♡ New York Days ♡
როცა გამომეღვიძა ყველა თავზე მედგა ყველა მეკითხებოდა როგორ ხარ როგორ ხარო , მაგრამ იმდენად შეშინებული ვიყავი პასუხსაც ვერ ვცემდი.. ძალა მოვიკრიბე და უთხარი: –როგორ უნდა ვიყო და ოთახში შევირბინე ყველაფერი დაზუსტებით, რომ გამეგო დავრეკე ისე მამიდასთან ისიც ისეთ შეშინებული იყო და ვუთხარი. –გთხოვ, არაფერი დამიმალო როგორ მოხდა მითხარი (თან ვტიროდი ბოლო ხმაზე) –ქეით, მისმინე მეც ისეთ დღეში ვარ რომ არ ვიცი .. მაგრამ მგონი მოყოლას შევძლებ. შენ რომ გაგაცილეს აეროპორტში რომ წამოსულან მამაშენი ნერვიულობდა, ის იჯდა საჭესთან და ასევე დაურეკეს რომ სამსახურში სწრაფად უნდა მისულიყო ისე ჩქარა ატარებდა მანქანას და გადაიჩეხა.. არ ვიცი ცუდად ვარ რა ვქნა.. ეგრევე საავადმყოფოში წაიყვანეს მაგრამ, ამაოდ ორივე დედაც და მამაც მკვდარი იყო... ჩემო ლამაზო, გთხოვ დაწყნარდი მე მოგივლი ჩემთან გადმოდი საცხოვრებლად არაფერს მოგაკლებ. გთხოვ არ ნიერვიულო –მაგრამ როგორ არ ვინერვიულო მამიდა ? (ისევ ვტიროდი და ვტიროდი) კარგი ეხლა ალბათ მარტო დარჩენა გირჩევნია საღამოს დამირეკე და ვისაუბროთ კიდევ გთხოვ არ ინერვიულო... როგორ შემეგნებინა ამ ქალისთვის რომ მშობლები მომიკვდა და არ უნდა მენერვიულა გავუთიშე ტელეფონი და გამოვედი ოთახიდან იქ ჩემი მეგობარი და დედამისი მამშვიდებნენ... მე და ბეტი გადავედით ჩცემს ბინაში საცხოვრებლად.. აი დადგა დღეც როდესაც სკოლაში უნდა წავსულიყავი. მაგრამ არანაირი ხალისი არ მქონდა ანდა როგორ უნდ აამქონოდა როდესაც ჩემი მშობლები აღარ იყვნენ. სკოლა ძალიან მომეწონა ბევრს დავუმეგობრდი და კარგდ დღეებს ვატარებდი მაგრამ გულში სევდა მაინც მაწვებოდა და ცრემლები უნებურად მომდიოდა ...
მაგრამ დადგა დღე, როდესაც გადავწყვიტე, რომ აღარ უნდა ვიყო ისეთი მოწყენილი და დაბღვერილი როგორიც ვიყავი. ეს ჩემზეც და ჩემს მეგობრებზეც მოქმედებდა.. გადავწყვიტე რომ სულ ვიცინებდი და სულ კარგ ხასიათზე ვიქნებოდი სკოლაში ., რადგან ასე ცხოვრება უკვე არ შეიძლებოდა. დილით ადრე ავდექით მე და ბეტიც და ძალიან კარგ ხასიათზე გამეღვიძა ბეტის თან ძალიან უხაროდა და გაგიჟბული იყო წინა დღეს ისე ქვითინებდა ლამის თავს მოიკლავდაო. –ბეტი რა გვქავს საუზემედ ? –ქეეიით რა კარგია კარგ ხასიათზე რომ ხარ ? –ჰოოო კარგია ნადმვილად :))) აწი ასე ვაპირებ და ასეც ვიქნები –მოდი ჩაგეხუტო. ძალიან ლამაზად მეცვა აი : სკოლაში ყველას უხაროდა , რომ მე გავმხიარულდი ახლიდან გამიცნეს ბავშვებმა. მეც ისე მიხაროდა და თანდათან ჩემი სევდაც ქრებოდა.. მაგრამ ის იმხელა იყო აუცილებლად დამამახსოვრებოდა. გამოვედი დერეფანიდან და ველაპრაკებოდი ჩემს მეგობარს : –ჰო გოგო ძალიან მაგარია უნდა გამოვიწერო შენ არ გინდა ? –აუუ კი აგრამ ერთნაირი ხომ არ გვექნება მე სხვა ფერს გამოვიწერ –ჰოო ეგრე გავაკეთოთ –კარგი წავედი მე ეხლა ზარი დაირეკა / უცებ გამოვედი დერეფანიდან დაგავიარე პატარ ა მონაკვეთი მეორე შენობაში გადასასვლელად... კარს რომ ვაღებდი შემოვბრუნდი და შევეჯახე ერთ ბიჭს რომელსაც ადრეც დავკვირვებულვარ და ცოტა უცნაური იყო – უი ბოდიში –არაუშავს. ახალი ხარ ? –დიახ –ძალიან კარგი. ჩვენ ბევრი ახალი მოსწავლე გვყავს კარგიც და ცუდიც მე გავუღიმე უბრალოდ და განვაგრძე გზა.. კლასში რომ შევედი იქაც ეს "ყმაწვილი" დამხვვდა.. ერთად დავდიოდით გეოგრაფიის გაკვეთილებზე... ნელნელა დავუახლოვდი. და გამარჯობას ვეუბნებოდი ყველაფერი.. სხვათაშორის ძალიან სიმპატიური იყო : მეც თანდათან მომწონდა ეს ბიჭი, რაღაცბაირი საყვარელი იყო.. ერთ დღეს ტელეფონზე დარეკა უცხო ნომერმა და ავიღე ტელეფონი რათქმუნდა : –გამარჯობა ქეით, –გაგიმარჯოს , რომელი ხარ ? –ჰმმ.. ტობი ვარ :))) –უი გამარჯობა ტობი ბოდიში არ ვიცოდი შენ თუ იყავი –არა არაუშავს. მოკლედ რაზე გირეკავ. თუ გინდა კაფეში წავიდეთ უბრალოდ და ვისაუბროთ ხან რაზე ხან რაზე –რავიცი აბა.. –გცალია ? –კიკი მცალია ჩავიცმევ. –და რომელ კაფეშ მოვიდე ? –აი სკოლასთან რომ არის ბავშვები შესვენაბზე რომ დავდივართ იქ . –აჰა, კარგი :)))–კიკი მცალია ჩავიცმევ. –და რომელ კაფეშ მოვიდე ? –აი სკოლასთან რომ არის ბავშვები შესვენაბზე რომ დავდივართ იქ . –აჰა, კარგი :))) მე ძალიან ძალიან ლამაზად ჩავიცვი და გამოვეწყვე.. როცა ის ურადღებას არ მაქცევდა მმინდოდა მასთან ვყოფილიყავი და როცა მაქცევდა მაშინაც ინდოდა მაგრამ ისე არა როგორ იმ დროს როდესაც ის არ მაქცევდა ყურადღებას. მე აი ასე ჩავიცვი: მე ძალიან ძალიან ლამაზად ჩავიცვი და გამოვეწყვე.. როცა ის ურადღებას არ მაქცევდა მმინდოდა მასთან ვყოფილიყავი და როცა მაქცევდა მაშინაც ინდოდა მაგრამ ისე არა როგორ იმ დროს როდესაც ის არ მაქცევდა ყურადღებას. მე აი ასე ჩავიცვი: კაფეში რომ მივედი ტობი უკვე იქ იყო მელოდებოდა ალბათ –ქეით, აქ ვარ ! –ჰო გხედავ –წამო აი იმ მაგიდასთან დავჯდეთ –კარგი :))) დავსხედით და დავიწყეთ საუბარი : –ქეით შენს შესახებ მომიყევი აბა არქ როგორ მოხვდი ? –რავი, დედას და მამას ვტხოვე რომ აქ გამოვეშვით (თვალზე ცრემლები მომადგა) – რაიყო ქეით რა გჭირს > –არაფერი უბრალოდ ჩემი მშობლები დაიღუპნენ გადაიჩეხნენ მანქანით. და ძალიან მტკივა გული როცა ამას ვიხსენებ მოვრთე ტირილი –კარგი გთხოოვ ნუ ტირიხარ ( მას უნდოდა ჩემთან ჩახუტება მაგრამ ცუდად გამოუვიდოდა ) ის ცდილობდა რომ ჩამხუტებოდა მაგრამ ალბათთ მე არ ვაძლებდი საშუალებას და თავის თავსაც არ აძლევდა საშუალებას.
შემდეგ დავმშვიდდი, და დავწყნარდი... მან ჩაიცინა და მეც გამეცინა... დრო ისე მალე გავიდა რომ არ ვიცი 4 საათი იყო როცა მას შევხვდი და უკვე 6 საათი იყო.. შემდეგ გავისეირნეთ და ძალიან კარგი იყო.. ის დამპირდა რომ ყოველდღე დამპატიჟებდა და ერთად ვივლიდით.. გავიდა 1 კვირა და უცებ დამირეკა მობილურზე ტობიმ: –გამარჯობა ქეით როგორ ხარ? –კარგად შენ ?> –მეც კარგად . ისევ მინდა დაგპატიჟო თან რაღაც მაქვს სათქმელი მე ვიფიქრე სიყვარულიხომ არ უნდა ამიხსნას მეთქი და სიხარულისგან მეცხე ცაზე ვხტოდი –აამმ.. კარგი რა პრობლემაა ნახევარ საათში სკვერში დაგელოდები და მერე სადმე წავიდეთ –კარგი .. გელოდები მე ისევ და ისევ ძალიან ლამაზად ჩავიცვი ოღონდ მომეწონებინა მისთვის თავი რომ მივედი პირველი მითხრა –რა ლამაზი ხარ :) –მადლობა –წამო შევიდეთ კაფეში შეფედით დავსხედით და მან დაიწყო.. –იცი უკვე გიცნობ 1 თვეა, ძალიან მომწონხარ და დღეს გუშნ დავრწმუნდი რომ მე შენთან მგობრობა და ურთიერთობის გაგრძელება მინდა ამიტომ მინდა გითრა რომ: მე შენ მიყვარხარ ... გთოვ ვიყოთ შეყვარებულები
მე დავიბენი ოღონდ სიხარულისგან... – იცი არ ვიცირა გიპასუხო –მე... მეე.. მე....
ბავშვებო, იმედია მოგეწონათ მეორე თავი პირველ თავთან შედარებით უფრო დიდია და თან უფრო საინტერესო!
| 
