- ხო, ის იმმ ქანდაკებას..
- კი, მაგრამ სურო ხომ ცარიელი ფოთლებია?
- ეს ადგილი ჯადოსნურია..
- ააააა
- კარგი ამაზე ლაპარაკს მოვრჩეთ, შენ ზუსტად 2 დღე გაქვს, რომ ყველაფერი გაასწორო.
- როგორ?
- როგორ და ჯადოსნურ სითიში უნდა წახვიდე და იის ფურცელი უნდა მოიტანო.. ეს ძალიან გაგიჭირდება.
- რატომ? რა უნდა იქ წასვლას და იის ფურცლის მოტანას!!
- ეს ისეთი ადვილი არ არის, როგორიც ჩანს. იის ფურცელს მხოლოდ 60-მდე შხამიანი ყვავილი დარაჯობს, ხოლო თვითონ ჯადოსნურ სითის კი 50-მდე მცველი.
- ოო.. ეს უკვე ძნელია... : ((
- ხო, ძნელია შენ რამდენიმე რამ უნდა გაითვალისწინო, პირველი ის, რომ ის შხამიანი ყვევილებიც და ასევე მცველებიც ძალიან ადვილი მოსატყუებია.
- რუკა არ გაქვს? იქ როგორ უნდა მივიდე?
- უბრალოდ შენს გულს უსმინე..
ამის შემდეგ მამაჩემი გაქრა.. მე მარტო დავრჩი.. აქეთ-იქით გავიხედე და რაღაც ხმა გავიგე. ეს ციდან ისმოდა.. შეიძლება მე ეს მეჩვენებოდა და ეს ჩვეულებრივად ჩემი გული იყო, მაგრამ ერთ რამეს მივხვდი, ჯერ მინდორი უნდა გამეარა... მე ერთი დღე და ნახევარი დღე მქონდა დარჩენილი, ვჩქარობდი, ვჩქარობდი... ბოლოს მაინც გავახწიე იმ მინდორს და უკვე გრძელი, უცნობი ბილიკი გაჩნდა.. მე ეს ძალიან გამიკვირდა, რადგან როცა წინა მოსვლაზე ვიყავი აქ, მე მხოლოდ სუროს, ხეებს, მინდორს და ზღვასავით ტბას ვხედავდი.. გავიფიქრე, ნამდვილად ჯადოქრობაა-მეთქი..
ამ ყველაფრის შემდეგ გოგონას ხმები მომესმა, ეს ჩემი დეიდაშვილის ხმა იყო, ეს მე ძალიან გამეხარდა. ვთხოვე ჩემთან ერთად წამოდი-თქო, ისიც დამთანხმდა.
ამის შემდეგ იწყებოდა ყველაზე დიდი თავგადასავალი..
|
