1 წლის შემდეგ
Anna’s Book
-ან გეყოს ესე
ყოფლა ადექი დაივიწყე ჯასტინი და მისი მონსტრი შეყვარებული
-ისე ამბობ თითქაოს
ეს ადვილი იყოს,პირველი რაც გამახსზენდა ის ის იყო,მისი ჩახუტება,კოცნა,შეხება,თვალები,სურნელი,და
როდესაც მივხვდი თუ რას ვაკეთებდი რო მე ჰარისთან ვიყავი,ჩემს თავს ამას არ ვაპატიებ
-გეყოს ტანჯვა,შენ
არ იცოდე არაფერი არ გახსოვდა
-მარ საქართველოში
უნდა დავბრუნდე დედის საფლავის ნახვა მინდა
Mary’s Book
იმ საღამოს როცა
ანას დავურეკე მინდოდა მისთვის მეთქვა სიმართლე,მაგარმ
ეს არ შემეძლო,არ შემეძლო მისთვის ესე მეთქვა რომ მის დედას კიბო ჰქონდა და მალავდა...ეხლა
კი ის აღარ არის,ადამაინს ტკივილს ყველაზე მეტად ის აყენებს ვინც ამს უყვარს,რადგან
არ გაინტერესებს სხვა,და მისგან არ გეწყინება ისე ვიდრე საყვარელი ადამაინისგან...
Anna’s Book
ერთ დღეში ყვალაფერი
დავკარგე:დედა,ოჯახი და სიყვარული.შეცდომა დავუშვი რადგან მე...მე მეგონა რომ ჰარი
მართლა ის იყო,საშინლად ვგრძნობ თავს,მას ეს არ დაუძალებია(ალბად ხვდებით რასაც ვგულისხმობ)მიჭირს
ესე ცხოვრება,მენატრება,მახსოვს,ვერ დავივიწყებ,ნუთუ ოდესმე ერთად ვიქნებით?
-ანა-მარი ელვასავით
შემოვარდა ჩემს ოთახში
-ეხლა მომისმინე
ცხოვრება ამით არ მტავრდება,შენ და ჯასტინი ისევ ერტად იქნებით-მე არ დავაცადე დამთავრება
დ აგავაწყვეტინე
-კარგი რა შენ
ამის გჯერა?მთელი ინტერნეტი აჭრელებულია ყვალა ჯასტინზე და მაილიზე ლაპარაკობს,ნუთუ
შენ გჯერა შენივე სიტყვების?ჩვენ ერტად ვერ ვიქნებით,ყვალაფერი დამტავრდა
-მას შენ მკვდარი
გონიხარ
-ეგრეც არის,იმ
დღეს მე მოვკვდი,მე არაფერი არ დამრჩა
-არაფერი ხო?,კარგი
ეგრე იყოს,მე კიდე მეგონა რომ ჩვენ ერთად ვიყავით და მე შენთვის დასავით ვიყავი
-არა მარიამ მე
ეს არ მიგულისხმია,რათქმაუნდა შენ მართლა ჩემი და ხარ,მაგარმ მე ერთ დღეს დავკარგე
დედაც და ადამაინი რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა
-ფოდესაც ცხოვრება
გაძლევს უამრავ მიზეზს რომ იტირო,იპოვე ერთი იმისთვსი რომ გაიცინო,ჯერ ყვალაფერი არ
არის დაკარგული
-მაგარამ...
-არავითარი მაგარმ
ადექი შოპინგზე მივდივართ,და ეს ძონძები გაიხადე და შხატი მიიღე,თვალები დასიებული
გაქვს
-ძონძები?
-დიახ ქალბატონო
მე უამრავი ტანსაცმელი
ავირჩიე,მზად ვიყავი რომ გამეცინა სანამ
ის არ დავინახე...
