სახლში ათი საათისთვის დავბრუნდი, სწორედ ამ დროს დაიწყო ჯასტინმა ჩემს მობილურზე რეკვა,
არ ვპასუხობდი, შემდეგ რამდენჯერმე მოწმერა, სანამ არ დამელაპარაკები არ მოგეშვებიო.
ბოლოს ტელეფონი გამოვრთე და დასაძინებლად წავედი.
შუა ღამეს ფრანკი შემოვარდა ჩემს ოთახში მითხრა რომ ჩემთან იყვნენ მოსულები.
ცოტა დავიბენი… თავიდან ვიფიქრე ალბად კეიტი და სარა იქნებიან-მეთქი,მერე ისიც გავიფიქრე ტაილორი იქნება-მეთქი, მსგავსი რამ მისგან არ გამიკვირდებოდა თუმცა სასტუმრო ოთახში დივანზე კარგად მოკალათებული ჯასტინი დამხვდა, ფრანკი მაშჲნვე თავის ოთახში შევიდა.
-ხომ გითხარი არ მოგეშვები-მეთქი!-კითხვა არ დამისვამს,მაგრამ ალბად ჩემს სახეზე ყველაფერს მიხვდა.
-კარგი მაშინ სწრაფად მითხარი რა გინდა…-ვიცოდი რომ წინააღმდეგობის გაწევას არანაირი აზრი არ ჰქონდა.
-მინდა რომ დამეხმარო!
-ბრძანებითი კილო ამაში არ გიშველის!
-გთხოვ რომ დამეხმარო…
-იცი შენს გამო ყველაფერი მტკივა!
-ბოდიში… უბრალოდ ამ ზარს მთელი დღე ველოდებოდი!
-ააა…
-ნუთუ არ გინდა სხვადასხვა ქვეყნებში მოგზაურობა?! ის რომ მე არ ვიცი არც ერთი ცეკვა! ეს იმას იშნავს რომ ტური აღარ იქნება! მარტო ჩემზე და შენზე ნუ იფიქრებ!
-თუ ახლა შენ წახვალ,ხვალ არ დააგვიანებ და თორმეტ საათზე იქ იქნები! გააკეთებ ყველაფერს რასაც მე გეტყვი… მაშინ შენი ტური შედგება!
მინდოდა სერიოზულად დავლაპარაკებოდი,მაგრამ ვოლოს მაინც გამეღჲმა მის საცოდავ სახეზე.
-ანუ…
-კარგად!-შევაწყვეტინე და ვანიშნე რომ წასულიყო.
მეორე დღეს როცა საერეპეტიციო დარბაზში მვედი ჯასტინი მართლაც იქ დამხვდა. ჩვენს გარდა იქ არავინ იყო.
თავიდან ცოტას ზარმაცობდა,მაგრამ შემდეგ როცა მობილური "ჩამოვართვი" ცეკვის ხასიათზე თვითონ მოვიდა,მართალაი ცოტას მაიმუნობდა მაგრამ სულ არაფერს ესე ჯობდა.
დროს წრაფად გავიდა და ვერც კი მივხვდი როგორ მოსაღამოვდა,ჩემი წასვილის დრო იყო.
-კარგი ჯასტინ…მე უნდა წავიდე!
-სად მიდიხარ? წაგიყვან.
-კარგი…-გავუღიმე,მასთან ერთად ყოფნა დიდად სულ არ მინდოდა,მაგრამ ფეხით სიარული ნადმვიალდ მეზარებოდა… და კიდევ ვცდილობდი ჯასტინზე უფრო მეტი გამეგო!
შენობიდან გამოსვლისთანავე დავინახე ტაილორი,რომელიც აშკარაა მე მელოდებოდა.
თვითონვე მოვიდა ჩვენთან.
-გამარჯობა როქსი...გამარჯობა ჯასტინ!-ისე მიესალმა მისთვის არც შეუხედავს.
მე გავუღიმე ხოლო ჯასტინს არაფერი უთქვამს.
-წავედით?-მკითხა ტაილორმა.
-მეგონა მე უნდა წამეყვანე...-ჩაერთო ჯასტინიც.
-ხო ტაილორ...არ ვიცი, ჯასტინ რადგან ტაილორი აქ არის შეგიძლია ჩემზე აღარ იფიქრო...-ცოტა დავიბენი,არ მინდოდა ტაილორისთვის უარის თქმა,ეს ადამიანი ჩემს მიმართ შედარებით თბილი გახდა... ხოლო ჯასტინი ნამდვილად არ მანაღვლებდა!
-კარგი... როგორც გინდა!-ხანმოკლე დუმილის შემდეგ ხმა ამოიღო ჯასტინმა-მაშინ ხვალ ისევ ამ დროს გნახავ?
-აჰა...
-კარგად!
-კარგად...
ტაილორი და მე მანქანაში ჩავსხედით, ეტყობოდა რაღაც აწუხებდა მაგრამ ვერც ის ბედავდა ამის თქმას და ვერც მე კითხვის დასმას.
-შენ და ჯასტინი დამეგობრდით?-უკვე კაფეში ვიყავით როცა უეცრად დამისვა ეს შეკითხვა.
-არა ტაილორ... ხომ იცი არა?
-რამე ახლაი გაიგე მასზე?
-ხელს მიშლი!
-ხომ მაგრამ მაინტერესებს!
-შენს გამო აქედან გამაგდებენ!
-სტატიის დაწერაში დაგეხმრები...
-კარგი!
-როდის დავწეროთ?
-ტაილორ!
-უბრალოდ მაინტერესებს!
-აიღე პასტა,ფურცელი და რაც გინდა ის დაწერე ჯასტინზე! მიდი!
პატარა სულელი ბავშვივით,მართლაც ასე მოიქცა თავიდან რაღაცეებს წერდა შემდეგ ხატვა დაიწყო და როცა მასთან მივედი გრაფიტივით ქონდა დაწერილი "ბრაზიანი როქსი"
ტაილორი მართლაც დამეხმარა სტატიის დაწერაში,ჯასტინისგან მისი წყალობით ნამდვილი "ურჩხული" გამოვიყვანე. თავიდან არ ვაპირებდი რედაქციაში გაგზავნას,მაგრამ ტაილორმა თვითონვე გაგზავნა.
მეორე დღეს როცა სტუდიაში მხოლოდ ჯასტინს ველოდი,დანარჩენი მოცეკვავეებიც იქ დამხვდნენ. როგორც ჩანს ყველა ახალ სტატიაზე ლაპარაკობდა რომელის გამოც ჯასტინი გიჟს გავდა,წარმომიდგენია რას მიზამდა რომ ცოდნოდა რომ სტატიის ავტორი მე ვიყავი!
სიმართლე გითხრათ ცოტა გული მეტკინა,როცა მისი სახე დავინახე.
გამუდმებით იძახდა,რომ ის ასეთი ადმაინი არ იყო და იცოდა რომ მის ფანებს მისი სჯეროდათ.
მაგრამ მალევე მოუწია ყველფრის გადავიწყება,რადგან რეპეტიცია უნდა დაგვეწყო.
-შენ ნახე?-მხოლოდ რეპეტიციის დამთავრების შემდეგ გავიგონე მისი ხმა.
-რა უნდა მენახა?
-სტატია!
-არა...არ მინახაი...მაგრამ ხო ვიცი...-დაბნეული ვუყურებდი.
-დღეს უცნაური ხარ!-გაიცინა.
-დღეს პირველად გაიცინე...ჯასტინ როგორ ფიქრობ ვინ არის ვტორი?
-არ ვიცი...მაგრამ ვფქრობ რომ ერთ-ერთი მოცეკვავეა...
-რატომ ფიქრობ ასე?-ცოტა შევცბი.
-სტატიას თუ წაიკითხავ,ავტორმა შეცდომა დაუშვა როცა თქვა რომ რეპეტიციაზე მისი ატანა არავის შეუძლიაო!
-იქნებ სიმღერის?
-მას მხოლოდ სამი კაცი ვესწრებით!
-აა...
-მიხარია რომ გვერდში მიდგახარ...
-აჰა...
-თუ ვინმეზე გექნება ეჭვი მიხარი კარგი?
-კარგი...რათქმაუნდა...
-გაქვს ვინმეზე ეჭვი?
-არა...სიმართლე გითხრა არც მიფიქრია რომ ერთერთი მოცეკვავე შეიძლებოდა ყოფილყო... ან ის ასამიანი რომელიც ჩვენთან ერთად არის რეპეტიციის დროს.
-იმედი ამქვს მალე გავიგებ ვინარის...
-აჰა!
ეს დღე ნამდვილი ჯოჯოხეთი იყო!
სარას და კეიტს არ აინტერესებდათ...ტაილორი ჯასტინს დასცინოდა.
მინდოდა ვინმესთვის გადამეშალა გული,მაგრამ ირგვლივ არავინ იყო!
ფრანკი სმსახურში იყო..
თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი და ასეც იყო!
იქნებ ჯობს რომ ჯასტინს სიამრთლე ვუთხრა?!
მაგრამ არა! ნამდვილად მომკლავს!
ან იქნებ ჯობს?..
კომენტარები დაწერეთ
