მე გაშტერეებული ვუყურეებდი...არ ველოოდი ნამდვილად.მაგრამ აი ნინი რატომ იყურებოდა ესე გაშტერეებული ეგ არ ვიცოოდი:
-ნნინი(და თვალწინ ხელი ავუქნიე)-რა გჭირს?
-რა რა მჭირს...ვერ შეხედე ჩვეენს კლასსში ვინ გადმოვიდა?
-ეეე შენ საიდან იცი ?
-რა საიდან ვიცი,მაგას წინაა კოლეჯში სადაც სწავლობდა ყველა იცნობდა...
-რაა?რაზე ამბობ(გაკვირევბულმა გავხედე)
-შენ რაზე ამბობ?
-რაზე და ესაა ის იდუმაალი ბიჭი :დდ(გამეცინა ხმამაღლა,ისე რომ მთელი კლასის ყურადღება მივიქციე)
მასწალეებელი:ანი ერთი შენიშვნაც და გარეთ გახვალ....არ გინდათ ახალი მოსწავლის გაცნობა?
-ძალიაან ,ერთი სული მაქვს(ნაგლად ვთქვი)ისე რომ გამომხედა იმ ბიჭმა ,ამათვალიერა ისე ვითომ ეს რა თქვა ჩემზეო და მზერა კვლავ მასწავლეებელს მიააპყრო :დდ
ნინი:წეისერად ილაპარააკე...რა იდუმაალი კარგაად ხარ? მგონი ყველა აქაური გიჟდება მაგ ბიჭზე
-კააი რაა...მაშინ მეც მეცოდინეებოდა :დდ არ იცი ეგეთ მაგარ ბიჭეებს ხატვა რომ უტყდებაათ?(ვერ ვიტაანდი ესეთ ადამიაანებს და ძალით ვთქვი)
-არამგონია გეშლება! ეგ მართლა არ იქნება კარგი მხატვარი...დასვენებაზე ნახავ როგორიცა...!
-კარგი რაა..მოლანდებები ჯერ არ დამწყეებია....
მასწავლებელი კიდევ ერთელ დაგვემუქრა ამიტომ გავმჩუმმდით...დასხვენეებააზე ,ყველა ახაალ მოსწავლეეს შემოეხვიაა გაარს...რა ერქვაა?თუ არ ვცდეები ალექსი...ვერ ვიტაანდი ესეთ რაღაცებს...ნერვეებ მოშლილი გამოვედი კლასიდაან...
მე და ნინიმ ვიკამათეთ იმის თაობაზე იყო თუ არაა ეს ის იდუმაალი ბიჭი...როდესაც დასვენებაზე გოოებთან ერთად გამოვიდა და იცინოდა,მეც შემეპარაა ჩემს თავში ეჭვი..სულ სხვა ადაამიაანი იყო...იქ ხატვის დროს კი სსულ სხვა...მართლაა იდუმაალიაა მგონი...ან მე გავგიჟდი ან ის არარის სრულყოფილი :დდ)
დამღალაა ამ ბიჭზე ფიქრმა...ყურადღბას არ ვაქცეევდი,რაც ნაკლებად გამომდიოოდაა.რადგაან ცოტა არ იყოს ნერვეები მეშლეებოდა,როდესაც ზედაც არ მიყურეებდა..თავი დიდი ვინმეე ეგონა :@
ერთადერთი რაც სიმშვიდეს მომიტანდა ეს ხატვის სკოლა იყო...ნინის დავემშვიდობე და ფიქრეებში გახვეეული მალევეე მივეედი სკოლაში..მეგონა იქ მააინც მომწყდებოდა მასზე ფიქრეები თაავს...მაგრაამ!ის ჯგუფში დამხვდა,სხვა ბავშვეებთაან ერთად 
მასწავლებელს ჩვენთან გადმოუყვანია...
-ეგღა მაკლდა(გავიფიქრე და ჩემს მერხთან მივედი)
-ეს ჩემი ადგილიაა(ალექსი ჩემს ადგილას იჯდა)
-იყო(არც ამოუხედაავს მითხრა)
-როგორ?
(პასუხი არ იყო)
-ადექი!
(პასუხი კვლავ არ იყო)
-რამდენ ხან გელოოდო ?
-რამდენი ხანიც გეყოფა ლოდინისთვის ნერვეები
-თავი კოლეჯში ნუ გგოონია! ხომ უყურეებ აქ თავს არავინ გევლება...(გამეცინა)
-და შენ გგონია ეგ მინდა?(ამომხედა..ღმერთო ჩემო!მგონი პირველაად)
(მეც პირველად ვიყავი მასთაან ახლოს..პირველად ვუყურებდი თვალეებში...ცისფერი თვალები დანაღვლიანეებული იყო...არა ხომ ვამბობ,კოლეეჯში სულ სხვანაიირი იყო აქ კიდე რაა ცვლის ამ ადამიაანს)
-შენ რა გინდა ეგ არ ვიცი მაგრამ,მე რაც მინდა ეგ ვიცი..და თუ შენ ვე გაგაგებინე მაშინ მასწავლებელთან გავარკვეევ(და მასწავლებლისკენ წავედი.რომელიც მობილურზე საუბრობდა)
-დაჯეექი!(ადგა და ბოლო მერხზე გადაჯდა)
ნეტა თუ ეგონა რო არ დაჯდეებოდი...ჩემს ადგილას მოვკალათდი და ხატვა დაავიწყე )
2 საათის შემდეგ,დაღლილმა მოვკიდე ჩანთას ხელი ,გოგონებს დავემშვიდობე და გარეთ გავეედი! რომ უკნიდან ალექსის ხმა გავიგონე...
-ერთი წუთი დამეელოდე
-მე მეუბნეები?(გაკვირებულმა გავხედე)
-შენს გარდა არი აქ ვინმეე?
(გამეცინა)
-რაღაც უნდა გთხოვო...არ მინდა ვინმეემ გაიგოს რომ აქ დაავდივარ,ასე რომ თუ შეგიძლია რომ არავის უთხრაა
-რათქმაუნდა!რა პრობლემაა(და შევრბუნდი)
-მოიცაადე!
(კიდევ ერთხელ მომიწია შებრუნეება)
-ჰო
-მადლობა(და გამიღიმა)
-არაფრის.(შევრბუნდი და წაავედი,ისე რომ მისკეენ აღაც მმიმიხედაავს)
მეორე დღეს,ნინიის ყველააფერი მოვუყეევი!რათქმაუნდა მააგას დავუმალავდი?მთელი გზა ენა არ გაგვიჩერებია,სანამ სკოლაამდე არ მივეედი...სადაც ალექსს არ შევხედე....<
ნინის ხელი მოვკიდე,და ისე ჩავუარეთ გვერდი გამარჯობაც არ მითქვ
აამს მისთვის...ჩემდა გასაოცრად უკაან გამოგვყვაა...და დამიძახა...
