5 თვით ადრე 2 თვეც და სკოლა დამთავრდება. მეთერთმეტე კლასში ვარ , ასე რომ ძალიან ცოტა დამრჩა. გაგიკვირდებათ და ვცხდილობ ყველაფერი დავიმახსოვრო...ალბათ ეს ადგილი მომენატრება... დილით გავიღვიძე, ქვედა სართულიდან დეწდაჩემი ფუსფუსი ისმოდა უკვე ამდგარიყო დდა როგორც ჩანს ჩემს ოთახში შემოსვლაც მოესწრო... სპილოსძვლისფერი ფარდები რომელიც საოცრად ეხამობოდა ჩემი ოთახის ცისფერ შპალიერს განზე იყო გაწეული მათ შორის კი მზის სხივები ანათებდნენ! ერთხელ კიდევ გადავბრუნდი , მაგრამ როცა თვალი მაღვიძარას მოვკარი თავზარი დამეცა და წამოვხტი. ტანში ჟრუანტელმა დამიარა და სიცივე ვიგრძენი , ხელები მკლავებზე შემოვიჭდე და კარადა ცალი ცალი ხელით გავაღე! როგორც მჩვევია ტანსაცმელი უკვე სარჩეული მქონდა და სწრაფად გამოვიტანე , კარადა ცალი ფეხით მივხურე და აბაზანასი შწევვარრდი:) მალევე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი სადაც დედაჩემს უკვე მოემზადებიუნა საუზმე და სასიამოვნო სუნი იგრძშნობოდა. რათქმაუნდა შემომთავაზა საუზმე თუმცა მაინცდამაინც დილით ჭამით არ ვიკლავ თავს , ზურგჩანთა მოვიკიდე და ველოსიპედს შემოვახტი. 
მადლობა ღმერთს სკოლაში არ დავიგვია , თუმცა ჩვეულზე გვიან მოვედი .ჩემს კარაში წგინები შვაწყვე ბიოლოგია კი დავიტოვე და კლასისკენ გავიქეცი. უკვე ყველა თავის ადგილზე იჯდა , ჩემი ადგილიც დაუკავებია რონ-ს. ის-ის იყო მივუახლოვდი რონს რომ მომეთხოვა ადგილი დაეთმო რომ კლასში მასწავლებელი შემოვიდა და იძულებული გავხდი უკნიდან მომესმინა გაკვეთილი. ჩემს გტვერდით ბიჭი იჯდა , ხელში ”ჩხირები” ეკავა ჩემი ვარაუდით დრამერი უნდა ყოფილიყო , თმა მხრებამდე ჩამოეშვა და დაეპრწნა , ყავისფერი თვალები ერთ-ერთ კლასელს მიშტერებოდნენ , როცა მის გვერდზე დავჯექი შეხტა და შემომხედა! -გამარჯობა,ახალი ხარ? (ტორი) -გამარჯობა-მითხრა და ხელი გულზე მოიკიდა-ჰო ახალი ვარ , მე ბობი მქვია -მე ტორი ვარ , სასიამოვნოა -ჩემთვისაც გაკვეთილი ჩვეულად გაგრძელდა დასვენებაზე ჩემი წგნები ავკრიფე და კარადასთან მივედი. უკან ბობი მოდიოდა თავიდან მეჩვეა რომ დამყვებოდა თუმცა მელე შევამჩნიე რომ ჩემს გვერდით დადგა და კარადა გამოაღო.ესეიგი მისი კარადა ჩემს გვერდით იყო. შემთხვევფით თვალოი მოვკარი უამრავ წყვილ ჯოხს , გავბედე და ვკითხე: -დრამერი ხარ? -ჰო , ეს საქმე ძალიან მომწონს- გეტყობა -ვუთხარი და გავუღიმე -შენ რაიმე ინსტრუმენტზე უკრავ?
-არა , მაგრამ ვმღერი -მართლა?
-ამ სიტყვ3ებზე თვალები გაუბრწყინდა თითქოს ეს რამეში წაადგებოდესო -ჰო -დღეს 5 საათზე სკოლის ეზოსთან იყავი რაღაც მინდა რომ გაჩვენო -უცნობ ბიჭბთან პამანზე არ დავდივარ - ვუთხარი და თავი გავაქნიე რომ თმა ჩამომყროდა და ჩემი გაწითლებული სიფათი არ დაენახა
-არა ეს არაფერ შუაშია-მითხრა და ჩაიცინა
-მაშინ ხუთზე შევხვდეიბით - ვუთხარი და თვალი ჩაუკარი
***
გაკვეთილების შემდეგ სახლში დავბრუნდი J წვიმდა თუმცა მაიც ფეხით
ვამჯობინე წამოსვლა J წვიმაში სიარული და
სეირნობა ძალიან მუიყვარს , კიდევ კარგი ჩემს კარადაში ქოლგა მქონდა შენახული J ასეთ საკითხებში ძალიან
წინდახედული ვარ. ნარინჯისფერი ქოლგა გავშალე და თავზე გადავიფარე J სახლი ახლოს იყო და
მალევე მივედი J სამზარეულოდან რპგპრც ყოველთვის მადისამღძვრელი სუნი გამოდიოდა. ამჯერად კუჭი
მიხმებოდა ისე მშიოდა , ჩანთა იქვე მივაგდე და ქურთუკი მოვისროლე შემდეგ კი
სამზარეულოში გავვარდი და სასაიდო მაგიდასთან ელვისებურად დავჯექი . დედაჩემმა
საჭმელი მომართვა ისეთი გემრიელი იყო ალბათ ჭამას მთელი ცხოვრება გავაგრძელებდი
რომ არა ბობის შეხვედრა. მაგრამ იქამდი კიდევ 1 საათი იყო ამიტომ კიბეებზე
ავირბინე და ოთახის კარები ხელისკვრით შევაღე , საწოლზე გავიშხლართე მაგრამ
დამავიწყდა რომ ჩანთა ქვემოთ იყო ის ის იყო უნდა ავმდგარიყავი რომ დედამ კარი
შემოაღო და შემოიჭყიტა და ცალი ხელით^
ჩანთა გამომიწოდა , მეც მივედი და ნაზად ლოყაზე ვაკოცე , ჩანთ გამოვართვი
და საქმეს შეუდექი. მართალია ჯერ ბოლომდე
დასრულებული არ მქონდა წერა თუმცა უკვე 5-ის ნახევარი იყო , ქოლგა ჩჩანთაში ჩავიდე
, როგორც ჩანდა კიდევ აპირებდა წვიმას .
სკოლასთან რომ მივედი ბობი იქ დამხვდა როგორც ჩანს ჩემს გამოჩენას მოუთმენლად
ელოდა რადგან იქეთ-აქეთ მოუსვენრად დადიოდა და ჯოხებს ათამაშებდა. რომ დამინახა
გაუხარდა ეტყობოდა ისიც უფიქრია ხომ არ გადაიფიქრაო მივუახლოვდი და გავუღიმე -აბა სად მივდივართ?
-ნახავ მანქანის
კარი გამოღო და გამიღიმა მეც ჩავჯექი დანიშნულების ადგილზე მალევე მივედით , პატარა ნაგებობა იყო ”გარაჟს” გავდა
შიგნიდან მუსიკის ხმა გამოდიოდა...
ნამდვილად მომხიბვლელი და ენერგიული
იყოJ ”გარაჟის” კედლები გრაფიტებით იყო მოხატული და როგორც ჩანდა მისი შეღებვა
ბავშვებს უცდიატრ -კეთილი იყო შენი ფეხი აქ
-სად? -წამოდი შევიდეთ-მითხრა და პასუხს არც კი დაელოდა ისე ომკიდა მაჯაზე ხელი და
სწრაფად გამაქანა ”გარაჟისკენ”. შიგნით რომ შვედით კარგი გარემო იყო. ყოველ
შემთხვევაში ნახევარშეღებილ კედლლებს და უაზრო გრაფიტებს ჯობდა. ოთახის კუთხეში
მდივანი და კრესლო იდგა , რომელსაც წითელი ტყავი ქონდა გადაკრული. ოთახის ნაწილი
ამაღლებული იყო ზედ კი დრამები , მიკროფონის სტენდები და სხვა გაურკვევლი
მოწყობილობები იდგა. ”სცენის” პირდაპისრ კედელი სარკეებით იყო მოჭედილი . ”სცენაზე” მდგარმა ბავშვებმა
ინსტრუმენტები ”დაყარეს” და მოგვიახლოვდნენ”
-გაიცანით ეს ტორია
-გამარჯობა-წარმოვთქვი ოთახის სილამაზით გაბრუებულმა და დაბნეულმა
ყველა მომესალმა და თავი გამაცნო . როგორ კი ოთახის თავალიერებას მოვჩი
(ძვლივს) ბობს ვკითხე
-აქ რა გვინდა? როგორც ჩანს ბავშვებს ამის კითხვა მე დავასწარი რადგან ყველას თავში ეს აზრი უტრიალებდა __________________________________________________ მგონი დიდი თვი არის ამ თავს Katherine007-ს ვუძღვნი :) მადლობა ვინც დააკომენტარეთ წინა თავი
| 
