი ატეხეს, ნინა გაბრაზდა, კლასსში მდგომი წყლიანი ჭურჭლიდან წყალი გადაავლო მაიკს
-რას აკეთებ (ელენა)
-ღირსია (ნინა)
ვერავინ მიხვდა რა მოხდა მაიკის გარდა ის ნინას თვალებში უყურებდა, ორივეს რაღაც გრძნობა დაეუფლა, თუმცა ვერც ერთი ვერ ხვდებოდა რა გრძნობა იყო ეს, ნინა გრძნობდა რომ მაიკის გამოჩენა ბევრ უბედურებას მოიტანდა, სწორედ ამ დღიდან შეიცვალა ნინას ცხოვრება, მან ბრძოლა დაიწყო გადარჩენისთვის, ბედნიერებისთვის და მისთვის ძვირფასი ადამიანებისთვის. Someday We Will Destroy Everything♥
იმედი მაქვს მოგეწონებათ
♥
|
