New Love Story - 25 დეკემბერში 2011

როგორც იქნა მოვიშორე..

-ჯასტინ რა გემართება.. ხალხს ვერ ამჩნევ..

მართლაც ჩვენს გარშემო პაპარაცებს და ჟურნალისტებს მოეყარათ თავი

-პირველი შენ მაკოცე..

ჯასტინმა მითხრა და გამიღიმა..

შემდეგ მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა

-ასე ვნებიანად ჯერ არ გიკოცნია.. შეუდარებელი ხარ ანგელოზო

-იდიოტი ხარ..

ხელი ვკარი..

გაქცევა მინდოდა მაგრამ ვერ გავიქცეოდი რადგან ხალხი მეხობებო და წინ..

სანამ მოვიფიქრებდი რამეს.. ჯასტინი ჩემთან მოვიდა... წელზე ხელი შემომხვია ..

-რა გინდა?

ხმადაბლა ვკითხე

-არ გინდა აქედან გაგიყვანოო?

-მინდა..

-მაშინ მომყევი..

მე და ჯასტინი მანქანისკენ წავედით.. პაპარაცები ფეხდაფეხ მოგვდევდნენ..

ყველა ერთი და იგივე კითხვას გვისვამდა.. შევრიგდით თუ არა მე ჯასტინი?

ბოლოს მომბეზრდა.. და გავჩერდი

-რონი არ მოდიხარ?

-დაიცა..

პაპარაცებისკენ წავედი

ძალიან გაბრაზებული ვიყავი და ყვირილით მივმართე:

-რა გინდათ? რატომ გადამეკიდეთ? რა გაინტერესებთ მე და ჯასტინი ერთად ვართ თუ არა ისევ ხოო? თქვენი საქმე არ არის ვიქნებით თუ არა ერთად და რომც ვიყოთ ..საერთოდ აქედან მოუსვით.. ახლოს აღარ მოხვიდეთ ჩემთან, მითუმეტეს მაშინ როცა ჯასტინტან ვარ.. მინდა ვაკოცე.. მინდა ვცემ, .. ეს ჩემი პირადი საქმეა და დაახვიეთ რაა... მემგონი გასაგებია.

ხმა აღარ მეყო თორემ მათ ლანძღვას გავაგრძელებდი..

დაიშალნენ ..

მე წყლისკენ წავედი და ისე დავჯექი რომ ფეხები წყალში მქონოდა..

ცოტახანში ჩემს გვერდით ჯასტინი დაჯდა..

-რონი რა დაგემართა?

-რაა? კიდევ მეკითხები? ჩემთვის მოსაბეზრებელია პაპარაცების დევნა .. ვერ ვიტან მათ.. როცა ჩემს პირად ცხოვრებაში ერევიან.. და ეს ყელაფერი შენი ბრალია.. ჩემს ცხოვრებაში სანამ გამოჩნდებოდი მშვიდად ვცხოვრობდი.. შენ გამოჩნდი და პაპარაცები გადამეკიდნენ..

-ეს ჩემი ბრალი სულაც არაა..

-შეიძლება შენ ამის გაკეთება არ გინდოდა, მაგრამ ასე გამოგივიდა..

არვიცი რა დამემართა.. თითქოს გული მომილბაოო.. ჯასტინს მოვეხვიე.. მასაც გაუკვირდა ჩემი ასეთი საქციელი..

-ჯასტინს ელეს წაყვანას სად აპირებ?

-იქ სადაც ადრე მე და შენ ვიმალებოდით.. რამე მოხდა?

-არა უბრალოდ მაინტერესებდა რომელ კუნძულზე მივდივართ

-ესეგი მოდიხარ?

-კი..

თითქოს ჯასტინი დავიწყებული მყავდა..მაგრამ არა.. აქამდე მეგონა რომ ჯასტინის მიმართ აღარაფერს აღარ ვგრძნობდი, მაგრამ მე ის ისევ მიყვარდა... მიყვარდა და კიდევ უფრო მეტად.. მთელი ცხოვრების გატარება მასთან მინდოდა.. მხოლოდ ახლა გამიჩნდა კითხვა ეს 4 წელი მის გარეშე როგორ გავძელი? პასუხს ვერ ვხვდებოდი..

დიდხანს ვიყავით სდანაპიროზე ასე ჩახუტებულწები.. როგორ მოსაღამოვდა იმასაც ვერ მივხვდით..ჯასტინი ჩემ სახლში წავიყვანე..

დიდი აუზრზაური იდგა სახლში..

სიმღერა იყო ჩართული და ყველა ცეკვავდა..

ბოლოს შევამჩინიე თომა.. აი თურმე ვის ხვდებოდა დემი.. მივედი მუსიკა გამოვრთე.. ყველამ ჩემსკენ გამოიხედა..

-რატო გამორტე?

-თომას არ უნდა მივესალმოო?

მივედი და თომას ჩავეხუტე..

მერე კი ისევ მუსიკა ჩართეს...დაიწყეს ცეკვა.. ელეც ცეკვავდა.. მართალია მინდოდა მოვხვეოდი, მაგრამ ისე კარგად ცეკვავდა რომ აღარ შევაწყვეტინე..

ხმაური არც ისე ძალიან მესიამოვნა.. ამიტომ ზევით ავედი.. ჯასტინი მე ამომყვა..

-რონი

-რააიყოო?

-არაფერი

უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა..

ჯასტინი ლოგინზე დაწვა.. მეც გვერდით მოვუწექი..

-რონი აბა რას ფიქრობ ახლაც გინდა ჩემთან ურთიერთობის გაწყვეტაა?

-არაა.. ნამდვილად არ მინდა..

-მიხარია

-მეც

-მიყვარხარ ანგელოზო..

ამ ორი სიტყვის მოსმენა ძალიან მესიამოვნა.. რამდენია ხანია ასე აღარ უთქვამს ჩემთვის.. ჯასტინი? ჯასტინი ჩემი სამუდამო სიყვარულია.. მე ის მუდამ მეყვარწება სიკვდილის შემდეგაც კი..

-მეც მიყვარხარ ჯასტინ..

ჯასტინმა მაკოცა...

-უკაცრავად ხელს რომ გიშლით

ზაკმა კარი შემოაღო

-არაფერია..

-ჩამოდიტ ერთი იდეა მომივიდა და მინდა გითხრათ..

-კარგი

დაბლა ჩავედით.. ყველა იჯდა..

ჩვენც დავსხედით..

-მე ესეთი რამე მოვიფიქრე.. გახსოვს ჯასტინ რონი რომ მოვიტაცეთ და კუნძულზე წავედით.. გახსოვს?

-როგორ არა..

-ხოდა ჩვენ ყველა წავიდეთ იმ კუნძულზე

-მაგარი იდეა..

ახმაურდნენ.. როგორც ჩანს ეს იდეა ყველას მოეწონა..

მართალაც მეორე დღეს ყველა ვემზადებოდით ..

მე მომზადება რომ დავამთავრე მამას მაილზე წერილი გავუგზავნე.. რითაც ვატყობინებდი რომ კუნძულზე მივდიოდით..

ერთი კვირის შემდეგ უკვე კუნძულზე ვიყავით..

ტეი და ტეილორი ერთად იყვნენ..

ზაკი და ვანესა ერთად..

დემი და თომა ერთად..

მე და ჯასტინი ერთად .. რა თქმა უნდა ჩვენს გვერდით ელეც იყო..

ბედნიერები ვიყავით..ძალიან ბედნიერები..

ერთი სიტყვით ბედნიერებისათვის,.. პირველ რიგში ჯანმრთელობააა საჭირო.. მხოლო შემდეგ ადამიანები რომელებიც შენს გვერდით არიან.. ბედნიერება ნამდვილად არსებობს და ის უნდა მოიპოვო რადაც არ უნდა დაგიჯდეს.. მაგრამ მთავარია ცოდვა არ ჩაიდინო ამ ბრძოლის დროს..და თუ შენ ასე მოიქცევი ჩათვალე რომ ბედნიერების ღირსი არ ხარ..

მადლობთ რომ კითხულობდით ჩემი დღიურის ნაგლეჯს..

კარგად..ძალიან მომენატრებით

თქვენი რონი..

___________________________________

მადლობთ ყველას ვინც კითხულობდით..

მადლობთ თითოეული კომენტარისათვის..

მოგეწონათ დასასრულიი?