დღეს სასწაული მოხდა.. ისევ დავიძინე და ისევ იქ მოვხვდი... მე ეს გამიხარდა, მაგრამ... ყველაფერი განადგურებულა....... ყველაფერი ნაცრისფერი იყო... სურო გამხმარი იყო, ყვავილები აღარ ამოდიოდა... ზღვისნაირ ტბაში წყალი აღარ იყო.......... ჩიტების ჭიკჭიკი არ მესმოდა... მე იქ უკვე ჩემი გარდაცვლილი მამა დამხვდა... ის ჩემთან მოვიდა და მკითხა: - ამ ყველაფერს ხედავ? -კი, ვხედავ .. მამა, რა მოხდა? - რა და.. - რა მოხდა მამა?! მითხარი! სად წავიდა ის ულამაზესი ბაღი, ჩიტები, სურო....? - შევაწყვეტინე. - რა და ჩვენი ქვა დაინგრა.... -რა ქვა? - ჩვენი მეორე ღმერთი.. - სად იდგა? წელიწადის წინ არაფერი არ დამინახავს ? - ეს თითქმის არავინ იცოდა.. შტორმის გამო ის გაიბზარა და ბაღებმაც ძალა დაკარგა.. - ხო, მაგრამ ეს იმას ნიშნავს, რომ ეს ბაღი აღარ იქნება ჯადოსნური? - არა, მხოლოდ ერთი ადამიანის გამორჩეული ხელი შეძლებს ამ ყველაფრის გადარჩენას.. - ვინ? - ვინც ამ ყველაფერს ხელი შეუწყო და ყველაფერი გაანადგურა.. - ვენ არის ეს? მამა! - შენ! - რაა? მე რატომ? -ახლავე გიამბობ. -დროზე! - როცა შენ აქ პირველად მოხვედი, ყველაფერი მოგეწონა, ხომ ? - კი? - ხოდა შენ ის თუ იცი, რომ აქ შტორმის მეშვეობით მოხვედი? -მართლა? -კი. ხოდა შტორმის მეშვეობით წამოხვედი, ამის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.. შტორმი შემთხვევით სუროს მოხვდა, სურო დიდ ქვებს , ქვები კი .. - იმ ქანდაკებას?
