დარბაზმა ნგრევა დაიწყო არ ვიცი რა ხდებოდა,ხალხი პანიკაში იყო,ყველა წიოდა და კიოდა ყველა გარეთ გარბოდა მე კი ერთ ადგილას ვიყავი გაჩერებული და ჯასტინს ვიყურებდი რომელიც ჭერზე იყო დაკიდებული და უმწეოდ იყურებოდა მის გადარჩენას არავინ აპირებდა -ნინ დროზე წავედით მითხრა ანიმ -არა ჯასტინს არ დავტოვებ , უცებ რაღაც წითელი ღილაკი დავინახე და დავაჭირე დავინახე ჯასტინი როგორ ჩამოდიოდა მაღლიდან ის ჩამოვიდა და ერთ ადგილას იდგა -ჯასტინ წავედით ჯასტინი უგონოდ იდგა მე ხელი მოვკიდე და კარებისკენ წავედით გარეთ გამოვედით -დიდი მადლობა რო გადამარჩინე შენ ჩემი ნამდვილი ფანი ხარ შენს გარდა არავის მოუქცევია ყურადღება დიდი მადლობა -ვაიმე ჯასტინ არაფრის -ვაიმე ჩემი გიტარა დამრჩა ის ძალიან მიყვარს უნდა შევბრუნდე -არა ძალიან საშიშია -არა კარგი მაშინ მე შევალ (ვთქვი მე) -არა შენ არა -არ დავუშვებ ჯასტინ რამე რო დაგემართოს -კი მაგრამ ამას რატო აკეთებ? -იმიტო რო ცხოვრებაზე მეტად მიყვარხარ ეს ვუთხარი და გავიქეცი დარბაზში გიტარას ხელი დავავლე და რააც საშინელი ტკივილი ვიგრძენი .ვიგრძენი თუ როგორ დამეცა მთელი დარბაზიიი და ჯასტინის განწირული ხმაა -არააააააააააა ის ჩემსკენ გამოქანდა ხელში ამიყვანა და მანქანაში ჩამსვა საშინელ ტკივილს ვგრძნობდი -არ დავუშვებ რომ რამე დაგემართოს თავს არ ვიცოცხლებ ჩემს გამო რამე რო მოგივიდეს -არა ჯასტინ მე ვეღარ გადავრჩები ეს შენც კარგათ იცი -უბრალოდ მინდა იცოდე რო ძალიან ძალიან მიყვარხარ ეს ვთქვი და გონება დავკარგეე ანი ტიროდა და მეხუტებოდა მე ხელში ანის ნაჩუქარი სამაჯური მეჭირა მალევე სავადმყოფოში მივედით.
