მარტის დასაწყისია. არ ვიცი თქვენი, მაგრამ იმ ღამის შემდეგ მხოლოდ რამდენიმე სიზმარი დამესიზმრა. რაც მე დამესიზმრა, წარმოუდგენელი იყო. ვცდილობდი, მეგრძნო რომ ეს სიზმარი იყო, მაგრამ... არ ვიცი არ შემეძლო თუ არ მინდოდა, ეს ძალიან კარგი და სასიამოვნო სიზმარი იყო. აი, რა მოხდა ჩემს სიზმარში: დავიძინე, უცბად სადღაც მოვხვდი. ყველაფერი მწვანეა. მესმის ხმები, ეს ხმები ადამიანისაა, ეს ხმები ჩემი დეიდაშვილისაა. უცებ... დეიდაშვილი ფოთლების კედლიდან გადმოხტა და თავისკენ მეძახდა. მე დავთანხმდი, ავედი ქვების და ბალახების გორაკზე. დავინახე ულამაზესი ბაღი. კუთხეში ზღვასავით ტბა იყო. მასში დელფინები და თევზები დახტოდნენ, ერთ წუთში ხუთი ყვავილი ამოდიოდა, ამიტომ მიწის მაგივრად ულამაზესი მინდორი იყო, ყველგან სური ამოდიოდა, იქ მხოლოდ ორი ბავშვი იყო: მე და ელენე . ის , მეძახდა მაგრამ არ დავეთანხმე. ჩემს სამყაროში მინდოდა დარჩენა. გამეღვიძა. შევეცადე ძილი შემებრუნებინა, მაგრამ არაფერი არ გამომდიოდა. მინდოდა, ისევ მენახა ეს ულამაზესი ადგილი. ყოველდღე ვიძინებდი და იმედი მქონდა, ისევ ვნახავდი. ასე გაგრძელდა ერთი წელი. მე ამ დროს გავიზარდე და აი, 9 წლის ვარ. ამ დროში ელენემ გამიმხილა, რომ მას ჰქონდა ჯადოსნური სამაჯური, რომლითაც იქაც იყო და აქაც. მაშინ პატარა ვიყავი და აღარ მახსოვს, ნამდვილი იყო თუ სიზმარი პატარაობაში. თუ მოგეწონათ გავაგრძელებ როგორმე :))) 
|
